Reisverhaal «het vulkanische centrum van het noordereiland»

Nieuw Zeeland, onze echte tegenvoeters | Nieuw Zeeland | 7 Reacties 05 Februari 2017 - Laatste Aanpassing 11 Februari 2017

3. vulkanische activiteiten in het centrum van het noordereiland

Zowat 22.600 jaar geleden heeft zich op Nieuw Zeeland misschien wel de vreselijkste uitbarsting van de supervulkaan Taupo voorgedaan. Toen werd er zowat 1.170 km³ lava en as uitgespuwd (kubieke kilometer!), zoveel als de totale oppervlakte van België waar zich een 390m hoge laag as en lava zou bevinden, dus gans België wordt 370m hoger!
De ganse top is weg geblazen en de vulkaankegel heeft zich in de loop der tijden gevuld met water. Het ontstane Taupomeer is het grootste natuurlijke meer ten zuiden van het vasteland van Azië.
Nadien is de Taupo nog vele malen uitgebarsten. In de tijdspanne tussen 180 en 186 n.C. volgde de laatste enorm grote uitbarsting. In Chinese geschriften werd er gesproken over een dagenlange duisternis, en in Romeinse geschriften over een roodgloeiende hemel. Lava-as komt dan overal ter wereld terecht; wetenschapper kunnen uit het onderzoek van deze lava-as heel wat afleiden.

In de buurt van het Taupo-meer liggen nog enkele actieve vulkanen, welke momenteel vrij rustig zijn. In 2012 was de laatste grote uitbarsting.

Kaart waar het vulkanengebied in Nieuw Zeeland is aangeduid. Het Taupomeer ligt vrij zuidelijk in dit gebied.

Het stadje Taupo is erg toeristisch, zeker nu met het verlengde weekend van de nationale feestdag in Nieuw Zeeland (6 februari).

We bezoeken in het stadje het museum van Taup. Een deel is gewijd aan een Maori kunstenaar, welke houtsnijwerk heeft gemaakt.

een gebeeldhouwd Maori huis

helemaal bovenaan op de gevel staat deze mens, de ogen zijn van het parelmoer aan de binnenzijde van sommige schelpdieren gemaakt

andere beelden in deze woning

Verder zijn er nog een aantal voorwerpen van de Maori, waaronder een zeer grote kanu, die ergens in een veld is teruggevonden.

Maori hebben geen geschreven teksten, verhalen, gedichten, overleveringen, alles is mondeling doorgegeven. Gezichten hebben steeds een uitgestoken tong. Over het waarom bestaan heel wat theorieën

de kano

Naast het museum is er een rozentuin, waar de bloei op dit moment overweldigend is.

We wandelen nog even langs het meer en we zien op de achtergrond één van de drie vulkanen, nog bedekt met wat sneeuw.

Langs het meer is er nog een houten toegang, van dezelfde Maori kunstenaar.

Het is hier overal zeer druk, boten vol toeristen varen op en af. Net zoals overal in Nieuw Zeeland is de prijs erg hoog voor wat er maar geboden wordt.

Kaart van het Taupo-meer waar in de rechterbovenhoek (noordoost) het stadje Taupo is aangeduid.

De 200km lange rondrit rond het Taupo-meer, inclusief verschillende stops, neemt een dag in beslag. We rijden in tegenwijzerzin. Het meer heeft een oppervlakte van 622 km², de grootste gemiddelde diepte in 186m.
Vele rivieren monden uit in het meer, er is slechts 1 rivier, in het noorden, die water afvoert.

De dorpjes aan het meer hebben steevast een helling waar opleggers met boten en waterscooters, hun lading in het water kunnen brengen.

Acacia Bay, een kleine baai in het noordoosten

op de meeste plaatsen in het noorden en westen van het meer is er geen strand omdat er hoge kliffen zijn

Kinloch heeft een echt haventje voor plezierboten. De meeste boten die we zien uitvaren zijn echter dagtoeristen, die hun boot over de weg meebrengen

zoals overal in NZ, zijn de huizen helemaal in hout gemaakt. Bij de bouw wordt er isolatie tussen binnen- en buitenmuren gebruikt

Soms hebben we zicht van bovenaf

Hier is telkens ook een kleiner of groter strand waar, vandaag zondag, heel wat mensen liggen of zitten te zonnen, te lezen te praten, te eten of gewoonweg niks zitten te doen.

soms bestaat het strand uit kleine grijze keitjes

soms uit zwart, fijn, glinsterend zand (afkomstig van lava)

op verschillende plaatsen zien we zwanen, deze spreidt een witte vleugel open

deze moederzwaan heeft vier kuikens. Ze leert hen blijkbaar kopje onder gaan om voedsel te vinden

Voor een gedeelte van de weg hebben we ook uitzicht op de vulkanen in het zuidelijker gelegen nationaal park.

de dichtbijgelegen vulkaan is bijna 1400m hoog

Aan de zuidzijde, dichterbij het nationaal park zien we op een berghelling op meerdere plaatsen vulkanische activiteit (op de kaart in de linker onderhoek, zuidwest).

een van de meerdere vulkanische activiteiten

De westelijke zijde van het meer trekt weinig toeristen, de plaatsen zijn té afgelegen.

In het meer ligt er één eilandje, dichtbij de oostkust

Langs het meer vinden op verschillende plaatsen puimsteen, afkomstig van de Taupo vulkaan. Puimsteen is heel licht in gewicht, lijkt wel op een spons met heel kleine openingetjes en bestaat vooral uit kwarts. Puimsteen is crèmekleurig

een grote puimsteen in het infocentrum van het nationaal park

Het gebied met vulkanische activiteit op het noordereiland eindigt met de Ruapehu vulkaan, 2797m hoog. Deze vulkaan, samen met twee andere, bevindt zich in het gebied van het Tongariro National Park.

Zoals zovele plaatsen in Nieuw Zeeland, behoorde deze streek tot de eigendom van de lokale Mahori groep. Het Maori gezegde “de schat van de natuur overleeft alle tijden, de werken van de mens zijn vergankelijk” indachtig, schonk de Maori voorman Te Heu Heu, in 1887, het gebied aan de Britse Kroon en de Nieuw Zeelandse bevolking, met de vraag om het gebied in zijn oorspronkelijke staat te behouden.
In 1991 werd het gebied ingeschreven in de Unesco Werelderfgoedlijst.

Tijdens de wintermaanden, vanaf juni tot november, wordt in het gebied van de Ruapehu-vulkaan geskied, tijdens de zomermaanden is het een paradijs voor trekkers. Ook hier zijn de trektochten zwaar, ze worden als zeer mooi beschreven.
Wij maken een rondrit met de auto, op twee plaatsen kunnen we meer in het park rijden.

Het vulkanisme n dit gebied is nog “vrij” jong, het speelt zich de laatste 2 miljoen jaren af. Ze is ontstaan door gesmolten materiaal van de Pacifische tectonische plaat, die ten oosten van het noordereiland onder de dunnere Australische plaat geschoven wordt, en ter hoogte van wat nu het Tongariro NP is, onder druk naar de oppervlakte komt.

dit proces voltrekt zich zowat 100km onder de vulkaan

Kaart van het Tongariro Nationaal Park . Bovenaan en noordelijk is het Taupo meer, onderaan, het zuiden, is de laatste en meest zuidelijke vulkaan op het noordereiland van NZ

Wanneer we ’s morgens vertrekken hangt er nog een dichte mist, volgens de voorspellingen zal die wat later optrekken. En dat klopt….

De vulkaan, welke de naam gegeven heeft aan het park, Tongariro vulkaan, 1967m, krijgen we vandaag niet te zien.

de meest noordelijke van de drie vulkanen, Tongariro (1967m) .  In feite heeft de vulkaan 5 kraters.  Tussen 1855 en 1897 is de vulkaan 5 maal uitgebarsten.  In 1912 heeft hij opnieuw 2 maal van zich laten horen 

De grootste en hoogste van de drie vulkaan, de meest zuidelijke Ruapehu (2797m) is nog gedeeltelijk met sneeuw bedekt.

afhankelijk van de richting, heeft de vulkaan een gans andere verschijning. Hier staan we aan de zuidzijde op ongeveer 1580m hoogte, het einde van een weg naar een skigebied aan de zuidzijde .  De berg heeft 3 kraters..  In 1996 en 2007 is de vulkaan laatst uitgebarsten

gezien vanaf het oosten

deze vulkaan heeft een kratermeer, niet te zien van op de hellingen

De middelste van de drie vulkanen is de Ngauruhoe, 2291m hoog. Deze vulkaan heeft aan alle zijde een kegelvorm, waarbij de top is weggeblazen.

Ngauruhoe vulkaan. Tussen 1973 en 1975 is de vulkaan bijna permanent uitgebarsten

Wanneer we in het gebied komen ontdekken we weer nieuwe planten

niet één stuk, maar in ganse bossen komt deze struik voor

Langs de zuidelijke route is er een spoor en zien we een van de weinige (goederen)treinen in NZ

Langs 2 wegen kunnen we een eind op de Ruapehu vulkaan rijden, telkens tot 1580m. Vanaf ongeveer 1300m zijn er geen bomen en geen begroeiing meer te zien. Hier en daar is er al een beetje nieuwe vegetatie. Het duurt enkele jaren na de laatste uitbarsting voor er weer zaadjes kunnen kiemen.

zwarte, gestolde lava, beneden waarschijnlijk een gang waar de vloeibare lava doorgestroomd is

hier en daar stroomt er waar wat water in een beginnend beekje

een desolaat landschap

met reuzenparking om de auto’s van de skiërs kwijt te kunnen

scherpe lavastenen

wat lager op de helling is de kleur van de lava rood van het vele ijzer welke daar voorkomt

oude lava waar al weer een bos op gegroeid is

de tweede plaats, nu westelijk van de vulkaan

dichter bij de middelste vulkaan, Ngauruhoe

nog grilliger gesteente

hier is een stoeltjeslift (Europese makelij) open om mensen naar het hoogst gelegen café van NZ te brengen. De prijs is op zijn Zwitsers!

een groot hoogteverschil, hier moet een dikke laag lava gestold zijn

Er is een bezoekerscentrum van het NP. Hier zijn heel wat mensen die info vragen, of zich inschrijven voor een meerdaagse trektocht waarbij de hutten of campings moeten gereserveerd en betaald worden.
We kunnen er ook heel wat info over de vulkanen in het Tongariro NP vinden.

Aan de hand van de kleur, de densiteit en de vorm van de pluim, welke door de vulkaankrater wordt uitgespuwd, kan er heel wat afgeleid worden.

zachte pluimen van stoom ontstaan doordat de hitte van de vulkaan sneeuw of grondwater laat verdampen. Als de stoomlaag veel dichter en compacter is, dan kookt het water in het kratermeer en ontsnapt er een veel grotere hoeveelheid damp

ook de druk bij een stoomwolk kan afgeleid worden. Wanneer er as wordt uitgespuwd is de kleur van de wolk grijs. Hoe grijzer, hoe maar as de krater wegblaast

wanneer er magma met grote druk omhoog komt in de vulkaan en dan in contact komt met water, dat zeer snel tot stoom wordt omgezet, krijgt men een echte uitbarsting waar as, stenen en modder worden uitgespuwd

bij de hoogste vulkaan, Ruhaperu, komen heel dikwijls modderstromen voor, welke met een snelheid tot 90km/u naar beneden stromen. Dit komt doordat water uit het kratermeer een erg vloeibare modder geeft met as en steenbrokken. Die modderstromen komen dikwijls in rivieren terecht, wat een groot probleem geeft bij de waterkrachtcentrales. Zij moeten volledig hersteld word, wat maanden kan duren.

Nog een campingfoto, nu maandagavond 6 februari, is de zomervakantie definitief voor iedereen in NZ achter de rug. Morgen gaat iedereen terug naar school en naar de arbeid.

Het Taupo meer heeft veel wateraanvoerende rivieren, er is slechts één waterafvoerende rivier, de Waikato. Dit is de langste rivier van het NZ, 425km.
De Waikato verlaat het Taupo meer langs de noordzijde. Het water wordt op verschillende plaatsen gebruikt om energie te produceren in waterkrachtcentrales.

Kort nadat de rivier het meer verlaat, is er een brug. De rivier is hier nog vrij smal. Een tiental km verder echter stroomt de Waikato door een nauwere, lagere kloof en is er een kleine waterval, Huka Fall. De waterval is helemaal niet spectaculair, wel de hoeveelheid water die door deze kleine kloof razendsnel voorbij stroomt.

het snelstromende water aan de brug bij de Huka Fall

hier is de kleine waterval

na de waterval verbreedt de rivier en stroomt ze rustiger verder

Gemeten onder de voetgangersbrug, stroomt er 200.000 liter of 200m³per seconde, genoeg dus om op 1 minuut 5 olympische zwembaden te vullen! Indrukwekkend

Ten noorden van het Taupo meer gaat de vulkanische activiteit verder. We bezoeken enkele natuurlijke plaatsen in het Warakei geothermaal veld, het grootste in Nieuw Zeeland. Er zijn hier immers ook enkele pretpark- en veel adrenaline-activiteiten, die laten we aan ons voorbij gaan.

Craters of the Moon is een vrij groot gebied, de wandeling over beschermde paden duurt ongeveer een uur. Hier zijn geen bomen, de enige planten zijn er welke aangepast zijn aan de hitte en de vrij zure ondergrond.

door de geothermische centrale (elektriciteitscentrale welke hete stoom van vulkanische activiteit gebruikt) id de activiteit van geisers afgenomen. De hete stoom wordt immers uit het gebied onttrokken. Gevolg is dat er nu meer fumarolen te zien zijn, stoomwolken

Door het onttrekken van hete stoom voor de elektriciteitscentrale, is de geothermale activiteit in het gebied echter gestegen. We zien een vergeelde foto van voor 1958, de start van de elektrische centrale, en nu. Het verschil is duidelijk te zien.
We zien hier brede kraters, kokende fumarolen, kokende modderpoelen, rokende spleten in de aarde en sterk gekleurde grond.

hier wordt het verschil uitgelegd tussen een fumarole -hete stoom die door spleten in de grond opstijgt, kraters -druk in de ondergrond is hier van belang, samen met een stop die bovenaan de opening afsluit. Hierdoor ontstaat er zo een hoge druk dat het geheel explodeert, wat voor gevolg heeft dat de druk weer afneemt. Als laatste is er de kokende modderpoel -door zuur water -ontstaan door reacties met zwavel- en geërodeerd gesteente, ontstaat er modder. Door de hitte blubbert de kokende modder

een krater waar langs de bodem en de wanden fumarolen opstijgen

overal zijn er openingen in de bodem te zien, hier stijgen fumarolen op

op vele plaatsen kunnen we de bodem van de opening niet zien

rechtsonder een uitgedroogde modderpoel

het is absoluut verboden om over de omheining te kruipen en naar deze plaatsen te stappen. De bodem is immers zeer heet en uiterst fragiel, door het gewicht zakt een mens gewoon in de diepte

kleurrijk? Hier wit en rood

de hete stoom bevat ook een klein gedeelte zwavel, de stank van rotte eieren ….

planten welke groeien in dit onaardse landschap

kleurrijk en stinkend

02-07-17 een zeer diepe krater, de bodem kunnen we niet zien

De Wairakei geothermische elektrische centrale is in dit gebied alomtegenwoordig. Tot voor korte tijd kon deze centrale bezocht worden, nu moeten bezoekers zich tevreden stellen met hier en daar een foto te nemen.
De elektrische centrale bevat 2 eenheden, één welke 90MW levert, de andere levert 67,2MW, samen goed voor iets meer dan 5% van de energiebehoefte van het noordereiland. De stoom welke wordt opgevangen heeft een temperatuur van gemiddeld 240°C, de heetste ooit gemeten was 273°C. De stoom wordt gehaald vanop een diepte tussen 300m en 2,4 km.

De stoom wordt met een snelheid van 240 km/u door de buizen vervoerd. Soms komen er bochten voor in de pijpleidingen. Deze dienen om de stroom te verdichten of te expanderen (meer ruimte te geven).

De eigenlijke fabriek

Wairakei Thermale Vallei was vroeger de Wairakei geiservallei. Hier gaat de wandeling meer door een bos, waar op verschillende plaatsen geothermale activiteiten te zien zijn. We krijgen een digitale thermometer mee.

even de temperatuur meten

de hoogste temperatuur welke ik gemeten heb (en bijna mijn vingers heb verbrand)

uit al deze openingen ontsnapt er stoom onder druk. Soms klinkt dat als een fluitconcert (denk aan een waterketel met kokend water)

Hierna rijden we door naar Rotorua, ongeveer 80km noordelijker en midden in de geothermale zones.
In Roturoa en de grote omgeving heerst er permanent een rotte-eieren-stank.

Kaart waarop Taupo en Rotorua zijn aangeduid

Op tweederde van de weg ligt hét gebied met vulkanische activiteiten, Waiotapu Wonderland, 18 km²groot. Slecht een beperkt gedeelte is toegankelijk voor bezoekers.

Het Waiotapu bezoek bestaat uit drie delen.
Eerst is er de Lady Knokx geiser, die dagelijks om 10u15 spuit.
Dan is er het grote gebied waar vooral houten paden gemaakt zijn om te wandelen. Wij maken de grote wandeling.

Als laatste zijn er de modderbaden.

Vroeger woonden in het vulkanisch gebied enkele Maori groepen. Ze gebruikten het warme water als badwater, het hete water van de geisers als waswater.

Omwille van het gebruik van stoom uit de diepere aardlagen, geven de geisers ook in dit gebied nu geen of zelden nog een spektakel.

Hier, in Waiotapu, gebruiken de Maori hun kennis, om dagelijks een geiser te laten spuiten. Vroeger overkwam het hen wel eens dat ze kledij wasten met (een soort) zeep in thermale baden. De zeep loste op in het water en het overkwam hen wel eens dat plots water onder hoge druk omhoog spoot en hun kledij letterlijk in de lucht blies.
Als we naar de oppervlakte van water kijken, vormt deze een mooie horizontale lijn. Brengen we zeep in water, dan ontstaat er schuim en is die mooie horizontale lijn verdwenen. Wetenschappelijk zeggen we dat zeep de oppervlaktespanning van water verminderd -de gespannen strakke horizontale lijn is er niet meer.
Bij de fumarolen is de waterlaag bovenaan minder dan 100°C. Daaronder is er veel heter water, dat de bovenste laag beetje bij beetje doet verdampen.

er is een directe verbinding tussen het water dieper en het oppervlaktewater

Brengt men nu zeep in de bovenste laag water, dan daalt de oppervlaktespanning waardoor het onderliggende zeer hete water plots zijn weg vindt naar boven, naar de buitenwereld onder de vorm van een geiser.
Dit procedé herhaalt de Maori gids uit het park elke dag om 10u15. Massa’s mensen komen hier op af. Gelukkig waren wij er tijdig en zagen we goed het spektakel.

op dit moment komen er fumarolen voor in dit gebied

de Maori gids geeft zijn uitleg en heeft zopas een pak zeep in de bovenste opening van de geiser gegoten. Het zeepsop loopt over de rand

het water vliegt nu hoog in de lucht, werking zoals bij een geiser

nog hoger spuit de geiser, na een paar minuten is het spektakel voorbij

 Lady Knokx (zoals de geiser noemt) is nu terug een gewone fumarole voor de volgende 24 uur

In het grote gebied ligt het vol met ingezakte kraters, geen overblijfselen van vulkanen, wel het resultaat van thermische en(natuurlijke) chemische reacties. De kraters hebben een diameter van 5 tot 50m, en een diepte tot 20m. Vele benamingen hebben het over de hel en de duivel.

deze diepte is natuurlijk niets in vergelijking met de diepte waar onrust is tussen de Pacifische plaat onder de dunner Australische plaat . Bovenop de Pacifische plaat zit er nog veel water onder erg hoge druk. Al de krachten zorgen voor een enorm hoge energiehoeveelheid die zich uit onder de vorm van geothermale activiteit, soms vulkaanuitbarstingen of aardbevingen

In dit gebied kom er in het hete water, naast allerlei mineralen en elementen, ook diwaterstofsulfide voor, het zuur dat de stank geeft van rotte eieren. Het water dat aan de oppervlakte komt is daardoor erg zuur. Dat zure water tast het gesteente aan waarlangs het opborrelt. Hierdoor lost het gesteente onder het aardoppervlak op. Dus onder de aardkorst in dit gebied zitten dikwijls grote ruimtes. Op een bepaald moment stort de oppervlaktelaag in waardoor een krater ontstaat.

De jongste van dergelijke kraters is gevormd in 1968.

de krater is groot en diep. Op de foto hoor je niet het gerommel van de kokende vloeistoffen in diepere holen

Deze kraters vertonen geothermische activiteiten: fumarolen, kokende vloeistoffen en modderpoelen.

twee foto’s van het “huis van de duivel”

de dampen bevatten het diwaterstofsulfide, de stank wordt niet meegeleverd met de blog

Kleuren in de poelen of afzettingen ontstaan door mineralen

gele zwavelkristallen

de “inktpot van de duivel” heeft een donkere kleur door grafiet (zoals de punt in een schrijfpotlood) en olie

de geelgroene kleur wordt veroorzaakt door een mengsel van arsenicum (rattevergif) en zwavelzuur

 in het “Champagnebad” komt hier en daar een gekleurde vorm voor

op andere plaatsen heeft de rand van het “Champagnebad” deze oranje kleur afkomstig van antimoonpentasulfide

de Bruidsluier Waterval waarbij het witte gesteente silica is (wit zand bestaat uit silica kristallen). Het groen wordt veroorzaakt door micro-organismen

kraterwanden

Op het einde van de wandeling een onwaarschijnlijk gekleurd meer, het “Bad van de Duivel”. Het water is het overtollige water van de Champagnepoel gemengd met geel zwavel en groene ijzerzouten. Afhankelijk van de hoeveelheid licht en de bewolking verandert de kleur naar meer groen of meer geel

het "Bad van de Duivel"

Daarnaast zijn er nog verscheidene andere zaken te zien

op verschillende plaatsen zijn bomen en takken bedekt door dit oranje gekleurde wier, Trentepohlia. Het β-carotheenpigment (kleurstof die ook in wortels voorkomt) verbergt de groene kleur van het wier

De Champagnepoel heeft een diameter van 64m en een diepte van 67m. De vorm is conisch.
De poel bevat mineralen zoals goud, zilver, kwik, arsenicum en thallium. De temperatuur is 74°C.

De bovenste laag steen van de Champagnepool bestaat uit materiaal dat afgezet is tijdens een zeer grote hydrothermale explosie, ongeveer 700jaar geleden. Hierbij werd het Champagnebad gevormd. De onderste laag bestaat uit materiaal dat werd afgezet tijdens de laatste reuzegrote uitbarsting van de Taupo vulkaan in 186 n.C.

de kleur van de Champagnepoel varieert volgens het licht, de hoeveelheid regen of zon, …

Het zure water van het Champagnebad heeft een pH 5,5, er borrelt continu koolstofdioxide, waterstofgas en een beetje zuurstofgas in het water

antimoonpentesulfide afzettingen

bovenop de antimoonpentasulfide afzettingen komen groepjes bacteriën en blauwwieren voor, welke thermofiel zijn (kunnen leven bij hogere temperaturen) en licht acidofiel (kunnen leven in een licht zure omgeving). Voor zover het onderzoek staat, verbruiken deze organismen zwavel. Sommigen oxideren zwavel (verbinden met zuurstof), andere reduceren zwavel (zuurstof onttrekken)

Sorry voor al deze wetenschap…

heel veel foto’s gemaakt ….  een fractie ervan staat op deze site

zoals deze met zicht op de Champagnepoel. De poel zelf is helemaal verdwenen uit de opstijgende dampen met de kenmerkende geur

Wat verder op de wandeling komen we een Maori kunstwerk tegen

Een beeld vanaf een uitzichtpunt

De Tapu geiser is momenteel niet actief. De gele kleur wordt weer door zwavel veroorzaakt

Weer een erg grote krater waarvan de wanden bestaan uit Alum, Kalium-Aluminiumsulfaat. Het meer beneden in de krater is erg zuur

de kraterwand

het meer

hier leven vogels, welke zich voeden met alle insecten in dit grote gebied

De “Koekepan” is ook al weer een kleine krater in een onstabiele grond die bezaaid is met heetwaterbronnen en stoomwolken

In de zwavelgrotten zijn er mooie zwavelkristallen kunnen ontstaan en groeien . Ze worden gevormd door zwavelafzettingen uit de zwaveldampen. Omdat ze onder een overhangende rots kritalliseren, stoort regen de vorming ervan niet

de zwavelkristallen dichterbij gezien

In de bossen komen weerom veel varens en boomvarens voor, planten die thuis zijn in NZ

Het overlopende water uit de Champagnepoel vormt verder de grootste sinterterrassen in NZ, de Pimrose terrassen. Omdat het water van de Champagnepoel silica en kalsteen bevat kan de afzetting gebeuren. De vorming en de opbouw van sinterterrassen is erg breekbaar. De vorming van deze startte 700 jaar geleden. We zagen ooit in Turkije en enkele maanden geleden in Iran veel oudere sinterterrassen die dan ook dieper en groter zijn

In deze “vogelnestkrater” komen spreeuwen en mynahs nesten in de holen van de wand. Door de warmte kunnen hun eitjes gemakkelijker uitgebroed worden

niet gefotoshopt

Als laatste bezoeken we actieve modderpoelen. De heel fijne modder is ontstaan doordat het zure water het oppervlaktegesteente aantast en oplost. Aan de oppervlakte komt het zwavel in contact met de lucht en ontstaat er zwavelzuur, een sterker zuur dan het diwaterstofsulfidegas.

overzicht over één van de modderpoelen

de modder kan dikke lagen vormen

door de druk onder de modderlaag met ontsnappende stoom en gassen blubbert de modder

soms springt de modder hoog op

als afsluiter nogmaals een kaart om het vulkanisch gebied op het noordereiland van Nieuw Zeeland aan te duiden. Er zijn 17 hydrothermale velden waarvan de 2 voornaamste samen 5% van het totale Nieuw Zeelands elektriciteitsverbruik dekken.

Naast al de vulkanische activiteiten is er in Rotorua nog wel wat anders te bezoeken.

Ten oosten van de stad is er het Whakarewarewa woud. Het gebied is enorm uitgestrekt, 5667 ha, het gedeelte met de Sequoia’s is het bekendste. Deze boomsoort komt langs de Californische kust in de USA voor, waar de bomen 600 jaar en ouder kunnen worden. Daarbij kunnen ze een hoogte van 110m bereiken en hun schors kan wel 30 cm dik zijn.

de schors van de Sequoia

Naast de Sequoia’s worden er inheemse en tropische planten gekweekt. Het grootste gedeelte van het bos is een commerciële aanplanting.
Op het einde van de 19^de eeuw werden in dit gebied 170 verschillende boomsoorten aangeplant. Het was de bedoeling om te weten te komen welke boomsoorten het best zouden kunnen gedijen in het Nieuw Zeelandse klimaat (vooral dat van het noordereiland. Heel veel boomsoorten zijn na een vrij korte tijd verdwenen. De Pinus radiata is dé boomsoort die het beste aangepast is om in het Nieuw Zeelandse klimaat te groeien. Daarom zien we heel veel bosaanlantingen, overal in NZ, met Pinur radiata.
Maar de Sequoia was ook zeer goed aangepast om hier te groeien. Daarom besloot het lokale bestuur om in het Sequoia-gebied een recreatieve zone aan te leggen.

In het woud in Rotorua werd de eerste Sequoia zowat 130 jaar geleden aangeplant. Deze eerste bomen hebben nu al een hoogte van 72m en een diameter van 169 cm.

één van de oudste bomen

misschien kan je bij de dikste boom Stephan zien staan, kwestie van de dimensie mee te geven

Het hout van deze bomen heeft geen enkele commerciële waarde, het is daarbij erg licht. Hoe sneller een boom in lengte en diameter toeneemt, hoe ijler de stam is, dus een lager gewicht en hout met een zeer lage densiteit.

bij het bezoekerscentrum staat er een beeld van een man, een van een vrouw en een van een kind gemaakt uit Sequoia hout dat veredeld werd

Bij het woud hoort ook een plantenkwekerij waar nieuwe Sequoia’s uit zaden worden gekweekt.

De Sequoia vormt een soort kegels (een beetje gelijkend op denne-appels). Het is echter (in Californië) zo dat er een bosbrand moet zijn opdat de kegels zouden kunnen openbarsten en de zaden vrij komen. Omdat de stam van de Sequoia zo dik is, overleeft deze boom de bosbranden. Andere planten verbranden en op die manier komt er in het bos open ruimte zodat de zaden van de Sequoia kunnen kiemen en uitgroeien tot een boom.
Of men hier in Rotorua de zaden in een oven vrij laat komen, of er op een andere manier zaden worden gewonnen, weten we niet.

We maken de kortste wandeling door het bos. Op onze weg komen we heel wat mensen tegen die een wandeling maken met hun hond, die komen joggen of in groep komen wandelen. Vermits de vakantie in NZ voorbij is, zij die mensen welke we tegen komen vooral gepensioneerden.

een tak van de Sequoia

onder de Sequoia groeien weer de nationale varens en boomvarens

de Engelse benaming voor de Sequoia is Redwood, een naam welke verwijst naar de kleur van het hout en de schors

er is een meer waarvan het water dezelfde rotte-eieren-geur heeft. Het wateroppervlak is door mineralen (zowel arsenicum als antimoon zijn mogelijk) een spiegel

mooie paden om langs te wandelen

Daarna rijden we naar de stad Rotorua. Net zoals vele steden in NZ, houdt zo een stad niets interessants in. Er zijn winkels, (fast food) eetgelegenheden, café’s en plaatsen van vertier. De winkelstraten zijn meestal apart aangelegd zodat het verkeer en de vele voetgangers elk hun ruimte hebben.
Door veel ongezond voedsel en voor velen weinig beweging, is een deel van de bevolking, vooral vrouwen, sterk obees. Bij de Maori is dat ook het probleem van vele mannen.

Enkel mooie plekken in de stad zijn de Gouvernment Gardens en een kleine Maoriwijk westelijk van het centrum aan het meer gelegen.

De Gouvernment Gardens is een uitgestrekt gebied met parken en ander groen, gelegen dichtbij het geothermale gebied. In dit gedeelte van het park bevinden zich momenteel een aantal private baden, waar men zich kan laten bepamperen.

Eén van de oude badhuizen bevond zich in een heel mooi gebouw. De ene zijde was voor mannen, de andere voor vrouwen. Toen het badhuis werd gesloten nam het museum van Rotorua er zijn intrek. Nu staat het gebouw leeg en is er gedeeltelijk een omheining.

Het Zwavelmeer bevindt zich in dit gebied. Dit meer is de oorzaak van de permanente stank die boven Rotorua en de grote omgeving heerst.

Rond het meer vinden er regelmatig tentoonstellingen plaats van beeldhouwwerken. We nemen de slechte geur voor wat hij is en we bekijken de kunstwerken.

werk van Trevor Nathan. Net zoals alle andere werken verwijst ook dit werk naar lokale Maori verhalen, geothermische of geologische verschijnselen

werk van Joe Kemp

Verder komt er een rozentuin voor en staan er verschillende houten bouwwerken.

02

We wandelen een tijdje langs de oever van het meer. Ook nu heerst er nog toeristische bedrijvigheid. Bij het strand zijn watervogels te zien

watervliegtuigjes en een helikopter. Met de helikopter kunnen toeristen een vlucht van 10 minuten boven het meer maken of hoe geld te spenderen aan nutteloze dingen

rond de middag vertrekt deze boot voor een tocht op het meer met vooral Aziatische groepen

de Zwarte Zwaan en de Roodsnavelmeeuw (Larus scopulinus)

ganzen

Zwartsnavelmeeuw (Larus bulleri)

pikzwarte eendjes met een zilverkleurige bek

een aalscholver

Een prachtige Maori kano is te zien. Het kunstwerk bevindt zich onder een afdak en achter een sterke omheining

de kano, 20m lang met een gewicht van 2,5 ton, gemaakt op de oude wijze, handwerk en gebruik van eenvoudig gerei

het boegbeeld heeft heel veel symbolische betekenis voor de Maori

idem voor de achtersteven

de bovenzijde van de zijwanden is eveneens over gans de lengte aan beide zijden met houtsnijwerk versierd

Uiteindelijk komen we bij de Maori-wijk. Hier is vooral de gemeenschapszaal en het kerkje de moeite waard om te zien.

het gemeenschapshuis. Hier wordt geen bezoek toegelaten, enkel de buitenzijde kunnen we bewonderen

detail van het houtsnijwerk

een klok

nog een kunstwerk

de kerk. Missionarissen kwamen met de eerste immigranten mee om de “inboorlingen” zo nodig te “bekeren” ….

muren met vlechtwerk bekleed

de voorzijde in de kerk, sfeervoller versierd dan de kerken in het westen

We rijden verder langs het meer, richting noorden, naar Tauranga, een stad met bijna 120.000 inwoners en een belangrijke haven. Tauranga ligt nog net in het gebied waar er vulkanische activiteit heerst, vooral onder de vorm van fumarolen en warm water voorkomen.

Kaart waarop Tauranga is aangeduid

Veel is er niet te zien, op een paar uitzonderingen na.

Eerst is er de Tauranga Art Gallery. Dit instituut heeft geen eigen collectie, houdt meerdere tijdelijke tentoonstellingen gelijktijdig. Er is momenteel niet zoveel te zien. Een tentoonstelling van moderne Maori keramiek is in opbouw. Even enkele foto’s van op afstand

Verder zijn de werken die een tijdsduur van 20 jaar omvatten van de kunstenaar Barry Dabb. Hij schilderde hedendaagse Polynesische tuinen in de Zuid-Pacific. De planten welke in die tuinen voorkomen zijn niet endemisch. De schilder wil op die manier aantonen dat ook nu nog vreemde planten worden ingevoerd op de eilanden.

We stappen verder langs een park. Behalve de serre en de rozentuin is het park wat verwaarloosd.

een bloem welke in het verre Oosten voorkomt

De belangrijkste bezienswaardigheid echter is het oudste gebouw van Nieuw Zeeland, in feite een reeks van de oudste gebouwen, The Elms. Het complex was een missiepost. Missionarissen kwamen als eerste mee met immigranten om de lokale “heidenen” in dit geval de Maori, te “bekeren”.

De gebouwen zijn vervaardigd uit Kauri hout. De Kauri (Agathis australis) is een soort conifeer, op zich niet te herkennen omdat er geen naalden maar open blaadjes aan de bomen groeien.

een Kauri

02-09-51 de naalden van de Kauri

Toen de blanken in Nieuw Zeeland aankwamen waren de meeste kauri-wouden nog intact. Omdat het hout zo waardevol is, werden de bomen aan een hoog tempo omgehakt en zowat alles, van bewoning tot schepen, werden in kauri vervaardigd. Later werd het hout ook geëxporteerd naar Engeland en ander landen. Dat bracht heel veel geld in het laadje van de ingeweken Nieuw Zeelanders. Veel later werd er een verbod ingesteld om nog Kauri bomen te vellen.
Nu is al het hout dat gebruikt wordt afkomstig van Pinus radiata ****

we zien hier een trein voorbij rijden, zeer lang, waar op de wagons Pinus radiata bomen zijn gestapeld. Zo een trein vervangt tientallen en tientallen vrachtwagens

De gebouwen van de missiepost worden goed onderhouden, evenals de tuin. Er zijn vele vrijwilligers actief om het geheel mooi te houden.

De bibliotheek is het oudste van de gebouwen. Binnenin zien we het verniste kauri hout.

De andere gebouwen kunnen we enkel aan de buitenzijde zien en de bijhorende info borden geven uitleg

het voornaamste gebouw in The Elms

de kapel. Ze is gesloten maar kan gehuurd worden voor trouwmissen en doopsels

Morgen verlaten we het gebied waar het vulkanisme en afgeleide verschijnselen het beeld domineren.