Iran practisch

Laatste Aanpassing 09 December 2016 | 0 Reacties

IRAN PRAKTISCH

1. naar Iran en terug

In 2016 vliegen slechts enkele luchtvaartmaatschappijen op Teheran, waaronder de Lufthansa group.
We vliegen heen via Wenen en terug via Zurich. We betalen 397,11€ per persoon, heen op Teheran, terug vanaf Dubai.

2. reisdocumenten
* Een reispas, geldig tot 6 maanden te rekenen vanaf binnenkomen in Iran

* Een visum: omdat we vrij lang willen blijven, vragen we een visum aan via de ambassade van Iran in Brussel. http://brussels.mfa.ir/index.aspx?fkeyid=&siteid=236&pageid=22533

Voorlopig zou men enkel een visum on arrival kunnen krijgen voor 15 dagen verblijf, éénmaal te verlengen met 15 dagen. Voor documenten, zie volgende website
http://brussels.mfa.ir/index.aspx?fkeyid=&siteid=236&pageid=22542

Het blijkt echter voor te komen dat er zich moeilijkheden voordoen met reizigers die bij de luchthaven van vertrek geen visum in hun reispas hebben. Sommige luchtvaartmaatschappijen laten hen niet toe.

Er is aan autorisatie code nodig. Die moet uitgereikt worden door het MFA, het Ministerie van Buitenlandse Zaken (in Iran). Dus moet er een Iraanse maatschappij ingeschakeld worden , zij vraagt de code aan. Daarvoor moet de aanvrager allerlei zaken invullen op de website van zo een kantoor. Er moet betaald worden voor de dienstverlening, deze betaling gebeurt op een westers rekeningnummer. Overschrijven naar Iran kan immers nog niet.

Wij werken met Touran Zamin Touroperator
[email protected]

Na wat onderhandelen betaalden we 35€ per persoon

Een andere maatschappij welke ook veel gebruikt wordt is deze van Zahra
[email protected]

Ik hoorde tijdens het wachten op de ambassade verschillende mensen welke met Zahra hebben gewerkt, voor heel verschillende prijzen

Het MFA uit Teheran stuurt de code ook door naar de ambassade in Brussel. Dat duurt enkele dagen. Soms gebeuren er fouten waardoor namen ontbreken op de lijst van de code, wat bij ons het geval was. Gelukkig had ik de uitprint van de mails mee en nam de man aan het loket contact met het MFA, zodat alles toch in orde komt.
Na 14 dagen kan de reispas met visum afgehaald worden.

Heel belangrijk, zorg er voor dat je om 13u aan het toegangshek staat, er komen immers zeer veel mensen en reisbureau’s waardoor de wachttijd anders nog veel langer oploopt. 

Adres: Embassy of the Islamic Republic of Iran
Officieel adres : Franklin Rooseveltlaan 15 Visumadres : Victorialaan 3
1050 Brussel 1050 Brussel

De telefonische dienst is geopend op dinsdag, woensdag en donderdag van 9:30 tot 12:00
Voor een bezoek is de dienst open op maandag en donderdag van 14:30 tot 15:30.

Voor de aanvraag van een visum bij de ambassade moeten volgende zaken toegevoegd worden
-autorisatie code (zie hierboven)
-ingevuld aanvraagformulier (zie website)
-de reispas van de aanvrager met nog minstens 2 blanke pagina’s
-een kopie van de ID bladzijde van de reispas
-een pasfoto 3cmx4cm

Vermits het visum slechts drie maanden geldig is, kan men het pas aanvragen 3 maanden voor men Iran zal verlaten.

Het visum voor 30 dagen, single entry kost 50€ per persoon.  Dit bedrag kan enkel betaald worden met een debet of credikaart.
Als het erg snel moet gaan kan je, mits 100€ te betalen het visum na 2 à 3 dagen gaan ophalen.

Voor verlenging moet men zich in Iran tot de desbetreffende diensten richten.  Ze hebben een adres in grotere steden.  Tot op heden kan een visum bij aankomst (dus niet via de ambassade) niet verlengd worden.

Wij verlengen het visum in Hamedan, er is een internationaal politiekantoor, en hier zijn weinig toeristen.  Na een korte wachttijd, geven we onze passen én een pasfoto af, krijgen we enkele vragen, zoals de plannen voor de volgende maand, een papiertje met een rekeningnummer, en dan krijgen we onze reispassen ook weer terug.  We moeten hiermee naar de nationale bank (Bank Melli) om de tegenwaarde van 10 US$, nl 340.000 rial op een rekening te storten.  In de bank verstaat niemand Engels, maar een storting op deze rekening gebeurt hier regelmatig.
Met het bewijs terug naar de dienst (verboden om foto's te maken, zowel buiten als binnen).  Twee mannen houden zich bezig met ons dossier, de ene spreekt vloeiend Engels.  Hier vraagt men ons nog om 10.000 rial te betalen, 0,28€, voor de twee kartonnen mappen.  Op de mappen wordt onze foto gekleefd, er worden wat papieren geprint en ingevuld, zodat de kaft een 5-tal pagina's telt.  Via de computer wordt er waarschijnlijk ook een nummer aangevraagd.  Nog wat later komt er een duidelijke stempel in onze reispas, waar nog eigenhandig wat ingevuld wordt, nog een handtekening, en we staan weer op straat met de verlenging van het visum voor 1 maand.  De bediening was vriendelijk en correct, duurt in totaal iets meer dan 1u.

3. vervoer ter plaatse

*Er is één internationaal bedrijf dat auto’s verhuurd: Europcar.
Wij hebben contact genomen met het hoofdkantoor in Teheran. De verantwoordelijke is goed Engelstalig.

https://www.europcar.be/nl/kantoren/iran/tehran

Er is een kantoor op de luchthaven van Teheran, en één in de stad. Er kan een auto mét of zonder chauffeur gehuurd worden.
De prijs ter plaatse is in ons geval iets lager dan deze via Europcar Belgium.

We nemen er ook de extra autoverzekering bij zodat we enerzijds de vrijstelling afkopen, en anderzijds geen borg voor de vrijstelling moeten betalen. Er is enkel een borg van 300€ voor eventuele boetes. Dit bedrag wordt na 75 dagen terug gestort mits aftrek van kosten.
De afhandeling in Shiraz waar we de auto terug brengen verloopt vlot.
Op 43 dagen reden we 7800km, het maximale zou 250km per dag geweest zijn.

De benzineprijs is bijzonder laag, 10.000 rial (0,28€) per liter.

Iraniërs kennen misschien wel verkeersregels (hoewel we dit sterk betwijfelen), ze passen die echter niet toe.  Net zoals in het verre Oosten, kijken zij niet in hun spiegels, niet links noch rechts, en meestal zelfs niet voor zich.  Ze rijden om eerst te zijn alsof er geen ander verkeer is.  Buiten de auto zijn ze vriendelijk en beleefd, in hun auto niets van dat alles... .
Er is regelmatig snelheidscontrole met een mobiele en bemande radar, dat brengt veel geld in het bakje zien we.
Nu begrijpen we waarom we bij Europcar een papier moesten onderteken, dat we nooit sneller dan 150 km/u zouden rijden, terwijl de snelheidsbeperkingen zoals in België zijn.

Wie enkel in België, noord en centraal Europa heeft gereden, rijdt hier beter niet zelf.  Overal gelijktijdig kijken, defensief rijden en zelf niet stilstaan, dat is de boodschap.

*Om afstanden en routes tussen plaatsen te vinden is volgende website goed:

http://distancecalculator.globefeed.com/Iran_Distance_Calculator.asp

*Garmin heeft geen eigen kaart op de gps.  Via Basecamp kan er een kaart ingeladen worden van een Amerikaanse uitgever gpstravelmaps, mits betaling van 45$.

Het probleem is dat dit systeem geen enkele ingevoerde stad of straat kan herkennen.  De enige mogelijkheid om een plaats in te voeren is ze via de kaart zoeken en markeren.  Goed als je goed kaart kan lezen.
De Farsi namen kan het systeem niet lezen,  het kan wel de Arabische letters (medeklinkers) omzetten in ons alfabet.  De extra tekens in het Farsi worden met een ? weergegeven.  
Bijna steeds duurt het een hele tijd voor de gps vindt waar we zijn, 's morgens moeten we dus zelf uitzoeken hoe de plaats te verlaten en waar naartoe, meestal is dit in het centrum van een stad.

4. reisgidsen en kaarten

In 2016 is het aanbod van reisgidsen nog erg beperkt.
In de Engelse taal is er enkel de
       Bradt Iran uitgave 2014 (zeer beperkt, niet bruikbaar voor ons)
      Lonely Planet, blijkt verouderd te zijn

In de Duitse taal zijn er 2 reisgidsen
       Trescher Verlag Iran uitgave 2015  zeer goed met een stadsplannetje van de grootste steden
en
       Reise Know How Iran uitgave 2014 goed, vooral voor mensen die zelf rijden, er worden minder bezienswaardigheden beschreven

Reise Know How heeft ook de kaart Iran op schaal 1: 1 500 000, goed voor de grote lijnen

5. taal

Farsi is de naam van de Iraanse taal. Deze taal is Indo-Europees, wordt echter met het Arabisch schrift voorgesteld. Hieraan zouden nog een aantal extra tekens toegevoegd zijn, omdat het Arabische schrift onvoldoende is voor het Farsi.

Reise Know How heeft een gidsje Persisch ondersteund met een CD of mp3. Let op want de voertaal van deze uitgave is Duits.

6. kledingvoorschriften

Een leuke webpagina ivm de kledingvoorschriften :http://www.travelcake.net/what-to-wear-in-iran/
Een meer officiële site : http://www.iranianvisa.com/dress.htm#

voor mannen : geen blote schouders of benen

voor vrouwen: (grootste gedeelte van het) haar bedekken, geen blote armen of benen met kleding tot net over de pols en de enkels, rondingen en hals moeten bedekt zijn.

Omdat we in het najaar en het begin van het koude-seizoen Iran bereizen is deze kledij comfortabel.  In de zomer met de zeer hoge temperaturen zou dit iets anders uitvallen.

7.  geldzaken

Omdat Amerika nog steeds Iran uitsluit van deelname aan het wereldgebeuren door regels en blokkades, kunnen bankkaarten, die in oorsprong allemaal via de VS worden uitgegeven, niet gebruikt worden in Iran.  Dus geld meenemen, dollars aankopen is absoluut niet nodig.
Overnachtingen en autohuur worden over het algemeen in € betaald, de andere uitgaven in de lokale munt.

Om geld te wisselen is het beter langs te gaan in wisselkantoren (niet op straat wisselen!) dan bij banken omdat de koers bij wisselkantoren veel gunstiger is.  Vergelijken is de boodschap!  Ten opzichte van de officiële koers krijgen we per euro 5.000 rial meer in een wisselkantoor, en we wisselen een pak meer dan 1€!

De meeste, maar niet uitsluitend, wisselkantoren liggen in Ferdowsi Street in Tehran.  
In Tabriz vragen we in de toeristische dienst waar er een wisselkantoor is.  Eén van de bijzonder vriendelijke mannen bij de dienst gaat met ons mee.
In Qom, een stad waar veel internationale toeristen komen, zijn er 2 wisselkantoren tegenover het Fatima Masumeh heiligdom.
In Isfahan zijn er verschillende wisselkantoren, op verschillende plaatsen in de stad

Betalen en kostprijs-noteringen zorgen in Iran dikwijls voor verwarring.  De Iraanse munt is de Rial (IRR).  Honderduizend Riaal komt overeen met iets minder dan 3€?.
Er is echter nog een andere munteenheid in omloop, de Tuman, waarbij 1 Tuman gelijk is aan 10 Rial.  Dus steeds vragen of het getal Tuman of Rial voorsteld, en vragen om de prijs te noteren (meestal op het rekenmachine) omdat ook de getallen in het Engels meestal foutief weergegeven worden.

8.  musea en bezienswaardigheden
Moskeeën,  heiligdommen en mausolea, zijn gebedsplaatsen.  Daar moet meestal geen toegang betaald worden.
Musea, bezienswaardigheden en soortgelijke officiële plaatsen, vragen een toegangsprijs.  Voor ons, buitenlanders, is dat 150.000 of 200.000 rial (4 tot 5,5€).  In een aantal gevallen is het waard dit bedrag te betalen, soms helemaal niet omdat er weinig te zien is.  Zelden wordt er 80.000 rial gevraagd.
In sommige steden zoals in Shiraz lopen de kosten de spuigaten uit.  Overal vraagt men daar 200.000 rial, zelfs voor de kleinste attractie en de tempels.  Iraniërs betalen daar 30.000 rial.
Niet officiële plaatsen, zoals bvb. grotten, vragen een veel hoger bedrag.

Iraniërs, betalen ongeveer 15% van de toegangsprijs.

De ticketverkoper is verplicht een biljet te geven voor het betaalde bedrag.  Meestal is dat geen probleem, soms wordt dat wel "vergeten", vooral bij niet officiële bezoeken.  Als we een ticket vragen zoekt de verkoper een vodje papier en schrijft het bedrag op ...

9.  voorbereiding en belangrijk voor een bezoek aan Iran
1.  Leer enkel woorden Farsi zoals goededag (saloam), bedankt (merci) en tot ziens (ghooda haafez).
2.  Snuit nooit je neus in het openbaar
3.  Leer de Farsi schrijfwijze voor de cijfers, het is vooral belangrijk dat je zelf prijzen kan aflezen

De cijfers 4,5 en 6 kennen twee schrijfwijzen
4.  Wees rustig en beleefd,de Irani zijn dat ook(buiten hun functie als autobestuurder)
5. wees niet achterdochtig, een afgesproken bedrag (in een hotel) wordt correct toegepast

10. veiligheid
Op de site van het Belgisch Ministerie van Buitenlandse Zaken staan er provincies die eerder afgeraden worden om te bezoeken.  Bij het opmaken van onze reisrouten houden we er ons grotendeels aan.  8 weken immers is te weinig om het ganse land te bezoeken.
We sturen onze planning door naar de Belgische ambassade in Tehran, de route is OK.

Iran is een zeer veilig land, veel veiliger dan de meeste andere landen welke we bezochten.  De mensen zijn zeer vriendelijk, ze helpen elkaar en ze helpen toeristen, ze kijken helemaal niet opzij als iemand valt, er een verkeersongeval is, iemand hulp nodig heeft.  De mensen zijn rustig, we voelen ons nergens ook maar iets bedreigd.

In de grote steden wordt er aangeraden om niet losjes met je handtas, rugzak, fotocamera, ... langs de straatzijde te lopen, voor het geval er toch iemand met minder goede bedoelingen het zou begrepen hebben op jouw eigendom.

In de zeer toeristische steden, zoals Isfahan en Shiraz lopen mensen rond die het door het cash geld van de toeristen aangetrokken worden.  We hebben het zelf meegemaakt.  Een man met een keurig blauw pak aan, zittend in een auto aan de stoepzijde.  Naast hem een chauffeur.  Wanneer we voorbij komen toont hij een zogezegd legitimatiebewijs en zegt van de politie te zijn, moet wegens het terrorisme toeristen controleren.  Eerst de paspoorten bekijken en dan naar geld vragen om het te "controleren" , vragen naar drugs, .. .
Alles wordt mooi terug gegeven, maar goochelend is er wat geld verdwenen.  De draaiende auto vertrekt meteen.  
Politie vraagt nooit naar geld, politie moet een politie-uniform aan hebben en een duidelijk legitimatiebewijs hebben.  Ga gewoon verder, reageer niet, er is geen enkele vorm van handtastelijkheid mee gemoeid.

11. Voedsel

Iraniërs eten veel brood en rijst. Ontbijt langs de straat bestaat niet, wel in de overnachtingsgelegenheden. Brood is altijd van de partij, confituur en smeerbare kaas, meestal ook ei onder een of andere vorm. Soms is er komkommer, tomaat en augurken, uiterst zelden fruit. Thee is de regel, heel uitzonderlijk is er koffie.
Als je wat rond wandelt kom je zeker voorbij een bakker, de ganse dag door wordt er vers brood gebakken. Er zijn ook zoete bakkerijen, zij verkopen zoet brood, koekjes, taartjes en taarten, alles met een ruime hoeveelheid suiker.
Je komt ook langs kleine winkeltjes die kaas, yoghurt, melk, drank, chips, conserven en dergelijke verkopen.
Fruit wordt verkocht door fruitverkopers, soms langs de straat, soms op de markt, soms in een winkeltje. Als de prijs aangeduid staat, ben je er altijd best vanaf, in het andere geval ben je er zeker van dat je er wordt opgelegd. Zorg ervoor Farsi cijfers te kunnen lezen (zie hierboven).

Fast food zie je overal, deze eettenten vind je altijd op de gelijkvloerse verdieping. Restaurant daarentegen liggen meestal in de kelderverdieping.
Fast food is duur voor wat het is.
Zowel in fast food tenten als in restaurants wordt er kebab geserveerd, een spies (welke verwijderd wordt voordat het vlees op het bord komt) met kippenwit of lamsgehakt. Daarbij komt in een restaurant een berg rijst, tenzij je duidelijk maakt dat je geen rijst wil. Het vlees is op een open vuur gebakken, daarnaast worden er ook halve tomaten bij gebakken. Dikwijls zijn die een beetje of veel verbrand. Een halve rauwe ui en wat opgelegde augurkstukjes zijn ook inbegrepen, samen met een kwartje citroen. Restaurants hebben ook soep, overal dezelfde soep. Hier kan je dikwijls ook een bakje sla bij bestellen; yoghurt zuiver of gemengd met sjalot (in 

het Farsi shallot, op dezelfde wijze uitgesproken) wordt meestal door de bezoekers besteld.

Sommige restaurants hebben ook andere schotels, meer lokale specialiteiten. Dikwijls staat dat klaar in de keuken zodat iedereen op korte tijd weer op straat staat.

Iran is zeker geen culinair land, voedsel vind je overal.

12. Overnachtingen

Overnachtingsplaatsen kunnen gevarieerd zijn. In grotere steden zijn er hotels, B&B, guesthouses en hostels. In kleinere steden vinden we doorgaans enkel hotels.

Er zijn geen hotels van internationale ketens. Wegens het embargo van de USA en de revolutie is alles in handen van Iraanse bedrijven en personen.

De prijzen in accomodaties worden soms voor buitenlanders in € of in US$ opgegeven. Die prijzen verschillen soms sterk van de prijs voor Iraniërs. In meer afgelegen streken worden prijzen in Rial opgegeven.
In een aantal overnachtingsplaatsen, vooral waar westerse toeristen komen, is de prijs vermeld bij de receptie. Maar op andere plaatsen wordt er letterlijk een slag geslagen en vraagt men veel te veel. Serieus afbieden is daar de regel. Betaal niet meer dan wat je wil betalen, ga desnoods weg. Bedenk wel dat de overnachtingsprijs stadsgebonden is, er zijn dure steden en er zijn goedkopere steden.
Betalen kan dan ook in € of in US$, zo niet kan er omgerekend worden naar IRR (Rial), of betalen in Rial als prijzen in lokale munt worden gegeven. Betalen in € of US$ is maar zinvol als de prijs in die munteenheid is opgegeven. In de andere gevallen de koers nagaan!