Reisverhaal «Canarische eilanden, een inleiding»

Canarische eilanden | Spanje | 4 Reacties 26 Februari 2022 - Laatste Aanpassing 07 Maart 2022

  • 1. Inleiding

De Canarische eilanden zijn een groep eilanden die gelegen zijn in het oosten van de Atlantische Oceaan ten westen van Marokko en de Westelijke Sahara. De groep bestaat uit 7 grotere en 6 kleinere eilanden

De Canarische eilanden liggen ten westen van Marokko en de Westelijke Sahara

de 7 grotere eilanden vormen een flauwe boogvorm. Ze leggen op een 100 km verwijderd van Marokko

Lanzarotte is het meest oostelijke, El Hiero het meest westelijke eiland.

Geografisch behoren de eilanden niet tot Afrika omdat ze niet op de Afrikaanse plaat gelegen zijn.

Plantkundig vormen de Canarische eilanden samen met de Kaapverdische eilanden, de Azoren en Madeira Macronesië, vulkanische eilanden die onderling op soms grote afstanden liggen maar toch wel heel wat gemeen hebben op het vlak van flora (planten) en fauna ‘dieren)

Ongeveer 20 miljoen jaar geleden kwam Lanzarote als eerste eiland boven water. Tenerife en La Palma, de jongste eilanden kwamen pas 2 miljoen jaar geleden aan de oppervlakte. En dat het vulkanisme er nog steeds actief is, hebben we gedurende enkele maanden gezien op TV met de uitbraak op La Palma.

uitbarsting op La Palma (foto uit de Telegraaf)

Men vermoed dat de eerste bewoners van de eilanden rond 3000 v.C. hier toekwamen. Ze kwamen uit Afrika en waren verwant aan de Berbers (oude volkeren die al voor de komst van de Arabieren in Noord-Afrika woonden). Dit oorspronkelijke volk noemden zich de Guanchen. Zij waren de enige bewoners van de eilanden op het moment dat de Spanjaarden in de 15de eeuw de eilanden veroverden.
De Guanchen leefden in grotten, ze verbouwden al groenten, maar leefden in feite nog in het Steentijdperk bij de komst van de Spanjaarden.

Tijdens de oudheid echter bezochten Grieken, oude volkeren en Romeinen de eilanden, ze bleven er echter niet. Daarna echter raakten de eilanden in de vergetelheid tot in 1312 een zeevaarder uit Genua aan wal kwam in Lanzarotte. De naam van het eiland is afkomstig van deze ‘ontdekkingsreiziger Lancelotto.

mummie van een Guanchen-man. Eigenlijk kwamen de Guanchen oorspronkelijk enkel in Tenerife voor. Guanchen betekende ‘man van Teneriffa’

In 1402 kwam een expeditie, besteld door de Spaanse kroon, aan om de eilanden te veroveren. De Guanchen echter gaven zich niet over, er werd hard gevochten. Pas in 1496 hadden de Spanjaarden alle eilanden veroverd. Zij hadden heel wat verliezen geleden, het Guanchen volk echter was bijna volledig uitgemoord. Zij die nog overbleven werden slaven, op de eilanden zelf, of verkocht op enkele Zuid-Spaanse slavenmarkten. Uiteindelijk is er van het oorspronkelijke volk niets over gebleven!!! Van beestigheden door Europese volkeren gesproken ….

De Spanjaarden verbouwden eerst suikerriet en wijndruiven, de slaven moesten het harde werk verrichten. De gronden, oorspronkelijk eigendom van de Guanchen, werden ingenomen door de Spaanse kroon, de kerk, handelaars en kolonisten.

Vanaf het einde van de 15de eeuw dienden de Canarische eilanden als handelspost, het laatste steunpunt voor de Atlantische Oceaan werd overgestoken om Latijns-Amerika te gaan veroveren.
Naast de Spanjaarden was er ook een grote Vlaamse kolonie, die vooral de suikerrietplantages in hun bezit hadden. Omdat de plantages als maar groter werden, werden de eilanden ontbost en bleef er uiteindelijk kaal en arm land over.

Ook Christoffel Colombus verbleef geruime tijd, vooral op Gran Canaria, waarbij alles klaar werd gemaakt om de Oceaan over te steken.

In 1812 werden de Canarische eilanden een Spaanse provincie, de 2 belangrijkste steden, Santa Cruz de Tenerife en Las Palmas de Gran Canaria, werden rivalen en vochten heel wat tweestrijd uit om de titel ‘hoofdstad. Pas in 1927 werden de eilanden opgesplitst in 2 provincies. Later, in 1982, kregen de eilanden, zoals vele Spaanse provincies, een grote autonomie.

de verdeling van de eilanden in 2 provincies

En om te eindigen bij de covid-19 pandemie, daar hadden de Canarische eilanden minder mee te maken. Door een tropische zandstorm in februari 2020 werd het leven op de eilanden grotendeels stil gelegd. Er kwamen geen vluchten meer aan, waarna er een algemene lockdown kwam. Het virus heeft dus in de begintijd geen spreekwoordelijke voet aan de grond gekregen.

  • 2.Benaming

Het woord Canarisch kan verschillende oorsprongen hebben. Eén ervan is Canis, het Latijnse woord voor hand. Op de vlag en het wapenschild van de Canarische eilanden zijn 2 honden afgebeeld.

wapenschild van de Canarische eilanden

  • 3.Onze reis

Wegens de onzekerheid van covid-19 besloten we enkele maanden geleden om ons nog niet verder dan Europa te verplaatsen. De Canarische eilanden liggen een heel stuk zuidelijker en hebben in maart al een ‘zomers’ klimaat.

 kaart van Gran Canaria

Onze bedoeling is om te gaan stappen. La Palma, het meest bekende wandeleiland, had in het najaar te lijden onder de vulkaanuitbarstingen. Gran Canaria is een eiland waar ook veel wandelmogelijkheden zijn, hier zullen we de volgende 3 weken op staptocht trekken.

Stephan zal zwaardere dagtochten stappen, Annemie en ik houden ons aan gemakkelijkere wandelingen. Dat betekent niet meer dan 350 m hoogteverschil en tochten van maximaal 10-12 km. Af en toe zullen we ook wel samen een wandeling maken.

We verblijven de ganse tijd in een appartementje op een Finca , een soort boerderij, nu omgebouwd tot 8 woningen. De finca bevindt zich in Fataga, op de zuidelijke helft van het eiland

Fataga is omkadert op de kaart van Gran Canaria

De hoofdstad van Gran Canaria is Las Palmas. Deze stad is de grootste stad van de Canarische eilanden. Gran Canaria zelf is het op 2 na grootste eiland van de archipel.

Het eiland ligt op ongeveer 150 km verwijderd van de Afrikaanse kust en op 1350 km van het Europese vasteland. De oppervlakte van Gran Canaria is 1560 km2 (Belgie 30.000 km2). De diameter van dit bijna cirkelvormige eiland is 50 km. Niet dat je daar zomaar door kan rijden, het eiland is immers erg bergachtig, het hoogste punt is de Pico de las Nieves op 1949m hoogte.

Ook hier werd er op zeer grote schaal ontbost (voor de suikerrietplantages). Pas in de 20ste eeuw is er herbebost.

Net zoals alle Canarische Eilanden is ook Gran Canaria van vulkanische oorsprong. Het eiland ontstond zo een 9 tot 14 miljoen jaar geleden. De laatste vulkaanuitbarsting dateert van ongeveer 3500 jaar geleden.

Het klimaat is hier zeer goed:

Gran Canaria heeft een warm en zonnig,  subtropisch klimaat. De temperatuur is het hele jaar vrij gelijkmatig door de vochtige noordoospassaat (calisio), en de  Canarische Stroom, een aftakking van de  Golfstroom. Volgens de universiteit van  Syracuse heeft de stad  Las Palmas op Gran Canaria het beste klimaat ter wereld.

In de bergen in het binnenland is het wat koeler en op de hoogste bergen kan enkele maanden per jaar zelfs wat sneeuw liggen. Tijdens de  Calima(wind vanuit de  Sahara over de Atlantische Oceaan) lopen de temperaturen op tot soms boven de 40 °C en hangt er een stofwolk van Saharazand boven het eiland.

Het zuiden van Gran Canaria ligt in de  regenschaduw van de bergen, met als gevolg dat het daar droger en zonniger is dan in het noorden.

De gemiddelde jaartemperatuur bedraagt 22 °C; de koudste maand is januari met een gemiddelde temperatuur van 17 °C en augustus is de warmste maand met gemiddeld 24 °C. De meeste regen is in de wintermaanden november, december en januari; de droogste maanden zijn de zomermaanden juni, juli en augustus.

Door de Golfstroom ligt de temperatuur van het zeewater bijna het hele jaar door tussen de 19 en 24 °C. (uit Wikipedia)

Het temperatuurgemiddelde voor maart, bij de luchthaven, varieert tussen 15° C en 22°C, met een gemiddelde van 14 mm neerslag.

Economisch is toerisme momenteel (tot voor corona) de belangrijkste bron van inkomsten

De bananenteelt is lange tijd de belangrijkste bron van inkomsten geweest voor Gran Canaria, tot halverwege de vorige eeuw het  toerisme op gang kwam. Na de landing van het eerste chartervliegtuig in 1956 ging het snel en na de dood van  Franco in 1975 is het toerisme op Gran Canaria geëxplodeerd. Eind 2007 werd er voor het eerst een kleine terugval vastgesteld als gevolg van de crisis waarin de wereldeconomie verkeerde.

Zo'n 3,3 miljoen toeristen bezoeken jaarlijks Gran Canaria, niet alleen uit andere landen maar ook veel Spanjaarden die hier graag op vakantie gaan. De meeste toeristen verblijven in het zuiden waar het klimaat warmer en droger is dan elders op het eiland.

Gran Canaria biedt toeristen een afwisselend landschap van zandstranden en duinen tot groene ravijnen en pittoreske bergdorpjes.(Wikipedia)

We nemen jullie virtueel mee om Gran Canaria te ontdekken.

4. Eerste dagen op Gran Canaria

We vertrekken ’s morgens vroeg met luchthavenvervoer. De vlucht van Brussel naar Frankfurt verloopt vlot. Maar Frankfurt-Gran Canaria vertrekt 2u later dan voorzien.

Op de luchthaven van Gran Canaria is er controle op het Spaanse PLF formulier. Zonder dat formulier echter was het niet mogelijk om instapkaarten in Brussel te krijgen. Iedereen was dus met zijn document in orde.

Auto opgehaald bij Cicar (Canary Islands Car). Hier staat de langste rij, het verhuurbedrijf heeft goede beoordelingen en de prijs ligt duidelijk lager dan deze van andere autoverhuurbedrijven.

Langs de oostkust gaat de weg richting Maspalomas, de toeristenstad in het zuiden van het eiland.
Net voor Maspalomas slaan we de GC 60 in, een weg die naar het centrum van het eiland leidt.

Het landschap is in het begin niet aantrekkelijk, zwarte lava, heel droog, bijna geen vegetatie. De weg klimt en rond 500m hoogte wordt het uitzicht mooier. Het landschap blijft kurkdroog, maar er is woestijnvegetatie, typische planten voor het eiland (en alle andere Canarische eilanden).


We houden geen halt meer, via een baan met heel wat haarspeldbochten komen we bij km 35 aan bij Finca Tomas y Puri, ons verblijf hier op het eiland. Het pad naar het gebouw is sterk klimmend, gelukkig helpt Carlos, hun zoon. Omdat we hier het langste blijven krijgen we het mooiste appartement. Er kan gekookt worden, er is echter een restaurant bij de 8 appartementen, dus geen nood om zelf te koken.

De volgende dag stapt Stephan naar Santa Lucia. Vele paden zijn, waarschijnlijk door het niet-gebruik gedurende de laatste corona jaren, dicht gegroeid. Hij dacht heen en terug te stappen, maar op de terugweg is het pad zoek. Dus terug naar Santa Lucia, waar hij Duitsers ontmoet die hem meevoeren en hem afzetten bij de Finca.

klaar om te vertrekken

dorpje onderweg

De boerderij waar we verblijven is een citrusvruchtenkwekerij, er zijn enkele bananenpalmen.

de zon is ongeveer 30 minuten boven de horizon, nog mooie en warme kleuren

op sinaasappelbomen zijn er zowel rijpe sinaasappelen, kleine en groene vruchten en nog bloesems

Annemie en ik, we rijden terug richting zuidkust. Op het hoogste punt van deze route is er een mooi uitzichtpunt

rechts is de weg, in het midden de diepe Fataga-kloof. Daar boven steekt het Punton de Garito uit boven de andere rotsen

een aardenweg leidt naar een zeldzame boerderij

hier groeien en bloeien woestijnplanten

in de verte is de kustbebouwing te zien

een ronde rots, de Montañeta Redonda

ongeveer 46% van de oppervlakte van het eiland is geschikt om de nachtelijke sterrenhemel te bestuderen, omwille van de weinige lichtpollutie.  Hier is één van de 2 plaatsen waar mensen 's avonds naar de nachtelijke sterrenhemel komen kijken

overal worden mensen gevraagd om foto’s van een groep vrienden, een koppel of familie te maken. We laten ons dus ook vast leggen op fotopapier

We rijden verder naar San Agustin. Hier begint een paseo (verhard wandelpad) richting westen. Eerst echter 188 hoge traptreden naar beneden tot op de hoogte van het zand, en straks weer evenveel treden op

voor een groot complex is een mooie woestijntuin aangelegd

heel wat planten staan al in bloei

soms strand, dikwijls scherpe rots

op de achtergrond Maspalomas

links het natuurgebied met woestijnzand en duinen

later op de dag wordt de oceaan onstuimiger

Later tijdens de namiddag gaan we langs in een supermarkt. In de dorpjes is er maar een beperkt aanbod.

Fataga is , net zoals alle dorpen in het zuiden, een deelgemeente van San Bartelomé de Tirajana.

Voorbij het dorp, op een hoogte van 670 m, zijn er de resten van een oude watermolen te zien, el Molino de los Cazorla. Oorspronkelijk gebouwd in de 19de eeuw, is deze molen gerestaureerd in de 20 ste eeuw.

Molino de los Cazorla. Rechts naast de verticale resten van de molen is de aquaduct te zien. Water werd hier aangevoerd, het viel 12m diep, waardoor er voldoende kracht was om de schoepen te laten draaien.

De molen werd gebruikt om graan te malen tot bloem.

het uitzicht op Fataga

de vallei is diep en smal, dit is het uitzicht op de overzijde van de vallei

Na Fataga begint een steile klim. De weg ligt er goed bij. Heel wat wielerfanaten rijden vanaf de kust met hun dure fiets de bergen op; meestal fietsen ze in kleine groepjes. San Bartelomé ligt op 890m hoogte.

Langs de weg is een mirador, uitzichtpunt, aangeduid. Hier hebben we een wijds uitzicht op de grootste krater van Europa. San Bartelomé ligt centraal in deze krater, de Caldera de Tirajana.

beneden in de oude krater ligt San Bartelomé de Tirajana

de wand van de krater

alle toeristische uitstappen houden hier halt, de meeste georganiseerd met gids

We dalen af naar het dorp, de gps leidt ons door smalle straatjes

San Bartelomé ligt op de Sint-Jacobsweg, de enige buiten het Europese vasteland

overal wordt hier de Sint-Jacobsweg gepromoot. Tunte, in grote letters op de achtergrond, is de naam van de oorspronkelijke nederzetting hier van het oorspronkelijke volk

toegang tot de kerk

een beeld van Sint-Jacob die tegen de Moren ging vechten (in de geschiedenis verandert er fundamenteel niets)

wat verder hebben we weer uitzicht op de wanden van de krater

 in de omgeving zijn verschillende kleine nederzettingen te zien, telkens met witgekalkte huizen

kenmerkende gevels voor de streek van San Bartelomé

alle toeristen met welk vervoermiddel ook, houdt halt op één van de terrassen

Onze weg vervolgt naar Santa Lucia de Tirajana, ook een deelgemeente van San Bartelomé

voor we het dorpje bereiken gaat de weg over een droge rivierbedding

ook hier een verwijzing naar de ‘camino’

We parkeren in Santa Lucia op het centrale plein, beneden aan de kerk

op de speelplaats van de nabijgelegen kleuterschool is er een carnaval-modeshow. De kindjes worden een voor een benoemd en ze stappen, lopen, alleen of aan de hand van een juf, van de ene zitbank naar de andere

aan de voet van de trap naar het hoger gelegen kerkplein is een lokaal plantsoen met cactussen aangelegd

een beeld van een koppel oerbewoners, met hun aardenwerk, net voor de trap

de kerk, boven het parkeerplein. Daar start onze wandeling

Santa Lucia heeft een zusterstad in Zweden. Dit Santa Luciabeeld zou de Zweedse heilige voorstellen

mooie bloeiende struiken versieren het begin van onze wandeling, een wandeling langs de standplaats van oude molens

de wandeling gaat door de woeste natuur

in het begin gaat het pad over een nog berijdbaar asfaltpad

cactussen, euphorbia’s, vetplanten en drakenbomen versieren het landschap

hier en daar resten er nog overrijpe cactusvijgen

hier en daar komen we langs een klein gehuchtje

later gaat de wandeling over een smal pad verder

tussen al de bloeiende (woestijn) planten staan reeksen bijenkorven

De wandeling eindigt net boven de vallei. Aan de overzijde zien we nog een watermolen met een aquaduct

een nietige structuur in het overweldigende landschap

op de terugweg merken we nog een prachtige, grote bloem op

bij een wegsplitsing slaan we links in. Hier bevinden zich nog de resten van 2 molens, waaronder een om olijven te persen. Op een bord wordt de constructie van zo een moen voorgesteld

Vanuit Santa Lucia rijden we terug richting San Bartelomé.


op de kam, richting centrum van het eiland, bemerken we de koepel, waarschijnlijk van een astronomisch observatorium

en wat verder de Witte Rots

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Katrien ola, geniet ervan ginds Heel herkenbare streek ... hier is het even covid uitzweten na een krokusvakantie met de kids... maar het valt nogal mee... Geplaatst op 06 Maart 2022
Anita Rongé Wat een toeval; wij vertrekken zat. 12-3 naar Gran Canaria voor 12 dagen. Wij hebben een auto gehuurd en zullen het hele eiland rondrijden. Wij hebben verschillende overnachtingen geboekt. Moesten wij in de buurt van jullie plaats komen, zullen wij even goede dag zeggen. Zal wel rond 22-3 zijn op het einde van onze trip. gr Anita & Jozef (Wegwijzer) Geplaatst op 06 Maart 2022
Cecile Ola Stephan en de 2 madammen Blij met het relaas van Gran Canaria, gretig gelezen… Hier de hele krokus week zon droog, maar kouder dan bij jullie,zeker in de schaduw Op de kaaien hier veel jong volk, lang geleden….. De jeugdherberg naast de deur weer open…… Bij jullie al meer bloemen, hier bloeiende prunus, krokussen en al magnolia in bot gezien….de lente is in het verschiet , zeker en vast …. Geniet van de wandelingen tesamen en apart Hou jullie goed daar Veel Gr Cecile Geplaatst op 04 Maart 2022
Astrid Oh, naar het warme weer en de ??! Geniet ervan!!!! Geplaatst op 04 Maart 2022

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking