Reisverhaal «Antioquia en Caldas»

Colombia | 6 Reacties 10 Maart 2018 - Laatste Aanpassing 10 Maart 2018

Antioquia (vervolg)

Vanuit Santa Fe de Antioquia rijden we nu richting zuiden.We volgens eerst voor ongeveer 50-60 km, de Cauca rivier langs zijn westelijke oever.

We rijden zo ongeveer alleen op deze weg. Soms ligt de weg zo dicht bij de rivier, dat de rivier de bodem onder de baan heeft afgekalfd. Gevolg is dat de weg daar is ingestort.

Op andere plaatsen heeft men de rots of heuvel vlak naast de Cauca moeten doorklieven om er een weg te maken.In dat geval glijden stukken rots of stenen naar beneden door sterke regenval of door kleine aardbevingen.Gevolg is dat de bergzijde dikwijls onbruikbaar is.

Afwisselend is het landschap eg droog, of zorgt een enkele waterdragende bergbeek voor wat groen.Waar er water is staan er enkele hutjes, heel eenvoudige bewoningen gemaakt van bamboe en klei.

af en toe zijn er reeksen teak-bomen te zien, de stammen zijn nog dun

Teak is te herkennen aan de rechte stam met erg grote bladeren

Na deze afstand komt een snelstromende zijrivier in de Cauca vanaf het westen.

het water heeft een bruine (zand)kleur en stroomt snel

Onze weg volgt die zijrivier.Na nog een tijdje volgen we een zijrivier van deze zijrivier tot we na 140 km in Jardin aankomen, het einde van de geasfalteerde weg.

wanneer de zijrivieren of bergbeken  een groot debiet kunnen hebben, is er een stalen brug gebouwd.Andere bergbeken zijn zodanig klein dat ze gewoon via een collector onder de weg, hun water voeren

Gedurende het eerste deel van de weg zien we extensieve veeteelt.De runderen hebben bijna niets te eten, alles is dor.Wat later, wanneer we de in het gebied van de bergrivieren komen, is er meer water en hebben de koeien tenminste wat groen te eten

We komen langs een dorp dat al lang is aangekondigd als “gekerstend indianen-dorp”.Even voorstellen: De Spanjaarden kwamen hier, moorden de indianen uit, en deze welke over bleven werden “bekeerd” tot de godsdienst van de veroveraars.Nu leven vele van die veroverden in afgescheiden dorpen. Hoe zouden wij ons voelen als hetzelfde in ons land zou gebeuren …. ?

We rijden tot Jardin.  Dwordt onze derde verblijfplaats in Antioquia, in het zuidwesten van het departement.

Jardin ligt in het zuidwesten van Antioquia en is omcirkeld

In de omgeving van Jardin is alles erg groen.

Eerst is er het gebied met glooiende , groene heuvels, goed voor veeteelt

Op de hellingen zien we heel veel koffiestruiken.Omdat de koffieplanten schaduw nodig hebben is er dikwijls een combinatie van koffie, in rijen aangeplant, met bananenstruiken, in rijen tussen de koffieplanten.

koffiestruikjes afgewisseld met bananenstruiken, deze laatste voor de schaduw

de koffiestruiken staan op sommige plaatsen in bloei

en tegelijkertijd hangen er al bessen aan de takken.Op sommige struiken hangen er ook a rode bessen

Op maandag is er wat verkeer langs deze weg

we zien plots een vrachtwagen en een groot aantal gieren op de weg

de vrachtwagen blijkt het huisvuil op te halen.Wanneer we dichter komen zien we dat ook op de vrachtwagen meerdere gieren het huisvuil onderzoeken op eetbare verse vleesresten!

De ganse weg is klimmend.We startten ‘ morgens op 550m hoogte en eindigen in Jardin op 1950m hoogte.Ondanks zijn hoogteligging is het in Jardin nog warm genoeg om zonder trui of jas rond te lopen.

Jardin is een mooi dorp, ook gesticht door de Spanjaarden

hier hebben de meeste huizen een verdieping, dikwijls met een houten balkon

op het plein staan kleurrijke stoelen te wachten.Het is nu nog voormiddag, een korte tijd geleden regende het nog

Het is vandaag zondag, en enorm druk in het dorp.Zoals op vele plaatsen in Colombia, komen de bewoners uit de wijde omgeving naar een groter dorp om er hun producten te verkopen, om inkopen te doen, en hier ook om naar de mis te komen.

deze parochiekerk is groot.Rond de middag is er een mis waar heel veel mensen aan deelnemen, maar ook tijdens de namiddag zitten er mensen in de kerk

Vele van de mannen zijn echte cowboys, op paard en met een grote hoed, en vooral met O-benen.

een specialiteit van de streek is de cowboy schoudertas uit rundsleder waar de haren nog niet verwijderd zijn

de cowboyhoeden zijn alom te zien

sommige mensen komen te paard naar Jardin, cowboys en amazones

De mensen blijven de ganse dag in Jardin.De restaurants zitten overvol, het centrale plein-park zit vol mensen, de cafés en drankgelegenheden zitten vol, ook de patisseries en winkels, het is hier één grote kermis.

een dag is nog te kort om alles uit te leggen

mannen welke even rustig niets doen worden door schoenpoetsers aangesproken

Vandaag, 8 dagen voor de parlementsverkiezingen, komt hier een blauwe senator zijn verkiezingsmeeting houden.Dat zorgt voor extra animatie.

In het centrum van Jardin is er steeds wel een of ander lawaai te horen.De mensen, vooral de jeugd, blijft zondag nacht op het plein drinken en babbelen.Een zanger houdt het vol tot 2u ’s nachts.
Om 5u20 ’s morgens beginnen de klokken luid te luiden.Daarna horen we de mis met gezangen en klokkengeluid.
Slaapwel!

De voornaamste reden waarom wij naar Jardin komen is de aanwezigheid van heel wat vogelsoorten.Er is een klein natuurbeschermingsgebied dichtbij het dorp.Een bioloog kocht een domein, waar zich een broedplek bevindt voor de Rode Rotshaan.Hiermee kan hij het broedgebied en dus ook de vogel beschermen.

Hier de oogst aan vogelsoorten:

Rode Rotshaan (Rupicola peruvianus sanguinolentus) , het mannetje met een grote kuif

het mannetje op de achterzijde gezien

Deze vogels hoort tot het geslacht van de Cotinga, tropische zangvogels uit Centraal- enen noordelijk Zuid-Amerika .Op dit moment zitten er zeker een tiental mannetjes dichtbij elkaar.Ze maken af en toe een groot lawaai naar elkaar toe en vliegen tegen elkaar op.Dit is in feite een soort gevecht om te bepalen wie de baas van de groep zal zijn en dus ook de wijfjes mag bedienen.
De Rode Rotshaan maakt het nest in de rotsen achter een waterval of onder bruggen, onbereikbaar voor predatoren.Overdag vliegen ze weg, op zoek naar fruit, hun voedsel.’s Morgens en vooral ’s avonds zijn ze in de bomen dichtbij.
Ook de waterval hoort tot het beschermde gebied.

De mannetjes hebben een zo grote kuif dat hun kleinere, brede, bek bijna verstopt is

een jong wijfje van de Rode Rotshaan, een echt "kieken"

Op dit moment zijn er geen andere wijfjes.Zij komen blijkbaar ’s morgens naar de bomen dichtbij.Oudere wijfjes hebben een eerder baksteenbruine kleur.
Dit jonge wijfje komt vrij dichtbij

Grote Bloedstuitbuidelspreeuw (Cacicus uropygialis).Deze vogel leeft op een hoogte tussen 1500 en 2450m

Roodbuiktangare (Ramphocelus dimidiatus dimidiatus), mannetje

een kolibri’tje

Incagaai (Cyanocorax yncas) is een vrij grote vogel van 30 cm

Okerkaptangare(Tangara gyrola deleticia), slechts 13 cm groot

Zwartborstgaai (Cyanocorax affinis), 36cm groot

Azuurkoptangare (Tangara cyanicollis granadensis), 13 cm groot

Vuurrugtangare (Ramphocelus flammigerus) wijfje

Heines Tangare(Ramphocelus flammigerus)

Goudtangare (Tangara arthus occidentalis)

Verder is er een natuurgebied van ProAves, een gebied waar de nationale boom, de Waspalm, en de vogel welke daarin huist, de Geeloorparkiet. Beiden zijn met uitsterven bedreigd. Voordien was het niet mogelijk om een duidelijk beeld te krijgen van de route tussen Jardin en het ProAves reservaat. Na heel wat navraag hier in Jardin, uiteindelijk bij de bus- en taxichauffeurs, welke regelmatig de weg rijden, krijgen we te horen dat een 4x4 zeker noodzakelijk is, en de afstand tot Jardin enkele uren bedraagt. We beslissen geen dure excursie naar dit gebied te maken.

Om reden van deze weg in slechte toestand, maken we de volgende dag een omweg van meer dan 100 km om verder richting zuiden te kunnen reizen.

we rijden langs grote citruskwekerijen

hier, in Colombia, heeft men gedurende het ganse jaar oogst (In Spanje enkel tijdens de sinterklaastijd, of sommige soorten iets later)

Langs de ganse verdere weg zijn er grote wegenwerken aan de gang.In Colombia is sinds enige tijd volgend moto van toepassing “moderne wegen in een modern land”. Heel wat mensen verdienen hun loon bij de aanleg van nieuwe en betere wegen.

Hoewel en grote en zware machines aan te pas komen, is er nog heel wat handenarbeid bij de aanleg van nieuwe wegen.
De eerste groep arbeiders moeten onder de bestaande of de nieuwe weg, bij elke bergbeek duikers plaatsen.
De tweede groep bestaat uit mannen welke de bestaande bomen omzagen, struiken en boomwortels losmaken.
Daarna wordt de helling afgegraven, daarvoor zijn er heel zware machines. Hierna krijgen de wegkanten langs de dalzijde sterke ondersteuning van beton, langs de bergzijde worden de hellingen door beton gefixeerd zodat er geengrondverschuivingen meer kunnen plaats vinden.
Hierna wordt de grond uitgehouwen of het zand uitgeschept. Pas daarna starten wegeniswerken zoals wij ze ook kennen.
Tegelijkertijd zijn er vele werven aan de gang, in de verschillende stadia.
Omdat de meeste wegen moeten open blijven voor doorgaand verkeer, kan men telkens maar aan één rijbaan tegelijkertijd werken.Het verkeer moet dan beurtelings over de andere rijbaan. Dat wordt niet geregeld met verkeerlichten maar door mannen of vrouwen welke het groene of het rode bordje tonen.

al de werknemers zijn zeer goed beschermd tegen de gevaarlijke zonnestralen door beschermende kledij en door een soort kap welke het grootste deel van hun aangezicht, hoofd en nek/hals bedekt.

een eind verder is de directe weg richting zuiden helemaal onderbroken, de omleiding is direct meer dan 30 km extra.Ook nu rijden we door een mooie omgeving, vooral heel bergachtig.

De weg klimt en klimt en klimt tot we op een punt komen waar we aan alle zijden afgrond zien.Nu zijn we op een top beland, we kunnen alleen nog afdalen.

We rijden door een gebied waar een storm zopas heeft huis gehouden.Overal liggen op de weg grote, afgerukte takken.Gelukkig is het ergste voorbij als wij langs komen.Op één rijbaan zijn de takken al stuk gereden.We kunnen doorrijden.

Caldas

Uiteindelijk komen we terecht in de buurt van Manizales, bij Finca Romero.

kaart met al de departementen in Colombia.Door de zwarte pijl is Caldas aangeduid

de kaart van Caldas waar Finca Romero met een blauw kruis is aangeduid

De boerderij is geen hotel, wie echter komt om orchideeën en vogels te bewonderen kan blijven slapen, op voorwaarde dat het geheel gereserveerd is.

de 3 kamers waren ooit in gebruik voor leden van de familie, sinds 2 jaar kunnen bezoekers hier overnachten

Deze citrusvruchtenboerderij is gekend voor zijn orchideeën en zijn vogels.

hier wordt 18 ha citrusfruit gekweekt

de sinaasappels zijn groot, zeer sappig en kunnen gemakkelijk van hun schil ontdaan worden.We hebben hier liters vers geperstsinaasappelsap gedronken

De eigenaar, 73 jaar en al een tijd gepensioneerd geniet ervan om zijn passies te kunnen delen

De eigenaars van dit domein hebben een verzameling van meer dan 800 soorten orchideeën, waarvan een belangrijk deel natuurlijke soorten zijn.Er zijn ook een aantal kruisingen.Even situeren, in de natuur komen over gans het aardoppervlak, meer dan 45.000 soorten orchideeën voor.Tellen we al de geregistreerde cultivars daarbij op, dan komt men al gauw op 100.000 soorten!

een wilde soort

ook een wilde soort

Wilde soort

deze Colombiaanse wilde orchidee valt op door de kleur van de bloemen

deze inheemse soort is wel heel speciaal van bouw.Het is uiterst moeilijk om deze natuurlijke soort in het wild te zien bloeien.

wilde soort

wilde soort welke commercieel nooit aantrekkelijk zal zijn omdat de bloemen zeer, zeer klein zijn

ook hier zeer kleine bloemetjes.Op de ronde blaadjes, zit het erg kleine bloemetje

bij deze wilde soort gaat de bloem nooit open. Aan een zijde is er een kleine gleuf waardoor insecten naar binnen kunnen , aangetrokken door de nectar. Het stuifmeel blijft aan hun pootjes kleven zodat bevruchting kan gebeuren

bij enkele orchideeënsoorten groeien de piepkleine bloemetjes op een structuur die op een bruin langwerpig blad lijkt

slechts een deel van de meer dan 800 soorten orchideeën, welke de man verzameld heeft, bloeit op dit moment

deze orchidee heeft de vorm van een schoentje en heeft een groene kleur

Naast de orchideeën is hier ook een verzameling eigen gekweekte bonsai.

de bonsai boompjes zijn hier groter dan deze in Japan

En dan zijn er de vogels.Enerzijds worden vogels aangetrokken door een aanbod aan voedsel, anderzijds is deze streek rond Manizales, bekend voor zijn grote hoeveelheid soorten vogels.

Eikelspecht (Melanerpesformicivorus flavigula)

Gewone saffraangors (Sicalis flaveola)

Rode tiran(Pyrocephalus rubinus piurae)

Okerkaptangare(Tangara gyrola deleticia)

029Geelrugtroepiaal(Icterus chrysater giraudii)

Palmtangare(Thraupis palmarum)

Bisschopstangare(Thraupis episcopus)

Geoorde Treurduif(Zenaida auriculata caucae)

Grote Kiskadie (Pitangus suphuratus suphuratus)Zwartsnavellijster (Turdus ignobilis goodfellowi)

Zomertangare (Piranga rubra), deze vogel zoekt steeds de schaduw op, dus moeilijk te fotograferen

Azuurkoptangare (Tangara cyanicollis granadensis)

Ultramarijnbisschop (Passerina brissonii caucae)

Diksnavelzaadkraker(Oryzoborus funereus)

Roodborstkardinaal (Pheucticus ludovicianus) is een trekvogel en komt uit het uit het hoge noorden

Witnekkolibri (Florisuga mellivora)

Dikbekorganist(Euphonia laniirostris)

Gebrilde Muspapegaai(Forpus conspicillatus caucae) is de kleinste parkiet in Colombia

Colombiaanse chachalaca (Ortalis colombiana), 50 cm groot en endemisch

’s Morgens vroeg gaat één van de vogelkenners van het bedrijf met ons een wandeling maken.Bijna alle vogels welke hierboven beschreven zijn, zien we tijdens dit bezoek aan de verschillende landschappen op het bedrijf.

Het hoogteverschil tussen het woonhuis en de ingang van de finca is meer dan 150m.Vanaf het hoogste punt hebben we een mooi uitzicht op het bergland. De eigenaar vertelt ons dat we hier 5 departementen kunnen zien

Het hoogteverschil zorgt ervoor dat er beneden andere vogels kunnen gespot worden dan boven.

We blijven bijna 24 uur op de boerderij.De stad Manizales ligt maar 25 km verder.Hier blijven we enkele dagen.
 

kaart waar Manizales omcirkeld is

Manizales ligt in het gebied van de koffie en ziet zichzelf als hoofdstad van het ganse gebeuren.
We overnachten op een kleine koffieboerderij, minder dan 2ha.

Wat later bezoeken we een veel grotere koffieboerderij, Hacienda Guayabal.Dit bedrijf heeft 64 ha koffieplanten. Dat is veel, de buur echter heeft 600 ha.

Natalia geeft uitleg over het kleine bedrijf

het ganse jaar door zijn er rode koffiebessen rijp

Alle koffie in Colombia is van de soort Arabica, beter dan deze uit Azië, Robusta. In Colombia is er een Nationaal Instituut voor Onderzoek van Koffie, dat zich bezig houdt met de zoektocht naar kruisingen welke koffie geven die zeer goed is van kwaliteit en resistent is aan ziektekiemen.
De variëteit Caturra is resistent aan de Koffie-blad-roest-schimmel.

Typisch voor Colombia is dat men koffieplanten na 7 jaar helemaal snoeit tot op de stengel. Men heeft ondervonden dat vanaf het 8^ste jaar de koffieplant minder bessen, zowel in kwaliteit als in kwantiteit geeft. Men plant ook geen nieuwe planten om de oude te vervangen, men laat de korte stammen opnieuw takken vormen. Dit zorgt voor een jaar winst in de groei. Wanneer men immers koffieplantjes kweekt vanuit het zaad, duurt het 3 jaar voor de eerste bessen kunnen geoogst worden. Door het opnieuw scheutenlaten vormen bij de oudere planten, zijn er al bessen na 2 jaar.

een gesnoeide koffiestruik

Een ander typisch iets is dat de meeste koffieplantages op steile hellingen aangelegd zijn. Hierdoor moeten de bessen met de hand geplukt worden, zodat enkel rode of gele bessen gebruikt worden en de kwaliteit dus minder bitter is.

De grote bedrijven brengen hun koffiebonen gedurende 24u in een waterbad waarbij de hoeveelheid cafeïne zou gereduceerd worden.

Colombia rooster geen koffie voor export, ze verkopen de groene koffiebonen. Ze verkopen dus een landbouwproduct, waarop zeer weinig belastingen geheven worden. Geroosterde koffie is een afgewerkt product en kent veel hogere taksen.

Het voornaamste koffieplusseizoen varieert een beetje volgens de streek, maar is grosso modo vanaf november tot februari.Vroeger werd koffie enkele maanden vroeger geplukt maar door de klimaatverandering is het seizoen verschoven. Er is nog een tweede, korter seizoen enkele maanden later.

Een koffieplukker krijgt 15.000 COP per kilo geplukte koffiebessen, ongeveer 4,5€.Er wordt gedurende 5,5 dagen per week geplukt, en een doorsneeplukker komt aan een 120 kg bessen per dag, de superplukker heeft het dubbele.

Tijdens het tweede seizoenzijn er minder bessen per struik, dan verdienen de plukkers meer per kg.Een deel van de plukkers werkt het ganse jaar op het (grote) bedrijf, wieden, planten snoeien, …. .

De goede koffiebonen in Colombia gaan volledig naar de export.De bonen van veel mindere kwaliteit, zoals deze welke aangetast zijn door de Koffiebessen-boorkever, en de kleine bonen, blijven in Colombia.Hier drinkt men dus goedkopen koffie van mindere kwaliteit.Colombia moet zelfs mindere koffie uit andere landen invoeren omdat er te weinig van de eigen productie overblijft.

We horen ook dat koffieplanten zonlicht nodig hebben, is er te weinig zonlicht dan worden de bessen niet rood, ze blijven geel.Ook deze bessen worden gebruikt voor de productie van koffie.
De reden waarom sommige bedrijven bananenstruiken tussen de koffiestruiken planten is voor de inkomsten.Hierdoor is de opbrengst per ha groter.

in het grote bedrijf wordt koffie gezet met een Italiaans koffiemachine.We proeven wat de invloed is van de verschillende watertemperaturen en de verschillende tijden waarbij het water in contact geweest is met de koffiepoeder

Manizales is een erg uitgestrekte stad met 400.000 inwoners. Er zijn gelukkig heel wat parkings, langs de straat parkeren is hier geen optie.

Al snel wandelen we in het gebied van de slagers (zoals op vele plaatsen in de wereld, zijn ook in Colombiawinkels gegroepeerd volgens het onderwerp.
Colombianen zijn vleeseters, dat wisten we al.Wat we hier echter zien is bij ons in België nog moeilijk in te beelden.Slagerijen met immense hoeveelheden vlees, vooral rundsvlees en ook varkensvlees.

In de restaurants zijn de stukken vlees werkelijk veel te groot. Eén portie is genoeg voor 2 goede (Europese) eters. Gelukkig hebben de meeste restaurants ook wel minstens 1 schotel voor vegetariërs, dikwijls zelfs ook voor veganisten.

Manizales kende, sinds de jaren 1800 vulkaanuitbarstingen van de Nevado de Ruiz, aardbevingen en branden.Heel wat gebouwen zijn tijdens deze rampen met de grond gelijk gemaakt. Vandaar dat er geen echt oude gebouwen in de stad te vinden zijn.

Enkele beelden van het centrum

Het centrale plein is de Plaza de Bolivar, nu met geen enkele boom, dus geen centraal park.

Aan de noordzijde van het plein is er het regeringsgebouw (Manizales is de hoofdstad van het departement Caldas)

De kathedraal bevindt zich aan de zuidzijde van het plein.We hebben wel al wat kerken bezocht in Colombia, maar deze heeft een extra waarde.De toren is de hoogste kerktoren van het land, de derde hoogste van Zuid-Amerika met een hoogte van 113m.Bezoekers kunnen de toren beklimmen, onder leiding van een gids.
De kathedraal is helemaal opgetrokken uit beton, na de branden.Een Frans architect had de uitgeschreven wedstrijd voor de bouw van een kathedraal gewonnen.Voordien stonden hier meerdere kerken, telkens door een ramp verwoest.
De huidige kathedraal is 10 jaar gelden nog versterkt om beter tegen aardbevingen bestand te zijn.

In de buurt bevindt zich de kerk Immaculada Conception.
Voor de binnenzijde is er heel veel lokaal hout gebruikt waardoor de kerk erg donker is.
Momenteel is men bezig om dat hout opnieuw te behandelen.

Manizales is een belangrijk centrum in het koffiegebied van Colombia. Het probleem vroeger was, dat er weinig of geen mogelijkheden waren om de koffie te vervoeren naar de Caribische havens om vandaar uit naar de US en naar Europa te verschepen.
Een Engels bedrijf en een Nieuw Zeelandse ingenieur (Nieuw Zeeland behoorde en behoort nog steeds tot het Britse imperium) bedachten in de jaren 1910 een kabelbaansysteem over de Centrale Andesketen. Aan de oostelijke zijde van dit gebergte stroomt de Magdalena (rivier) die uitmondt in de Caribische Zee.

Deze kabelbaan was 71 km lang, vertrok in Manizales op meer dan 200m hoogte, ging over 3700m om uiteindelijk aan te komen op 450m hoogte. Met de kabelbaan werd er 10 ton koffie per uur vervoerd.
Niet alleen koffie, ook mensen werden af en toe vervoerd. Er was geen enkele vorm van beveiliging en door de lange overtocht, vielen mensen soms uit hun zitting. Ze overleefden niet.

Om de kabelbaan te bouwen waren er masten nodig, soms maar 5m boven de grond, soms meer dan 100m hoog. De masten werden gebouwd in Engeland en verscheept via de Atlantische Oceaan naar de Caribische haven. Niet alleen de masten, ook al het ander materiaal kwam van Groot-Brittanië. Een deel van het vervoer vond plaats tijdens WO I. Een van de schepen met een mast, werd door een Duitse duikboot aangevallen en zonk. Omdat dit een vertraging zou veroorzaken, werd in Colombia uit tropisch hardhout een mast gebouwd. Deze kwam terecht in de bergen. Na de ontmanteling van het hele systeem in de jaren 1960, en het herkennen van het systeem als nationaal monument, werd de houten toren overgebracht naar Manizales.

Er is nog een klein eindje van de lange kabelbaan gerestaureerd

Korte tijd nadien is er ook een spoorweg aangelegd in Manizales om koffie te vervoeren. Die spoorlijn is al lang niet meer in gebruik. Maar het station, dat ooit in een erg vervallen toestand was, is terug helemaal in zijn oorspronkelijke staat hersteld, en is zelfs door de Unesco tot Werelderfgoed uitgeroepen. We kunnen het gebouw langs de buitenzijde bekijken, binnenin is een universiteit gehuisvest.
Het station werd in 1926 gebouwd en was actief tot 1959.Pas 2à jaar later werd het overgenomen door de Autonome Universiteit en in zijn glorie hersteld

Aan een uiteinde van Manizales bevindt zich het monument van de kolonisators .

Met dit monument wil men eer betonen aan de mensen welke tijdens de kolonisatie van Manizales en omgeving, vanuit Medellin met al hun hebben en houden naar dit gebied trokken om het te ontginnen en te bevolken.
Als voorbeeld nam de kunstenaar een familie uit Antioquia te voet en op een paard gezeten, steeds verder trok. Ze sleepten hun vee met zich mee.

Om het monument te maken hebben heel wat mensen oude sleutels gegeven, die werden gesmolten om de beelden te maken.Het monument werd in 2001 onthuld.Nu heeft het heel veel restauratie nodig.

Vanaf het monument hebben we ook uitzicht op een andere heuvel van Manizales

Een wijk van de stad ligt een heel eind lager, aan de overzijde van een kleine rivier.Op de heuvel waar Manizales ligt is er geen uitbreiding meer mogelijk.
Om de wijk met de stad te verbinden is er een modernere kabelbaan gebouwd.Die functioneert als bus, een rit kost weinig.We wachten tot het wat meer helder is, want vanuit de kabelbaan zijn er zichten op de stad.

Wat verder in de vallei ligt het gebied Recinto del Pensamiento, een gebied dat eigendom is van een koffiemaatschappij, welke ook eigenaar is van Juan Valdez.
Naast kantorenbevindt zich hier een erg groot open gebouw dat kan gehuurd worden voor allerleievenementen, waaronder huwelijksfeesten.Dit gebouw werd door Colombia gebruikt op de Expositie van Hannover, zo een 20-tal jaar geleden.Nadien is het afgebroken en in zijn oorspronkelijke staat hier terug opgebouwd .Het bestaat uit lokale hardhoutsoorten en uit lokale bamboe.

Het grootste deel van het domein is natuurgebied.Bezoekers kunnen er enkel komen in een georganiseerde excursie met een lokale gids.

op de wandeling zien we deze roofvogel,(Leucopternis princeps), een vogel van 50cm groot

Er is een plaats waar bloeiende planten en suikerwater kolibri’s moet aantrekken

een kolibri nestje

Een gebied wordt gebruikt om een Japanse tuin voor te stellen met vooral bonsai

Er is een vlindertuin met Colombiaanse vlinders

een vlinder met vleugels die net glas zijn

Wat later komen we in een gebied waar orchideeën te vinden zijn.Het belangrijkste seizoen voor bloeiende orchideeën hier, is april-mei. Voor de rest van het jaar bloeien er steeds wel enkele soorten, behalve tijdens de maand augustus.

minder dan 1cm groot

De Nevado de Ruiz, 5321m hoge vulkaan, de meest noordelijke in de Andesketen, zou hier te zien zijn. Het is een stratovulkaan gevormd doordat de Nazcaplaat onder de Zuid-Amerikaanse plaat schuift.De berg blijft gedurende de ganse tijd achter wolken verscholen.Hopelijk zijn we hem nog later.

En dan iets over de politiek, nu zondag 10 maart zijn er verkiezingen voor kamer en senaat.Gans de tijd zien we overal affiches en spandoeken.
Bijna alle mensen waar we aan vragen of deze verkiezingen belangrijk zijn,geven als antwoord dat het hen niet interesseert.Het enige wat ze niet willen is datColombia een tweede Venezuela zou worden.
Over een half jaar zijn er presidentsverkiezingen.Santos, de huidige president en Nobelprijswinnaar, kan niet meer verkozen worden, hij heeft er dan 2 ambtstermijnen opzitten.

op één foto zijn er van 4 partijen affiches te zien

en hier nog eens vier affiches. Hier is blijkbaar de naamstem belangrijk en zijn de lijsten erg lang. Want telkens zien we bij een nietszeggend gezicht de naam van de partij én het plaatsnummer van de desbetreffende persoon

de geschiedenis herhaalt zich ….. hier kan weer voor Julius Cesar gestemd worden ….