Reisverhaal «Nicaragua deel 2»

2 landen in Centraal Amerika | Nicaragua | 9 Reacties 20 Maart 2020 - Laatste Aanpassing 21 Maart 2020

Vanuit Granada rijden we in zuidelijke richting, eerst rond de vulkaan Mombacho, later door een vlak land waar het momenteel erg droog is.Sommige veldenworden van water voorzien, we zien hier en daar de pompen en leidingen.Of het water afkomstig is van het meer, of er grondwater gebruikt wordt, kunnen we niet zien.

In dit gedeelte worden groentenen meloenen geteeld.We zien heel wat verkoopstalletjes langs de weg, met minstens watermeloen.

Nog verder zuidelijk worden geen groenten meer geteeld.Als er velden gebruikt worden is het voor rietsuiker, bananen of hier en daar paarden.Af en toe zien we op een veld een ‘suikerriet-trein’, vrachtwagens met verscheidene aanhangwagens, nu wordt er op vele velden suikerriet geoogst.Andere velden zijn al herzaaid of herplant.

Ons doel is San Jorge, een dorpje aan het Nicaragua meer, bij de hoofdstad van dit gebied Rivas

op deze kaart is zowel Granada als San Jorge in blauw onderlijnd.In zwart is de route , welke we rijden, aangeduid

In San Jorge vertrekken regelmatig ferry’s naar het eiland Ometepe.De ferry’s zijn niet erg groot, deze waar wij mee gaan heeft plaats voor 7 voertuigen, waarvan één dat wij meebrengen.
Hoewel het eiland dicht bij het vasteland blijkt te liggen, is dat in de realiteit niet zo, de ferry doet er 2u over.

onze auto tussen andere en achter de moto’s

een andere ferry, leeg, nog zoals in de 30 jaar geleden de ferries naar Griekenland, zonder veel regels

deze ferry vertrekt zondagavond naar Granada, nok-nok-nokvol met mensen.Er is een bus die nog mee moet, maar niet helemaal op de ferry geraakt.De touwen worden al losgemaakt, wat er verder gebeurt weten we niet.

de oprijplaten worden alleszins niet verticaal gezet, was ook zo voor het ongeluk met de Herald of Free Enterprice

Hoewel we hier op een meer varen -het op één na grootste meer van Latijns-Amerika (Titica in Peru is groter)- zijn er meer golven en deiningen dan op de zee.De wind waait uit oost-zuid-oost, dus heel wat tegenwind en koppen op het water.

De ferry is niet de meest moderne, er is een zaaltje met zetels, die heel veel restauratie nodig hebben.Wij rijden het laatst op de ferry, dus er is in het zaaltje voor ons geen plaats meer.Er is daar nog wel een soort toog, ik sta er tegen met het gezicht naar het zaaltje.Hier is er iets minder wind, vliegt er maar twee maal een golf water naar binnen, en heb ik een ietwat steviger staanplaats.Blijkt iets later dat er achter mij een TV staat te spelen.Eerst kijken er nog wat mensen naar het halve beeld, maar al gauw liggen ze allemaal te slapen of te dutten.Ik hoef mijn plekje niet op te geven.

Na ongeveer 1,5u zie ik aan het gedrag van sommige mensen dat we het eiland Ometepe naderen.

Ometepe heeft een oppervlakte van 276 km², iets minder dan 1/100 van de oppervlakte van België.Het eiland heeft een 8-vorm en bestaat in feite uit 2 vulkanen.Onze verblijfplaats is met een rood sterretje aangeduid

Ometepe is het grootste vulkaaneiland gelegen in een zoetwatermeer, ter wereld.Het Meer van Nicaragua zelf heeft een oppervlakte van rond 8000 km², meer dan ¼ van de oppervlakte van België.

Nu we het eiland naderen is het tijd om enkele foto’s te nemen.De 2 vulkanen zijn duidelijk te zien, ze hebben op het eerste zicht elk perfect de vorm van een berg, zoals een kind een berg zou tekenen.

Vulkaan Conception, noordwestelijk gelegen, de hoogste van beide vulkanen, 1610m hoog, en nog steeds in de hoogte en in de breedte groeiend

wanneer we dichter komen zien we meer structuur en kleur op de helling.Er zijn kloven waarlangs de lava naar beneden stroomde

Deze en de andere vulkaan, Maderas, 1394m hoog, zullen wij niet beklimmen.De beklimmingen zijn zeer moeilijk ondernemingen, voor de hoogste wordt er gerekend op 10 uur klimmen voor mensen met een zeer goede lichamelijke conditie, de laagste vulkaan heeft ‘maar’ 6u nodig om beklommen te worden.De Madeiras is niet meer actief.

wij logeren op het gedeelte tussen de vulkanen aan de noordoostelijke zijde van het eiland.

hier is een strand
Er is genoeg te zien op het eiland om ons enkele dagen in conditie te houden.

Tussen de twee vulkanen in is er een rivier, die in het meer uitmondt langs de zuidwestelijke zijde.Een mooi biotoop, maar de waterstand isnooit erg diep.De enige manier om er te komen is met een kayak, vertrekkend vanaf verschillende plekken op het Madeira gedeelte.Eerst moet er gekayakt worden op het meer, dan pas komt men aan de rivier.Sommige bedrijven varen met hun motorboot naar de monding van de rivier, de kayakken op sleeptouw.De gasten stappen dan over op de kayak, dat is, op en neer, toch al 1,5 tot 2u gespaard.
Ik ben al niet zo erg boot-minded, dus voor zover ik me nog herinner, nog nooit in een kayak gezeten, noch gepeddeld.We gaan echter met een gids, in één kayak zit Stephan alleen,

in de andere zit ik vooraan om foto’s te nemen, de gids zit achterin en peddelt

hier zijn we nog op het meer, we volgen de oever omdat daar o.a. vogels te zien zijn

We zien heel wat fauna, hier een greep er uit

Grote Zilverreiger (Ardea alba)

de Bigua-aalscholver (Phalacrocorax brasilianus) laat zijn vleugels drogen in de zon

hier zien we dikke bomen met een wirwar aan takken

en waar er hoog in de bomen voedsel te vinden is, zitten dieren, hier de brulapen, met een jong erbij

de Kleine Blauwe Reiger (Egretta caerulea)

voor de Groene Aratinga (Psittacara holochlorus) is het zuiden van Nicargua tevens de zuidelijke grens van voorkomen

Tropische Koningstiran(Tyrannus melancholicus)

de Lachmeeuw(Larus atricilla)

Amerikaanse Blauwe Reiger (Ardea herodias)

de Jacana(Jacana spinosa)

op de rivier

de Witbuikreiger (Egretta tricolor)

Groene Reiger (Butorides virescens) is helemaal niet groen

Mexicaanse Tijgerroerdomp (Tigrisoma mexicanum)

een mooie, niet te grote roofvogel, het jong van de Slakkenwouw(Rostrhamus sociabilis) voedt zich o.a. met slangen

De rivier begint in feite in een soort meer, maar dat is helemaal toegegroeid met planten, dus we komen zover niet.

ook de rivier is al deels toegegroeid, een biotoop voor vogels

en voor de kaaiman.Deze vallen geen mensen aan, ze voeden zich met vis, kikkers en andere dieren

twee paarden staan in het water, ze doen zich te goed aan de waterplanten

met op de rug een jong van de Jacana

we zien hem vele malen vis vangen en weer verder vliegen, eindelijk eens even rustig op een tak, de grootste ijsvogel, de Amerikaanse Reuzenijsvogel(Megaceryle torquatus)

de 66cm grote Koerlan(Aramus guarauna)

aan een boom hangen enkele fruitetende vleermuizen

niet alleen aan bomen, op het water of de oever zien we dieren, ook een eind boven ons in de lucht met vleugels waar de zon een mooi effect op heeft

tijdens het regenseizoen staat het waterpeil tot boven de wortels

mooi glanzend blauw, dezeLangstaarttroepiaal (Quiscalus mexicanus)

en de Steltkluut

een erg sierlijke vogel met zijn pluim op de kop en een lange staart , deEkstergaai (Calocitta formosa)

Later op de dag rijden we naar El Ceibo, waar zich o.a. een museum bevindt met precolumbiaanse voorwerpen, gevonden op Ometepe.We zien dat Zwitserland hier een financiële, en waarschijnlijk ook een archeologische bijdrage geleverd heeft.Studenten archeologie moeten immers ook stage lopen.

bij het begin van de weg staat deze grote boom, een Ceiba, het symbool voor El Ceibo

de periode van de oudste keramiek dateert van 3000 tot 500 v.C. Alle keramiek uit die periode is éénkleurig, meestal zwart door het bakken

de tweede periode verliep tussen 500 v.C. en 300 n.C. De keramiek uit deze periode is rood, er worden ook al figuren op aangebracht

de derde periode is van 300 tot 800 n.C., de keramiek is nu veelkleurig, bestaande uit in totaal 5 verschillende kleuren

er worden nu ook figuren uitgebeeld, zoals hier een aap

of een kop op een deksel van een pot

de volgende periode liep van 800 tot 1350 n.C., er werden nog meer kleuren en versieringen gebruikt

de laatste periode liep tussen 1350 en 1550 n.C.

op 600m van de locatie van het museum verwijderd, is een graf gevonden van een sjamaan en nauwkeurig nagebouwd in het museum

Er zijn in dit museum een zeer groot aantal voorwerpen voorgesteld, ingedeeld in verschillende zalen

er zijn ook petroglyfen gevonden, allemaal in het vulkaangesteente van het eiland

en zeer veel gebruiksvoorwerpen, voorwerpen welke ook nu nog gebruikt worden

en een schaalmodel van het eiland met zijn 2 vulkanen

allerlei siervoorwerpen en zelfs kinderspeelgoed

door de beeldjes weet men welke dieren hier voorkwamen, zoals bvb de jaguar

dit beeldje stelt een barende vrouw voor

een kaart van het eiland Ometepe waarop vindplaatsen van een aantal voorwerpen uit dit museum zijn weergegeven

Vandaag maandag, krijgen we een mail van de Belgische ambassade in Panama, met het dringend verzoek om naar België terug te keren.Gelukkig bestaat internet zodat alles iets meer overzichtelijk is.Alles is overbelast en vanuit Nicaragua met de gsm naar Europa bellen, is blijkbaar niet mogelijk, misschien wel in de hoofdstad maar zeker niet op dit eiland.

We maken wat later op de dag een wandeling met een lokale gids door een bos op vulkaangesteente, waar bijna geen menselijke invloed zich heeft voorgedaan.Het natuurpad heeft de naam Peña Incultata, wat betekent ‘niet ontgonnen’.

de gids is een indiaan.Hij vertelt ons dat 15 Indiaanse, ietwat oudere vrouwen de aanzet waren om dit pad te maken.Mensen op leeftijd kunnen de vulkanen niet meer beklimmen, zo vonden zij, er moest dus een mogelijkheid zijn om toch van de natuur te genieten.Zij vonden evenveel mannelijke vrijwilligers om het pad te maken, wat op zich niet zo eenvoudig was.De bodem is immers helemaal bedekt met grote, vulkanische stenen.Het is hen echter gelukt op 1,5 maanden tijd

’s Morgens vroeg zijn hier veel vogels te zien, halverwege de voormiddag is het té heet: zwarte lava op de grond en bomen zonder bladeren.Het is hier immers zomer, anders dan in België betekent dit ‘droog seizoen’.Om verdamping tegen te gaan en blijkbaar om de wortels te beschermen (over dit laatste hebben we wat onze twijfels, want een volledig bladerdak beschermt beter de wortels), hebben een aantal boomsoorten hun bladeren afgeworpen -zoals wij kennen in de herfst.Vogels schuilen in de bomen met bladeren.

deze boom heet in de Centraal-Amerikaanse taal Panama (Sterculia apetalia)

een boom van formaat

een idee van het bos en het pad

een Witschouderkapucijnaapje heeft blijkbaar helemaal geen last van de dorens op de stam

een klein vogeltje met groot lawaai, de Geelbuikelenia (Elaenia flavogaster).De vogel heeft een kuifje, niet te zien op deze foto

een duif in mooi wit, de Verreaux’ duif

bomen zonder bladeren laten hun grillige takken zien

een mooiere foto van de Ekstergaai, een vogel die erg luid roept en veel beweging veroorzaakt tijdens het vliegen

ook eekhoorns zijn hier, deze met een lichtgekleurde pels

’s Avonds zoek ik nog wat op welke mogelijkheden er zijn om terug te keren naar België.Er zijn er enkele, maar via Spanje of Frankrijk reizen is al helemaal geen optie meer.

’s Avonds zoek ik nog wat op welke mogelijkheden er zijn om terug te keren naar België.Er zijn er enkele, maar via Spanje of Frankrijk reizen is al helemaal geen optie meer. Andere mogelijkheden zijn maar, goed als er niets anders meer mogelijk is.

Dinsdag is de dag dat we hier weer vertrekken, maar in plaats van naar het noorden te rijden, stoppen we aan de luchthaven.We moeten immers te weten komen of het nog toegelaten is om via Panama, gewoon als tussenstop, terug te keren.Een rechtstreekse vlucht van Panama naar Europa is er niet meer.

Het is vandaag veel rustiger aan de ferry.Er zijn 2 vrachtwagens, een bestelwagen die achteraan open is met een paard er op, en wij.Het is wat passen en meten, maar we geraken er op.Er zijn ook nog wat Amerikaanse en westerse voetgangers en wat lokale mensen.We blijven in en bij de auto, eenvoudiger en gezonder in de gegeven omstandigheden.

Het is nog ongeveer 150 km rijden tot de luchthaven.Daar kom ik te weten dat we nog via Panama in transit kunnen reizen, en we kopen voor woensdag twee plaatsen op de opeenvolgende vluchten Nicaragua-Panama en Panama-Cuba, onze eerste terugreisdag.

het eerste twee vluchten van onze terugreis, eerst rood, dan blauw

We krijgen al direct de instapkaarten, dat blijkt de volgende ochtend een heel eind te schelen, wij staan in de korte rij, de meeste mensen in een laaaange rij.
Omdat de vlucht al om 7u ’s morgens vertrekt, overnachten we in het hotel aan de overzijde van de luchthaven.Ik moet zeggen, de homestays en soortgelijke verblijven zijn veel aangenamer, gezelliger en contact met de mensen, en beter voor de portemonnee.

Eens in het hotel kan ik weer op internet opzoeken hoe we vanuit Havana, Cuba, verder kunnen.
KLM,de maatschappij waarmee we in de heenrit vlogen, zal waarschijnlijk maar over een kleine maand een voorstel doen om ons terug naar België te laten gaan, nu is het daar klank noch beeld.
Hun vluchten vanaf Havana zijn ondertussen, zo blijkt, verschrikkelijk duur geworden, dus die piste sluiten we.Rest ons nog Air Canada, er is plaats vanaf zaterdag, met aankomst zondag 22 maart in Brussel, meteen dan al in België.Dus toehappen en tickets kopen.

We zijn dan nog voor 3 nachten in Havana, de hoofdstad van Cuba.Daar waren we al 6 jaar geleden, dus even op mijn blog kijken welk van de verblijven goed waren.We boeken één ervan opnieuw.

Omwille van in totaal 2u tijdsverschil, komen we pas om 16u aan Havana (14u Nicaragua-tijd en 21u Belgische tijd).Benieuwd hoe Havana geëvolueerd is in die 6 jaar.

In Cuba blijkt er een zeer langzame evolutie in positieve zin te zijn, echter het land is straatarm, het geld dat er is gaat naar geneeskunde-opleiding, onderwijs en basisvoedsel (de rest weten we niet). We zien dat de winkels (zonder geld) waar arme en alleenstaande mensen hun basisvoedsel krijgen , nog steeds bestaan.Deze mensen krijgen een bonnenboek per tijdsperiode en afhankelijk van de gezinssamenstelling, waarin vermeld is op hoeveel rijst, koffie, bloem, suiker, … en melkpoeder -als er kindjes in huis zijn- recht hebben.Mensen komen dan met hun plastiekzak naar de winkel, in de zak komt een schep van dat voedsel (afgewogen op een prehistorische weegschaal), ze geven hun bonnenboek af, en de man van de winkel schrijft iets op de gebruikte bon.Ze kunnen ook in het sociaal restaurant een maaltijd krijgen, dit is een gedeelte van de sociale zekerheid in Cuba

We krijgen opnieuw wat info over het Cubaanse geld in ons verblijf, die geheugenopfrissing is wel nodig, want in Cuba zijn er nog steeds 2 typen geld in omloop.Enerzijds is er de CUC, de uitwisselbare peso (is in te wisselen voor buitenlandse munten) en de COP de inlandse peso die slechts 1/24 waard is van de officiële CUC.Wat nu wel mogelijk is , men kan Amerikaanse dollar én euro’s wisselen in de banken (en bij onze gastvrouw voor een iets betere koers).

18-001 links de CUC, 24 maal meer waard dan rechts de COP.De CUC briefjes hebben aan de ene zijde een monument, de COP briefjes een menselijk hoofd.De CUC munten hebben een zes- of achthoek op de ene zijde, de COP hebben dat niet

We vernemen ook dat er in Cuba 10 bevestigde gevallen zijn van Covid19, allemaal mensen die vanuit het buitenland terug gekeerd zijn naar Cuba.Zowel de taxichauffeur als de gastvrouw hebben een mondmaskertje aan, en de dame vertelt ons dat ze al de kamers met chloor heeft ontsmet, vanaf de vloer tot het plafond, inclusief alle meubels en ander materiaal.Ze kan het zich immers niet permitteren dat hier mensen ziek zouden worden.En ze drukt ons ook alle maatregelen op het hart, om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden.

Nog een stadsplan gaan kopen in het winkeltje van een hotel, en morgen kunnen we op wandeling gaan.Hier kunnen we nog 2 dagen vrij rondlopen en ons de gewoontes voor België al eigen maken, voor de een al gemakkelijker dan voor de andere.

Er is nu meer internet dan 6 jaar geleden, de taxichauffeur heeft een smartphone waarmee hij op internet kan.Maar wifi in een huis is nog niet ingeburgerd, we moeten naar een hotel.Het blijkt dat er nog steeds maar één maatschappij is die alle internet in handen heeft.We kopen dus een ticket om één uur op internet te kunnen, nog steeds zoals vroeger.Het gaat echter veel sneller, vroeger kon je tevreden zijn om op één uur één email gelezen te hebben, nu is de snelheid zoals in België.

Buitenlandse Zaken heeft ons nieuwe reisschema gekregen, ze verwittigen ons nog dat zelfs voor een transit in Canada, een elektronisch visum nodig is.Wisten we niet, dus nog even mee bezig.Net toen het eerste formulier ingevuld is, en de betaling moet volgen, geeft de website dat er geen veilige betaalmogelijkheid is, en het ganse formulier wordt gewist.

Wat later opnieuw proberen, het gaat sneller, we weten al de struikelblokken, en nu is er blijkbaar opeens geen probleem meer.Gelukkig, want zonder het elektronisch visum (eta) geen vliegtuig op naar Canada.De aanvraag voor het tweede visum lukt ook vrij snel, tegen de middag is alles in orde, tijd om nog eens te voet door Havana te stappen.

Wat valt ons op? Mensen, veel mensen op straat , velen wachtend voor een deur (bank, eetstalletje, winkel, kantoor, gokkantoor, ….), nog geen zier veranderd.

een betere straat

de ooit mooie paleizen staan sinds de revolutie, en de bijhorende vlucht van de rijke Europeanen en Spanjaarden, te vervallen.Omdat de meeste mensen geen woonhuis hebben, trokken ze in deze paleizen, een vorm van kraakpanden

hoewel er toch al wat meer hedendaagse auto’s rondrijden, is het contingent oldtimers nog steeds uitgebreid, ooit stevig gemaakt ….

een kunstenaar, of kunstenaars, hebben een ruïne opgeruimd en er hun intrek genomen

Na de lange straat komen we bij het centrum van Havana Centro -Havana bestaat immers uit verschillende stadsdelen.Hier stonden 6 jaar geleden ook vervallen gebouwen, sommigen in restauratie

door één of andere rijke geldschieter, meestal uit het buitenland, heb je hier niet de indruk in hetzelfde Havana te zijn dan de stad van de vorige foto’s

de kleine, gevaarlijke coco-taxi’s -het zijn immers maar driewielers- hebben hier nu dezelfde gele kleur dan de echte taxi’s

 wat verder staan roze luxe-ceremoniewagens te huur

het Nationaal Theater -hier slechts een deel van het gebouw- is in zijn oorspronkelijke pracht hersteld

In 2019 vierde Havana immers zijn 500^ste verjaardag, gedurende vele jaren is er gewerkt om de voornaamste gebouwen te restaureren

het Nationaal Theater vanuit een andere hoek

naast het theater is nu het Capitool in zijn volle glorie herrezen, uit ruïnes en puin -zo was het er uit in 2014

de koepel is verguld, op de trap staat een persoon, nietig in verhouding tot het totale gebouw

het standbeeld op de voorgrond hoort nog tot het centrum en is bijgevolg geschilderd in wit en voorzien van een hekje en een klein parkje.De gebouwen op de achtergrond echter staan al buiten het centrum, nog steeds vervallen

We wandelen verder naar Havana Vieja, het oude stadsgedeelte aan de monding van de rivier

via een zijstraatje zien we op de achtergrond nog een mooi vernieuwde koepel

in de oude stad staat bij veel restaurants, café’s en bars een groepje muzikanten te spelen en te zingen

Misschien kan je bij dit beeld een vrolijk deuntje laten spelen -bij voorkeur Latijns-Amerikaanse muziek – om de isolatie wat op te fleuren

en een mondmasker hoeft niet per sé saai te zijn …

we komen weer langs bij de mooie apotheek, even binnenwippen en vragen naar een mondmasker.Maar, zoals we al wisten, er zijn er geen ter beschikking (en we weten dat de ziekenhuizen hier goed opgeleide artsen hebben, maar weinig of geen medisch materiaal …

de zoon van onze gastvrouw is chirurg in het hospitaal dichtbij ons verblijf.Zij vertelt ons dat er continu heel weinig medicamenten ter beschikking zijn in de apotheken, maar dat nu al het weinige dat er is naar de hospitalen gebracht zijn voor de pandemie.Nochtans is o.a. interferon in Cuba ontwikkeld ….

in een naburig gebouw, we kunnen er zo binnen lopen, is nog een lift zoals vroeger te zien.Hopelijk werkt deze nog, want het goed onderhouden gebouw is hoog

de school is net uit, zowel jongens als meisjes dragen hetzelfde uniform op de rok of lange broek na

het deuntje mag nog verder spelen …

een mooi binnentuintje

we bezochten 6 jaar geleden dit gebouw, vervallen en vol puin.Nu ook gerestaureerd

in het centrum van de oude stad is er al veel gerestaureerd, zelfs de straatnaambordjes zijn onder handen genomen

het Oude Plein is volledig onder handen genomen, dit lijkt eerder een Grieks eiland te zijn

sommige gebouwen zijn echter maar oppervlakkig aangepakt  zoals deze school

het art-deco-gebouw op de hoek is nu ook terug prachtig.Het moeten immense werkzaamheden geweest zijn door kunstenaars …

sommige beelden hadden we al mooi gezien, maar deze haan stond vorige keer nog omgeven door golfplaten

...kan Barcelona zeker evenaren ….

een detail

veelkleurige glasramen zijn nog steeds in, de werkuren kosten hier uiterst weinig ….  (een arts verdient hier 60€ per maand, dat geeft een idee hoe weinig andere mensen verdienen)

speelt de muziek nog steeds ?

een opgepoetste oldtimer in een galerij.  De Saudies (Saudi-Arabië)sponseren hier restauraties

deze man geniet hopelijk van zijn grote sigaar …

toch nog wat werk aan de winkel ….

De Malecon is de promenade aan de zee, hier is nog maar weinig gerestaureerd, hier stonden ooit paleizen …

Leuk om, ondanks alles, nog 2 dagen in Havana te kunnen verblijven.

Zaterdagochtend lokale tijd, zaterdagmiddag Belgische tijd, vertrekken we hier om met drie opeenvolgende vluchten op zondagochtend in Zaventem te landen.

vlucht 3 in rood, vlucht 4 in blauw

en vlucht 5

Onze verhalen stoppen hiermee vroegtijdig, als alles meezit komt er in het najaar weer een reeks
Het ga jullie allemaal goed

Stephan en Lou