Reisverhaal «Gran Canaria, enkel zon aan de zuidkust?»

Canarische eilanden | Spanje | 2 Reacties 22 Maart 2022 - Laatste Aanpassing 22 Maart 2022

7. Enkel zon aan de zuidkust?

Saharastof verpest het mooie weer in België. Hier is het de anticycloon boven de Azoren die het weer bepaalt.

We rijden dus weer richting zuidkust, naar Maspalomas.

Een droge rivierbedding , die uitgeeft op de duinen, bevat nog een meertje met brak water, een gebied waar de toegang verboden is

het brakwatermeer met de duinen op de achtergrond. De duinen zijn beschermd natuurgebied

er staan enkele reigers te wachten op hun prooi

We wandelen langs het brede pad, naast dit gebied richting zee. We komen bij de vuurtoren. Eén van onze eerste wandelingen ging door het duinengebied van Maspalomas, ten oosten van de vuurtoren. Nu wandelen Annemie en ik westelijk van de vuurtoren.

16-006 

hier zijn zandsculpturen gemaakt

dagelijks wordt de datum aangepast

Het goed aangelegde pad loopt een eind boven de zee. Hier is geen strand. Rechts van ons zijn er chiquere hotels, restaurants en winkels.

hier start de 1,8km lange promenade naar Meloneras

Na een tijdje komen we bij de archeologische site, Punta Mujeres. Hier was bewoning omdat de oase van Maspalomas voldoende zoet water had, er waren hagedissen, vogels en vis als voedsel. In het kustgebied waren voldoende schelpdieren. Op sommige plaatsen langs de kust waren er grote nederzettingen, op andere plaatsen was die beperkter.

de cirkel met opening naar de zee was een woning,


we lezen dat deze bewoning het best bewaard is gebleven


hier zouden nog enkele andere woningen hebben gestaan

wat verder komt Meloneras in zicht

Na bijna 2 km langs de zee komen we bij het strand van Meloneras. Het is hier rustig, weinig overnachtingsmogelijkheid, op het strand wat mensen.

het is hier momenteel warmer dan in Maspalomas

Wat verder is het wandelpad gedaan en keren we terug

Op de terugweg steekt de wind op en komen er meer wolken. Gelukkig regent het hier niet

terug in Maspalomas

Donderdag rijden we weer richting Maspalomas. Het weer in de bergen is slecht, nu is het Saharastof de grote verstoorder. Het fenomeen waarbij uiterst kleine deeltjes (van het zand) door de lucht zweven, wordt in het Nederlands heiigheid genoemd. Deze deeltjes zijn op zichzelf te klein om afzonderlijk gezien te worden, maar ze verstrooien het licht waardoor er meestal een rode, soms een blauwe, sluier over het landschap ligt. Deze uiterst kleine deeltjes vormen kernen van een watermantel waardoor de luchtvochtigheid veel groter is en er gemakkelijk regen valt

In Maspalomas ontdekken we het park ‘Tony Gallardo’. Dit park, kleiner dan een vierkante kilometer is ontstaan waar de palmenoase vn Maspalomas zich bevindt. Het park is vernoemd naar de bezieler, Tony Gallardo (1929-1996)

deze Canarische artist, vooral in abstracte beeldhouwwerken, trok in 1956 naar Venezuela waar hij aan de universiteit kust doceerde. Hij sloot zich daar aan bij de communistische partij. In 1961 keerde hij terug naar de Canarische eilanden en was daar leider van de clandestiene communistische partij. In 1968 werd hij (door het Franco regime) gevangen genomen en hij belande voor 8 jaar in de gevangenis. Daar bleef hij bezig met kunst en met het verzet tegen Franco.

In het park zouden 6 kunstwerken van de man te zien zijn, maar het park is maar beperkt toegankelijk. Zonne-energie en recyclage van het afvalwater zorgen ervoor dat het park geen extra energie en water nodig heeft

het park is maar enkele uren tijdens de voormiddag toegankelijk, is momenteel goed onderhouden en aangenaam om rond te wandelen. Bezoekers volgen een uitgezette wandeling rond een (waarschijnlijk kunstmatig aangebrachte) beek

begin en einde van de wandeling gaat door een aangelegd stukje natuur

daarna gaat het pad min of meer naast de waterloop

het water is groen door de wieren die op de stenen groeien

oude bomen die hier al aanwezig waren voor het park opgericht is, hier de Tamarix canariensis. De plant komt enkel op de Canarische eilanden voor, behalve op El Hierro, tot een hoogte van 560m en is bestand tegen licht zout water

Dama de Maspalomas is een plant met mooie gele bloemen

daarnaast is er de Dadelpalm (Phoenix dactylifera)

hier en daar hangt een soort nestkastje, voor vleermuizen. Volgens de overlevering zouden hier vleermuizen voorkomen, maar momenteel zijn er maar weinig te vinden

Wanneer het weer een van de volgende dagen minder goed is, komen we terug om foto’s te maken van vogels. De camera van de gsm is te beperkt.  Helaas blijkt het park nadien gesloten te zijn

Vrijdag zou het weer wat beter zijn. we rijden het binnenland in, eerst voorbij Artenara, naar het Tamadaba-woud, een natuurpark in het noordwesten, ver echter nog van de kust. Het gebied is natuurpark sinds 1987.

Omdat er toch wel heel wat regen in dit gebied gevallen is gedurende de laatste dagen is het wandelpad niet zo erg veilig. Het grootste gedeelte van de bijna 6 km wandeling gaat echter over de ringweg, geasfalteerd. Er zijn weinig andere toeristen, het biotoop lijkt ons vrij saai te zijn

we blijven hier dus niet erg lang. Bovendien komen de wolken erg dichtbij

hier start de rondwandeling in het Tamadaba-woud

veruit de meest voorkomende boom is de Canarische den

Daarna rijden we terug naar Artenara, het hoogst gelegen dorp op Gran Canaria

het dorp ligt tegen de steile rots, het centrum is vrij vlak, met hier de Sint-Maartenkerk

het dorpscentrum is vrij rustig, enkele toeristen lopen hier rond

er zijn enkele plaatsen met uitzicht op de Tejeda vallei, nu wazig door de calima en de wolken die laag hangen

Hier is het oudste gedeelte van het eiland te zien, waarvan de oorsprong meer dan 14 miljoen jaar oud is. Een meer dan 4000m hoge vulkaan verloor zijn hoogte na grote uitbarstingen en erosie. Wat we nu zien zijn de resten van de vulkaankrater

centraal is de monoliet Roque Bentayga (1414m hoog) te zien, en veel verder weg de Roque Nublo (1813m)

Een volgend uitzichtpunt is vernoemd naar Don Miguel Unamuno (1864-1936), een filosoof en schrijver die ook over dit uitzicht en zijn ontdekkingen op Gran Canaria schreef. Het standbeeld is gemaakt toen hij rector was van de universiteit van Salamanca, zijn blik op oneindig

het beeld niet waardig

nu beter

wat verder zien we de gevels van grotwoningen, zoals er heel wat zijn in Altenara

We wandelen een kort eindje in de richting van de grotwoningen. Hier bevindt zich het museumhuis in een grotwoning.
We lezen dat grotten hier sinds de 6de eeuw n.C. gebruikt werden als woning en als begrafenisplaats.
Vanaf de 16de eeuw werden de woningen door de nieuw-aangekomen migranten gebruikt.
Deze grotwoning werd in 1960 omgebouwd. In 1997 heeft de gemeente Artenara het huis aangekocht om er een klein museum in onder te brengen.

De eerste twee kamers tonen hoe oude bewoners hier leefden, de bovenste grotten tonen hoe rijkere migranten, na hun verblijf in Cuba, waar ze met de teelt van suikerriet veel geld hadden verdiend, leefden.

een eenvoudige grot met verschillende slaapvertrekken. Hier sliepen meestal de kinderen, tot meer dan 10 in aantal

giften van mensen zorgden ervoor dat het museum kon ingericht worden

een grotwoning had ook een gedeelte buiten, waar een stenen tafel en zitplaatsen stonden en waar buitenwerkzaamheden gebeurden

de mais hing overal te drogen

er was een bron waar de wasplaats werd geïnstalleerd

In de tweede grot beneden worden handwerktechnieken voorgesteld

houtbewerking

op de tafel hulpmiddelen om olie uit amandels te extraheren, aan de muur een toestel waarmee graan werd gedorst

het maken van bier en wijn

het uithakken van een grotere ruimte in de grot

Grotwoningen kwamen maar voor daar waar het gesteente voldoende sterk was, en toch zonder grote problemen veilig kon uitgehouwen worden

uit bladeren en stengels werden manden en andere voorwerpen gevlochten

de schapenwol werd gekaard en tot draden gesponnen. Die draden kleurde men met aanwezige kleurstoffen en ze werden geweven tot stof waarmee kledij werd gemaakt

uit klei en andere aardmaterie werden potten gemaakt die daarna in een vuur werden gebakken

enkele vormen

in een grotkamer boven, een meer luxueuse woon- en slaapkamers

met meubels uit meer edele houtsoorten

terug buiten, een broodbakoven

en het kookvuur met potten en kruiden

hier ‘gofio’, maisbloem, nog steeds veel gebruikt in soepen en desserts, maar helemaal niet lekker

in een kooi kanarievogels, hier de originele (groter dan de gele kanaries, die in feite een genetische variant zijn)

een variant op de originele

verder nog een korte wandeling door het erg steile dorp Artenara

We rijden terug naar beneden naar Tejeda, gelegen op iets meer dan 1000m hoogte

enkele vergezichten op het landschap deels verstopt door de Calima

lager gelegen gehucht van Tejeda

een korte wandeling door Tejeda

Tejeda is bekend voor zijn koekjes met amandelen ….

De Calima blijft het weer bepalen. We rijden dus weer naar Maspalomas, nu met de goede camera om vogels te fotograferen. Helaas is het park gesloten. We wandelen door naar het brakwatermeer met zijn vele watervogels

Blauwe reiger

Zondag is het weer meer helder, de Calima lijkt verdwenen.

We rijden via het binnenland, de bergen dus, naar Teror

bij Zamora is er een uitzichtpunt op de diepte met Las Palmas, ongeveer 16km verder

Teror lijkt op de koloniale steden uit Latijns-Amerika. Het stadje ligt op een hoogte van bijna 550m, het is er echter vrij koud. Op zondagvoormiddag is hier markt wat veel bezoekers lokt. Het stadje is toeristisch


kaas is een typisch product van de streek, naast het flessenwater dat hier gebotteld wordt


de markt vindt plaats in het centrum, rond de kerk en omliggende pleinen

niet alleen voedsel, maar ook ‘religieuze’ voorwerpen worden op de markt verkocht

Dichtbij is er het Teresa Bolivarplein. Teresa was de vrouw van de bevrijder van Latijns-Amerika, Teresa, zijn vrouw, was afkomstig van Teror.

op het plein bevinden zich enkele stenen voorwerpen, gemaakt in de stijl van Latijns-Amerika

op het plein enkele oude Drakenbloedbomen

Een ander plein, achter de kerk, is een plek waar veel mensen komen zitten

er staan nog geen blaadjes aan de kransen platanen

we zetten ons hier ook op een bankje om ons broodje, van één van de kraampjes, te verorberen

en we zijn niet de enigen …

In de 17de eeuw ontwikkelde het stadje zich tot een welvarend en aristocratisch verblijf. Getuigen hiervan zijn nog steeds de gebouwen, veelal met een mooi houten balkon

eenvoudige huizen met een houten balkon


het stadhuis

de hoofdstraat met de rijke gebouwen

Het stadje is blijkbaar de belangrijkste bedevaartplaats op Gran Canaria. Volgens de legende stond plots een lieve-vrouwbeeld te midden van de vertakking van een den, ontdekt door herders in 1481. Daarom werd hier een kerk gebouwd ‘Onze-Lieve-Vrouw van de den’

de voorzijde van de kerk

wanneer de zon achter de wolken zit, is het gebouw donker en niet mooi

binnen is er een dienst aan de gang. Alle beelden en schilderijen zijn bedekt voor restauratie

is het deze den …

… of deze dikkere Araucaria waar het Mariabeeld is verschenen

een afbeelding van de madonna

Nog enkele beelden van het centrum van Teror

de laatste Dombeya cacuminum of Hortensiaboom, een tropische boom van de Kaasjeskruidfamilie, waar nog een min of meer roze bloemtros te zien is.

de bloemtrossen op de andere bomen zijn verdroogd en oranje gekleurd

op vele plaatsen groeien vetplantjes tussen de pannen boven de houten balkons

Op de terugweg geraken we verzeild op een smalle, heel erg kronkelende weg. Hier en daar zijn er voetgangers. Hopelijk komen we geen tegenliggers tegen.

Wanneer de weg over een bruggetje gaat en er één naar links en één naar rechts verder loopt (de ene gps weet niet meer waar hij zit, google maps wordt er ook bijgehaald) denken we om ons te draaien en terug te keren.

Een auto die achterop komt , moet onvermijdelijk stoppen. De vriendelijke (vrouwelijke) bestuurder, kent de weg hier beter, ze zal voorop rijden, samen met nog een motorrijder. Wij rijden achter, kronkelend, smal soms sterk stijgend, maar in een mooie omgeving.

Na meer dan een half uur komen we bij Cruz de Tejeda. De zon schijnt hier, het is maar 5°C, maar het is goed zitten op het terras van de parador

het stenen kruis bij de parador op Cruz de Tejeda, gelegen op bijna 1600m hoogte

Na een tijd rijden we terug naar ons verblijf. Hoog in de bergen, dicht bij Cruz de Tejeda, zien we de wolken omhoog kruipen, aan een stevige snelheid

Vandaag, maandag, onze laatste volle dag op Gran Canaria, belooft zon in Las Palmas. We bezoeken niet de stad, maar we gaan op de paseo langs het strand wandelen. De lengte is iets meer dan 4 km enkel.

Aan de ene zijde is er strand (bij laag tij bijna overal), aan de andere zijde van de brede boulevard zijn er gebouwen, hotels, winkels, restaurants, bars, woningen

Bij het noordelijk deel is er de Playa Grande, het grote strand, waar de ganse dag mensen kunnen liggen, sporten, zetels huren, … . De andere stranden zoals Playa Chica (klein strand) is enkel tijdens de lage tij OK om er te zonnebaden. 

de kleuren zijn uniform, blauw en wit

deze grote strandcabines dienen om de ligstoelen en parasols in op te bergen

zelfs de vuilnisbakken zijn in dezelfde stijl

Stephan vertrekt voor zijn wandeling net in het water

we starten dicht bij het noordelijke uiteinde van de westkust

gebouw in villastijl

de zandsculptuur

nog steeds dezelfde villastijl

de Rode Kruis bewakers

een deeltje van de noordkust van Gran Canaria, met uiterst rechts het topje van de Teide op Tenerife

de palen met verlichting en luidspreker zijn in de vorm van een zeil

noordelijk van het strand ligt La Isletta, het schiereiland dat maar beperkt toegankelijk is (deel dat zichtbaar is onder de vorm van 3 toppen), de rest is militair gebied

ondertussen stijgt het water en is er dichtbij de muur van de boulevard al hier en daar geen zand meer vrijdag

verder zuidelijk is er deels zwart zand

een eindje van de kust liggen hier riffen, waardoor de golfslag beperkter is. Enkel in het zuidelijk gedeelte is er geen rif

hier komen zelfs riffen op het strand

het is hier moeilijker lopen door de grote platen

De naam van het strand wordt hier ‘Las Canteras’ (de steengroeven) genoemd, omdat vroeger delen van dit rif werden gebruikt voor allerlei doeleinden zoals constructiemateriaal, …

Dankzij deze riffen wordt het zand en het strand beschermd tegen de sterke oceaan-watergolven. Zonder het rif zou hier geen strand geweest zijn

door het rif, komen in het water allerlei tinten blauw en blauw-groen voor

hier in het zuiden wordt er gesurfd

Ongeveer 7000 jaar geleden was het zeepeil lager en was er een meer tussen de riffen en het huidige strandrif (zoals in Maspalomas).

het zuidelijkste deel is geen strand meer, er liggen heel veel stenen op het zand. Hier wordt er gesurfd

helemaal op het zuidelijk uiteinde is er een groot auditorium gebouwd

op de grote esplanade voor het auditorium staat een reusachtig beeld van de man naar wie het auditorium genoemd is, Alfred Kraus

Alfredo Kraus Trujillo (Las Palmas de Gran Canaria, 24 september1927Madrid, 10 september1999) was een beroemde Spaanse tenor van half Oostenrijkse afkomst, in het bijzonder bekend vanwege de artisticiteit die hij gebruikte bij belcanto-rollen. Hij werd ook beschouwd als een uitmuntende vertolker van de titelrol in Massenets opera Werther, in het bijzonder van de bekende aria, "Pourquoi me réveiller? Meer zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Alfredo_Kraus

Meer over het auditorium zie https://en.wikipedia.org/wiki/Auditorio_Alfredo_Kraus

Vanaf de zuidpunt keren we terug langs de paseo richting noorden

beeld over de ganse lengte van het strand tot het noorden

alle stranden zijn kleiner bij hoogtij, hier het strand van Playa Grande

dank zij deze getrapte bouwstijl heeft de paseo ook tijdens de voormiddag, en buiten de zomen, voldoende zonlicht. Het strand ligt namelijk aan de westelijke zijde van het schiereiland boven Las Palmas

op sommige plaatsen is er een vergrootte rode-kruis-post

bij het noordelijk stranduiteinde liggen enkele kleinere vissersbootjes

bij het noordelijk uiteinde van de paseo

hier is het strand en de paseo gedaan. Bij het punt La Puntilla start de toegang tot La Isletta. Hier beukt de zee ongenadig op de riffen, net voor de gebouwde esplanade

ook hier is het een paradijs voor surfers, de golven zijn wild en hoog

beneden links liggen kreeftenkorven. We zien hier wel nergens kreeft. Verder zicht op het noordelijk gedeelte van het strand

de zon zakt en schittert in het water

Annemie lacht meer dan het beeld

een stukje strand is helemaal aangepast voor mensen met een beperking in een rolwagen of soortgelijk voertuig

een lange helling tot op het strand en een even lange voor een aangepast toilet

en als laatste het beeld van een muzikant, Sindo Saavedra (1949-2005) met zijn stapels partituren. De man was componist, folclorist, schilder, auteur van theaterstukken en schrijver van de carnavalshymne van Las Palmas

Hiermee eindigt ons bezoek aan Gran Canaria.

We verbleven in Finca Tomas y Puri (8 appartementen , ontbijt en avondmaal mogelijk) in Fataga.

Ook op de terugweg is er vluchtvertraging.  Waarschijnlijk komen we een dag later in België terug

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Cecile Hallo kanariepietjes Mooie huisjes met houten balkonnetjes.. Veel gewandeld, veel rondgetoerd ginder Altijd die hoge herkenbare rots vanuit ander standpunt Meegenoten van jullie reis Tot ziens thuis Veilige vlucht terug Geplaatst op 22 Maart 2022
Wivine Mooie reis, misschien moeten we ook eens naar Gran Canaria ..... Welkom thuis! Geplaatst op 22 Maart 2022

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking