Reisverhaal «provincies Sevilla en Cadiz»

Andalucia | Spanje | 4 Reacties 16 Oktober 2021 - Laatste Aanpassing 17 Oktober 2021

4.Het westen van Andalusië, provincie Sevilla

De volgende nachten verblijven we in Sevilla, de hoofdstad en grootste stad van Andalusië.

kaart van de provincie Sevilla. We bezoeken de stad, in het geel omcirkeld

We wandelen vandaag iets meer dan 12 km, een wandeling in het oude stadscentrum. Het is vandaag zondag, de winkels zijn gesloten, veel mensen kuieren door de stad, hier en daar is er iets te zien of te beleven.

het San Lorenzo plein, me 2 kerken, ligt op 1 minuut stappen van ons verblijf

mensen zitten te praten , het is een levendig pleintje

wat verder is er een groot plein, Alameda de Hercules

aan beide zijden van het plein bevinden zich 2 grote zuilen. Volgens een inscriptie op een boog ergens in de stad, zou Hercules de stad gesticht hebben. Dit is echter helemaal niet zeker

een pleintje met een hotel

Bij het Museo de Bellas Artes, lijkt het vandaag op Montmartre met zijn kunstenaars

de toegang tot het museum

geen winkels, dus leuk om naar boven te kijken

op de Plaza Nueva is er een beurs waarin de verschillende Spaanse regio’s zich voorstellen. Hier is een optreden van een groepje van de Canarische Eilanden

de voorzijde van het stadhuis

gebouw rechts van het stadhuis

In het gebouw van een bank is er nu een tijdelijke tentoonstelling over het Mariabeeld en de -processies van E Rocio. We waren (eer)gisteren in El Rocio, dus interessant.

Volgens de legende verscheen, tussen 1280 en 1285, een Mariabeeld in de moerassen van El Rocio, voor een jager. Telkens de jager het beeld wou wegbrengen, keerde het terug naar haar oorspronkelijke plek. Daar is de oorsprong van de bedevaartskerk in El Rocio.

Elk jaar met Pinksteren dragen mensen van de broederschap van Almonte gedurende 3 dagen het beeld rond in een processie. Telkens willen ook andere broederschappen het beeld dragen, dus steeds schermutselingen.

Om de 7 jaar gaat het beeld voor 9 maanden naar Almonte. In 2020 zou het beeld weer moeten terug keren naar El Rocio, maar door Covid-19 is het nog steeds in Almonte

net zoals ons beroemde Belgische manneke, heeft ook dit houten beeld, heel wat kledij. Deze kledij en attributen zijn heel kostbaar, in edelmetalen en in brokaat versierd met allerlei edelstenen

 een schilderij over de weg van de Roma naar El Rocio

schilderij van het treurig kijkende beeld

bllik van boven op de binnentuin van het gebouw. Hier zijn enkele oude draagsystemen tentoon gesteld

de hoofdwegen waarlangs de Roma naar El Rocio komen, telkenjare met pinksteren

terug op straat zien we een chique, zwarte wagen met een koppel in huwelijkskledij. Waarschijnlijk worden hier ergens foto’s genomen

we komen bij de kathedraal

de klokkentoren, ooit Moors, of ook wal de Giralda genoemd, is het hoogste gebouw in het centrum van Sevilla. We beklimmen de toren niet

het is hier erg druk met bijna uitsluitend Spaans-sprekende mensen

het gebouw waarin de archieven bewaard worden over de ontdekkingen, uitbuitingen, … van het Caraïbische gebied

heel wat parken en planten, mét nog veel kleur

147

de voormalige Koninklijke Tabaksfabriek (de tabak en de slaven kwamen uit Cuba, meisjes en vrouwen draaiden dagelijks massa’s sigaren. Nu hoort dit gebouw tot de Universiteit van Sevilla

de helft van de totale gevel

en de andere helft

We wandelen verder tot bij de Plaza de Espagna, met gebouwen uit de tijd van de wereldtentoonstelling

Via het Maria Luisa Park komen we aan de achterzijde van de tabaksfabriek.

aan de overzijde van de straat zien we het Casino-teatro Vega de Lope

hier vlakbij bevindt zich het vijfsterrenhotel Alphonso XIII

We stappen tot aan d Guadalquivir

met de Torre del Oro

Deels langs de rivier, deels terug door de smalle straatjes komen we terug bij ons verblijf.

’s Avonds gaan we naar een klein en authentiek restaurant voor de lokale mensen

het huis is ook nog deels winkel

we krijgen één van de 3 of 4 tafeltjes. Gelukkig reserveren de mensen hier laat en kunnen wij voordien nog eten

heel lekker gerecht met aubergine, kaas en rietsuikerhoning

 hier zit kabeljauw verscholen

en hier komt heek in het recept

lekker, een schijfje van een soort haai

rijst met een cremesausje van zeekreeft

en een soort pannenkoek gevuld met stukjes vlees en bedekt met schapenkaas

en dan nog de dessertjes : Tocino de cielo, een soort flan

en Torrija Vasca, een soort gewonnen brood

We zijn benieuwd naar het Paddenstoel-project, Las Setas. 10 tot 15 minuten stappen van ons verblijf . Onderweg nog enkele foto’s. De stad is helemaal verschillend, nu maandag. Winkels, bars, … zijn geopend, veel, heel veel mensen op straat

heel wat gebouwen hebben invloed van de Moorse architectuur

Confiserie La Campana is in 1885 gesticht. De taartjes en pateetjes zijn beroemd in Sevilla.

hier maakt en verkoopt men geconfijt fruit. We laten het niet links liggen

Metropol Parasol is een project in de Spaanse stad Sevilla dat Plaza de la Encarnación en haar omgeving nieuw leven wil inblazen.

De houten constructie, waarvan wordt gezegd dat ze de grootste ter wereld is, werd gebouwd onder leiding van de Duitse architect Jürgen Mayer die de wedstrijd won die door de stad was uitgeschreven in 2004. De inhuldiging was voorzien in 2010 maar pas eind maart 2011 werd de Metropol Parasol officieel voor het publiek geopend. Met de indrukwekkende houten constructie overdekt Mayer het plein niet alleen, boven op de parasols introduceert het architectenbureau een, boven de stad uitgetilde, meanderende wandelweg. Metropol Parasol biedt een divers programma aan: een archeologisch museum, een boerenmarkt, een verhoogd plein, meerdere cafés en restaurants onder en in de parasols en een panoramaterras boven op de parasols. Mayer beschrijft Metropol Parasol als “een van de grootste en meest innovatieve gebonden houtconstructies ter wereld.” Het hout kreeg een bekleding met polyurethaan (Wikipedia)

We betalen en met de lift komen we boven op de paddenstoelen uit. Het wandelpad is niet vlak, maar wel goed aangelegd. Boven hebben we uitzicht op en boven de daken van Sevilla

de koepel en toren van een kerk in de buurt

de houten planken, bekleed met polyurethaan (om het hout te beschermen) met op de achtergrond het wandelpad

op een dakterras voor de kerk hangt de witte was te drogen, maandag is ook hier wasdag

het geheel lijkt op een reeks oesterzwammen, setas

op een drietal borden zijn de voornaamste bezienswaardigheden aangeduid. Meestal zijn het kerken en kloosters welke boven de gebouwen uitsteken

de kathedraal en de Giralda (toren)

brug over de Guadalquivir

daar waar de stad eindigt begint de dorheid van de natuur

we zien de kerk dichtbij ons verblijf. Op de achtergrond enkele overgebleven zaken van de Wereldtentoonstelling

op een infobord lezen we dat de ‘Setas de Sevilla’ de grootste houten constructie ter wereld is, opgebouwd uit 3500 multiplex-planken gemaakt uit vurenhout

De parasollen werden uitgevoerd in Kerto-Q houtplaten. De platen werden samengesteld tot gevlochten roosters van 1,5 m x 1,5 m. De afmeting van de verschillende dragende elementen werd aangepast aan de reële belasting en is bijgevolg zeer variabel. De dikte van de afgewerkte elementen bedraagt tussen 68 mm en 311 mm. Het meest indrukwekkende van de 3400 houtelementen meet 16,5 m x 3,5 m. Alleen de funderingen en de cilindervormige torens zijn uit beton. De Kerto-platen worden uit vuren gemaakt en kunnen tot 24,5 m meten. De mechanische eigenschappen van vuren maken deze houtsoort uitermate geschikt voor deze toepassing. Om de Kerto-Q platen te beschermen tegen de weersomstandigheden en de grote hitte werden ze behandeld met een waterafstotende maar dampopen polyurethaanvernis.

Het project Metropol Parasol resulteerde in een zeer nauwe samenwerking tussen architecten, stabiliteitsingenieurs, brandveiligheidspecialisten en houtbouwexperten. De voorwaarde voor een efficiënt verloop van de werken was o.a. de uitwisseling van elektronische gegevens (3D-modellen) tussen alle Duitse en Spaanse partners. De gegevens van het architectuurmodel van J.Mayer H. werden rechtstreeks in de berekeningsoftware van de ingenieurs ingevoerd.

Metropol Parasol is een zeer complexe houtstructuur die nieuwe perspectieven opent voor de houtbouwkunde. Het is waarschijnlijk de meest complexe houtstructuur die tot nu toe werd gebouwd. De zeer grote afmetingen en de grote verscheidenheid aan belastingen en geometrische vormen waren een enorme uitdaging voor een houtconstructie en de ingenieurs. Het uiteindelijke resultaat toont aan dat Finnforest de uitdaging samen met zijn klant, de algemene aannemer Sacyr, tot een goed einde heeft kunnen brengen&rdquo: vertelt Mika Kallio, directeur van de afdeling Bouw binnen de groep Finnforest.

De individuele elementen van de ruitstructuur werden tot op de millimeter precies verzaagd en gefreesd met een numeriek aangestuurde machine. Toch werden nog heel wat taken manueel uitgevoerd zoals bijvoorbeeld het boren van 35 000 gaten van 70 centimeter diep voor het verlijmen van de staalstaven die de verbinding vormen tussen de elementen.

Ongeveer 3 400 verschillende onderdelen werden vervaardigd in de componentenfabriek van Finnforest in Aichach, nabij Munchen, in Duitsland. Vandaar werd 2 500 kubieke meter Kerto per vrachtwagen naar Sevilla vervoerd. De onderdelen werden vervolgens door het Spaanse bedrijf Apimosa SL bedekt met een polyuretaanvernis. Metropol Parasol heeft geen dak en is blootgesteld aan de weersomstandigheden en moest dus op een andere manier bechermd worden. De architecten kozen voor een nieuw beschermingssysteem: het, in de autoclaaf voorbehandeld, Kerto-Q werd behandeld met een waterafstotende maar dampopen tweecomponenten polyurethaanvernis van 2-3 mm dik.

De structuursterkte van de Metropol Parasol wordt voornamelijk bepaald door de 3 000 verbindingen tussen de Kerto-Q elementen die het balkenrooster vormen. De ingenieurs van Arup en Finnforest hebben een innovatieve montage ontwikkeld op basis van staalstaven die in het hout verlijmd worden met epoxyharslijm. Rekening houdend met de extreem warme temperaturen in Zuid-Spanje werd de hele assemblage verhit om, zelfs bij hoge temperaturen, een goede hechting van de verbindingselementen te verzekeren. Kerto, dat geproduceerd wordt in de fabrieken van Finnforest in Finland, wordt al decennia succesvol gebruikt in houtbouwconstructies. Kerto-Q, de Kerto-variant met gekruiste fineerlagen, was de enige mogelijkheid in hout omdat het aan twee essentiële voorwaarden van de Metropol Parasol voldoet: met name de dimensiestabiliteit van de elementen en een grote weerstand t.o.v. de constructiekrachten van het project. Het aanbrengen van een polyurethaanvernis en de techniek van de verlijmde en verhitte staalstaven is een nieuwe methode die ongetwijfeld opgenomen zal worden in de lijst met veel gebruikte houtbouwtechnieken .

(https://www.houtinfobois.be/nl/realisations/reuzenparasol-in-sevilla/)

terug beneden zien we de structuren boven ons

op het gelijkvloers is er een markt, in de kelder kan men tickets kopen en zijn er resten van Romeinse opgravingen

We wandelen verder naar de Barrio Cruz

 hier en daar is er een inkijk in een binnentuin, de patio

op een eerste verdieping zien we 2 mensen op hun balkon, al het reilen en zeilen van de straat volgend

daar onder is er een speeltuintje voor de kleintjes

Casa Pilatos herbergt een mooi museum, dat we heel wat jaren geleden hebben bezocht

aan de overzijde is er een pleintje, één van de vele tientallen in de stad

overal zien we citrusbomen, hier begint het fruit te rijpen

ondertussen komen we in de wijk Barrio Cruz, een eerder volkse wijk, die echter momenteel al erg toeristisch is

een bloem in een binnentuin

 rustig gelegen, een wooncomplex rond een binnentuin

een winkel waar enkel producten verkocht worden gemaakt uit lokale sinaasappelen. We kopen enkele potjes sinaasappelconfituur

we komen in het drukke gebied …

met de ene eetgelegenheid naast de andere

bij de Santa Cruz kerk zien we het Belgische Consulaat, op dezelfde verdieping is ook het Cypriotische consulaat

een doorkijkje naar de Giralda

we komen in de Joodse wijk, de Juderia

de kleine wijk grenst aan de Alcazar, een Moors fort

een fontein in een hoekje van de Juderia

de voormalige joodse wijk ligt dicht bij de kathedraal. Hier bevond zich het hart van de oude stad

dit oude plein, met bevloeiingsgreppels voor de bomen, bevindt zich in de Alcazar

we verlaten het Alcazargebied en we komen weer in de drukte terecht

vanop een nabijgelegen dakterras zien we kantelen van de Alcazar

Hiermee eindigt ons bezoek aan Sevilla

4. Het westen, provincie Cadiz

Vandaag, dinsdag 12 oktober, kent Spanje kent Spanje zijn nationale feestdag. We merken ’s morgens dat kinderen niet naar school gaan en dat het veel kalmer is. Gisteren avond was het ook weer bijzonder druk. Nu begrijpen we waarom.

We rijden van Sevilla naar Jerez de la Frontera. Door de feestdag is er minder verkeer, we zijn rond de middag in Jerez de la Frontera.

We bezoeken in de provincie Cadix verschillende plaatsen, we overnachten in Jerez de la Frontera.

kaart van de provincie Cadiz waarbij Jerez de la Frontera geel omcirkeld is, de plaatsen in de omgeving die we bezoeken zijn geel

Jerez is o.a. bekend voor de sherry-huizen, we komen langs deze van Tio Pepe (in het Nederlands ‘nonkel Jozef’)

hier zijn nog enkele Jacaranda bloemtrossen te zien

de vruchten zijn doosvruchten en hebben een oranje-achtige kleur

het standbeeld van Manuel Maria Gonzales, de stichter van Gonzales Byass, het bedrijf waartoe Tio Pepe behoort.

Het bedrijf is gesticht in 1835 door Gonzales en zijn Engelse compagnon Byass.

Jerez is natuurlijk meer dan enkel de sherry bodegas. We maken een wandeling door het stadje

 Palacio del Virrey Laserna uit de 18^de eeuw. Hier woonde ooit de laatste Spaanse vice-koning van Peru

de oude vismarkt. Jerez ligt slechts 15 km van de zee

in de straatjes rond dit gebied zijn heel wat restaurants. Vandaag, nationale feestdag, komen families en vrienden ’s middags (vanaf 13u tot 17u) voor een uitgebreide maaltijd samen

er zijn ook rustige pleintjes

het antieke gemeentehuis van Jerez, uit de 16^de eeuw

op hetzelfde plein bevindt zich de Sint-Dionisiuskerk, gebouwd in de 15^de eeuw in de gotiek-mudejarstijl. Het interieur is gerenoveerd in de 18^de eeuw in barok stijl

wat later komen we bij de kathedraal, gebouwd in de 17^de eeuw op de grondvesten van een moskee

de toren staat niet direct op of aan de kerk gebouwd

we bezoeken de kathedraal met een audio-gids

ook hier is er een tuin met citrusbomen en een waterbekken (dat echter droog staat)

zijde van de kerk en zicht op de koepel

we komen in het gebied van de Alcazar, een soort fort gebouwd door de Moren

tijdens de 17^de eeuw werd in dit fort door een rijke man uit Jerez, een paleis gebouwd

het is aangenaam wandelen in het gebied van de Alcazar onder de sinaasappelbomen

We wandelen door de oude stad, hier volgen enkele beelden

het Domecq-paleis, gebouwd in 1778 in barok stijl

een nog jonge Domecq zit hoog in zijn stoel, kijkend in de richting van Bodega Domecq

bij een parkje staat dit grote beeld

het valt ons op, om de hitte buiten te houden worden hier geen rolluiken gebruikt , wel opgerolde dikke matten gemaakt van geweven palmbladeren

’s avonds eten we lekker voedsel in A Mar

Vejer de la Frontera ligt zuidelijker op een heuvel van 200m hoogte en ligt op 8 km van de Atlantische kust. Het dorp kende zijn eerste bewoning al in het Paleolithicum. Vejer is één van de mooiste witte dorpen in dit gedeelte van Andalusia.

stadsplan. Bij de toeristische dienst krijgen we een stadsplan met veel uitleg

het witte dorp ligt in een droog landschap. Na de regen in het voorjaar staan er gewassen op de velden, maar vanaf juni is alles droog en dor

Hele busladingen toeristen worden op de parking gelost. Nog voor het middagmaal vertrekken ze weer

smalle straatjes, dikwijls met trappen, soms breed genoeg voor een auto en witte huizen …

 …zelfs op dit moment staan de bougainvillea’s nog mooi in kleur

op een braakliggende helling, tussen een parking en de weg, lopen enkele ezels

er zijn nog resten van een vroegere stadsmuur met doorgangen

we komen bij het uitzichtpunt Cobijada, vertaald ‘de bedekte’. Blijkbaar was het vele eeuwen geleden de gewoonte dat de vrouwen uit Vejer zich helemaal bedekten met een zwarte mantel, enkel de ogen waren zichtbaar. Nu zit men dit nog enkel bij processies

uitzicht vanaf de mirador op een deel van het witte dorp Vejer

Het oude kasteel is aan restauratie toe

een roofvogel zweeft hoog in de lucht, boven het kasteel

de Plaza de España is zowat het centrum van het dorp/stadje

de fontein met tegels bekleed

de meeste huizen hebben een dakterras, al dan niet met beschutting tegen de zon

de stad Vejer op de heuvel

smalle straatjes met planten en bloemen

een toren bij een voormalige stadspoort

de oude stadsmuur

We rijden vanaf Vejer naar Barbate, richting oosten, bij de oceaan. Hier maken we een wandeling naar de Torre del Tajo. De wandeling gaat in het gebied van een natuurpark

kaartje met de wandeling

we vertrekken al enkele meter boven de zeespiegel. Het grootste gedeelte van het brede pad heeft een stenige ondergrond

af en toe zien we de oceaan, hier met een strand

Parasol-den en brem vormen hier een belangrijk deel van de vegetatie

kijken we even terug dan zien we de haven van Barbate

mooie kleuren

ook jeneverbes (Juniperus oxycedrus) maakt deel uit van de flora

cactus Opuntia

 rechts (de zee ligt links) rijzen de rotsen op, we zullen gestaag klimmen tot we boven de rotsen komen

aan de overzijde zien we de kust van Afrika, Marokko, het gebied van Tanger

We komen na en uurtje stappen bij de Torre del Tajo, een wachttoren gebouwd in de 16^de eeuw. Turken en Berbers maakten toen de kusten van dit gebied onveilig. Deze en andere toren verwittigden de bewoners voor dreigend gevaar, overdag met lawaai, ’s nachts met vuur.

Reeds vanaf de 8^ste eeuw bestond zo een alarmsysteem langs de kusten van de Middellandse Zee. Dank zij het vuur kon in één nacht tijd alarm  geslagen worden vanaf Egypte (oosten) tot Tarifa (westen)

de toren is zo een 13m hoog en heeft een diameter binnen van 7m. De trap heeft de vorm van een slak

men kan langs alle zijden rond de toren wandelen

deze toren staat bovenop een klif van 100m hoogte, direct in zee

een vissersboot vaart onder de klif richting Barbate

wij kruisen het pad met een Bidsprinkhaan

’s avonds gaan we weer in A Mar eten, enkele foto’s van de schotels

Vandaag rijden we naar Sanlucar de Barrameda. Ik belde gisteren om 3 plaatsen te reserveren voor de combi-uitstap in het Nationaal Park en natuurpark Doñana.

Sanlucar ligt aan de oostzijde van de monding van de Guadalquivir, het park ligt vooral aan de westzijde. Daarom vertrekt deze excursie met een bootje, een tocht op van ongeveer 5 km.

bij de haven in Sanlucar de Barrameda is er een groot monument opgericht welke de processie va El Rocio voorstelt

aan de overzijde van de Guadalquivir bevindt zich het Nationaal en natuurpark Doñana

boven de toegang tot de aanlegsteiger van de boot, is nog eens het telefoonnummer aangeduid

hier mogen ruiters te paard op het strand wandelen

het is een eenvoudige boot, de vaart duurt ongeveer 20-25 minuutjes

we naderen het park Doñana, de oevers kalven af

Eerst een inleiding over de geschiedenis van het gebied in het Spaans. De economische activiteit was hier het produceren van houtskool, het verzamelen van pijnboompitten en de productie van honing. Nu zijn deze activiteiten nog deels toegelaten in het natuurpark Doñana, niet meer in het Nationaal Park.

Met een jeepbus verkennen we de vier biotopen in het gebied

het eerste biotoop is het moerasgebied met een kleibodem. Nu staat dit gebied droog omdat er weinig regen valt. In de ondergrond echter zit er wel zoet water

op enkele plaatsen is er nog water, genoeg voor de dieren welke hier van nature uit voorkomen

zoals het damhert (mannetje)

en een wijfje met een hertenkalf

het tweede gebied is het bosgebied Er is water in de ondergrond waardoor enkele plantensoorten hier goed gedijen

het derde biotoop is het strand, toegankelijk voor wandelaars, fietsers en zelfs bromfietsen

hier en daar zijn er groepen vogels te zien

het vierde biotoop is de stuifduinen. Door de zeewind wordt het zand verplaatst

planten zoals deze grassoort , houden het zand deels vast

ook de parasol-den houdt het zand vast. Dankzij het zoete water in de ondergrond kan de den overleven. Zand stuift echter op en bedekt beetje bij beetje de bomen. Uiteindelijk, na vele jaren, zullen ze volledig onder het zand geraken en afsterven. Wanneer het zand weer weg gewaaid wordt, zullen over nog veel meer jaren de uitgedroogde stammen weer tevoorschijn komen

een ongelooflijk zicht, een bos mooi groene parasol-dennen, dieper gelegen dan de duin waarop we staan, en deels al bedekt onderaan met stuifzand

doet me denken aan onze ritten in de woestijnen van Oman en de Verenigde Arabische Emiraten

ook jeneverbes staat hier in de duinen

verder zien we (een van) de hoogste vuurtoren langs de Spaanse Atlantische kust

Terug in Sanlucar de Barrameda, langs de rivierzijde zijn er heel wat eetgelegenheden, waar vooral vis wordt geserveerd

in het stadje staan nog heel wat villa’s

na wat steile straatjes zien we boven in Sanlucar het fort/kasteel van Sint-Jacobus (Santiago), gebouwd in 1478

Sanlucar is bekend voor zijn Manzanilla, een droge witte wijn welke enkel hier mag geproduceerd worden, gemaakt van de Palomina-druif

het voornaamste bedrijf van Manzanilla, heeft in de bovenstad van Sanlucar de Barrameda grote domeinen en gebouwen. We ruiken hier de typische geur

oude kerk

en het gerestaureerde hertog-paleis van de heren van Medina Sidonia, gebouwd en verbouwd tussen de 11^de en de 19^de eeuw

De hertogen van Medina Sidonia waren ook eigenaar van de gronden van het huidige nationaalpark Doñana

wanneer de zon in het veelkleurige glas van de verlichting speelt, wordt de witte gevel rood en blauw gekleurd

in dit paleis huizen gemeentelijke diensten

rond het paleis is er een mooi park, deels enkel tijdens de voormiddag toegankelijk. Palmera washingtoniana

de bouw is uit de Moorse tijd

een stad met vele pleintjes waar de mensen in de schaduw op een terras gezellig een babbel houden

Sanlucar de Barrameda eert hier zijn belangrijke inwoner Magelhaes, de eerste zeevaarder welke rond de wereld voer

op het einde van onze wandeling lopen we langs de zeedijk

in de tuinen bloeien planten nog steeds

Onze laatste dag in Jerez de la Frontera reserveren we voor een bezoek aan de oudste stad op de Spaanse zuidkust, Cadiz. In een wandeling van ongeveer 12 km zien we de voornaamste plaatsen in de oude stad, gelegen op een schiereiland, omringd langs 3 zijden door water; in het noorden is dit de Baai van Cadiz, in het westen en zuiden de Atlantische Oceaan

Cadiz is ongeveer in 1100 v.C. door de Feniciërs gesticht. Hier werden de mineralen uit de mijnen van het noordelijker gelegen Rio Tinto verscheept. Cadiz speelde in vele aanvallen en oorlogen een rol.

De bloeiperiode van de stad was de 18^de eeuw, toen de Guadalquivir verzande en Sevilla niet langer belangrijk was. Het goud en het zilver van Amerika kwam toen toe in de haven van Cadiz. Alle belangrijke bouwwerken in de oude stad dateren uit die tijd.

De stadsomwalling en kastelen dateren uit verschillende tijden

de stadspoort aan de landzijde dateert uit de 13^de eeuw

op het plein voor de stadspoort staan enkele hoge zuilen, moeilijk om te fotograferen wegens het drukke verkeer

de omwalling bestaat uit dikke muren

toren van een klooster

smalle straatjes met hoge gebouwen zorgen ervoor dat de zon moeilijk haar hitte hier kan afgeven. Het is er goed om te wandelen

we komen op een groot plein dat aan het ene uiteinde aan de zee grenst. Hier bevindt zich het standbeeld van Segismundo Morety Prendergast (Cadiz 1833-Madrid 1913). Hij was professor, politieker en schreef mee aan de Spaanse grondwet

op het plein staan enkele belangrijke gebouwen waaronder het stadhuis

hier wordt getrouwd, dus even tijd om enkele dames in de kijker te zetten

het mondmasker is in Spanje momenteel nog verplicht daar waar geen minimum afstand van 2m mogelijk is, of wanneer men binnenin een gebouw komt/is

vele mensen zijn op stap

wat verder is het plein met de Nieuwe kathedraal, ze werd gebouwd tussen 1722 en 1838. Verschillende architecten werkten aan het gebouw. De Nieuwe kathedraal verving de oude, die een hele tijd voordien afbrandde

een Cubaanse man speelt vrolijke muziek

we komen even bij de zee. Zicht op de omwalling

een bloemenmarkt

Wat verder komen we langs de Mercado, de markt

tonijn en zalm

2 nonnen in dikke, donkere en vuile kledij komen goedkoop voedsel inslaan

Torre Tavira, een uitzichttoren uit de 18^de eeuw

verschillende straatje zijn omgetoverd tot eetstraat. Vele bustoeristen worden hier afgezet

op het uiteinde van de oude stad is er een pier in de zee, dit is de toegang

over de ganse lengte kunnen we neerzitten en genieten van het zicht, mooi op corona-afstand van elkaar

op het einde van de pier bevindt zich een fort

watervogels hebben geen angst van wandelaars

de bodem onder het water is erg rotsachtig

uitzicht op de nieuwe stad vanaf de pier

een reiger wacht op vis

terug bij de oude stad, mensen genieten van het strand bij de stad

enkele oudere dames geniet van hun voedsel in een isomo-doosje, onder hun kleurrijke parasol

we wandelen verder in wijzerzin langs de muur. Een breed wandelgebied, een speeltuintje voor kinderen en een goed aangelegd fietspad

op en bankje in het park eten we een appeltje. Een meeuw komt piepen of er iets te pikken valt

een ander pleintje ligt naast het theater, een Moors gebouw

vroeger had men geen reclameborden, de reclame werd in azulejos (tegels) aangebracht tegen een muur

op een ander plein zien we een Moors hoekgebouw

en op een andere hoek bloeit nog een bougainvillea

de Alameda is hier een park bij de zee

uiteindelijk wandelden we in de oude stad ongeveer 12 km