Reisverhaal «taiwan deel 5»

China in en uit | Taiwan | 3 Reacties 17 November 2019 - Laatste Aanpassing 17 November 2019

Oost Taiwan

Hualien is dé plaats waar de meeste Taiwan bezoekers minstens langskomen.

kaart waarop Hualien is aangeduid

Ten noorden van deze stad bevindt zich het Taroko Nationaal Park, één van de topattracties van het land

Taroko National Park is gesitueerd op deze kaart van Taiwan

kaart van het nationaal park waar in rood is aangeduid wat we bezoeken

De naam van het gebied is afkomstig van de Truku, de oorspronkelijke groep mensen die in dit gebied woonde.Ook nu nog zijn er gebieden die voor niet-Truku ontoegankelijk zijn.Die naam werd gebruikt om de 20 km lange en nauwe kloof te benoemen.De Taroko kloof is zeer toegankelijk gemaakt voor bezoekers.
Het park werd opgericht door de Japanners in 1937.In 1945 verloor het gebied zijn status als nationaal park doordat de regering van de Republiek China (Taiwan) die heeft opgeheven.Pas 33 jaar geleden, in november 1986 werd het gebied terug tot nationaal park uitgeroepen.

groot granieten beeld van een Truku, gemaakt door kunstenaar Lin Shu-de in 2009.Ze gebruikt het beeld van een oude vrouw, die nog duidelijk de gelaatstattoos laat zien, en de traditioneel geweven doek.

Vroeger leefden de Truku in een ander deel van Taiwan, maar doordat hun aantal toenam en hun gebied niet meer voldeed om al de monden te voeden, trokken zij oostelijk en kwamen ze in de 18^de eeuw terecht in dit gebied.

Men kan het park bereiken met het openbaar vervoer, een bus vanaf Hualien of vanaf Xincheng, beide hebben ze een treinstation.Het station in Xincheng benoemt zichzelf als Taroko treinstation

binnen hangt er een kleurrijk werk

een kunstwerk ‘Beauty of Taroko’ , gemaakt uit glas en/of rijstpapier stelt een aantal plaatsen in Taroko voor.Deze foto toont een onderdeel van het kunstwerk

Het park heeft een oppervlakte van 92.000 ha of 920 vierkante km,27 bergen zijn hier hoger dan 3000m en er zijn nog wel wat natuur- en geologische wonderen.We bezoeken er een groot aantal van.

In het bezoekerscentrum krijgen we goede info over de wandelingen en de gesloten gebieden.Immers telkens na een orkaan of een aardbevingen is een gedeelte van het gebied ontoegankelijk doordat wegen en paden verdwenen zijn.Verder is men steeds bezig met het verhogen van de veiligheid, waardoor tijdens die werken ook delen afgesloten worden.

In het bezoekerscentrum is er een 12 minuten durende voorstelling van het park, hier enkele beelden van datgene wat wij niet kunnen zien

zeer steile en hoge roswanden, begroeid door planten die deze omstandigheden prima vinden

tot wel 1000m (duizend) hoge rotswanden die boven de Pacifische Oceaan uitsteken

hoge toppen die soms in de winter besneeuwd zijn

woeste valleien waar wild vrij kan leven

Niet ver van het begin van het de weg is een boeddhistisch schrijn gebouwd voor de 226 arbeiders welke het leven hebben gelaten bij de bouw van de ‘Central Cross-Island Highway’.

Dezeweg steekt centraal van oost naar west het eiland over.Het hoogste punt op deze route is 3275m (op 21 km van Sun Moon Lake verwijderd) .De hellingen zijn zeer steil, de valleien tamelijk nauw.Na een orkaan of een aardbeving is steevast een gedeelte van deze baan onberijdbaar
(met het openbaar vervoer is deze route niet te bezoeken)

We maken wandelingen in verschillende gebieden.Deze wandelingen zijn steeds afgebakend, begin- en eindpunt liggen vast.De eerste wandeling is rond het bezoekerscentrum.

een opvallende plant hier is de Vogelnestvaren (Asplenium nidus) dat door de Truku bereid wordt als groente

rechts bovenaan op dit bord is de donkergroene groente Vogelnestvaren

dicht bij de zee, toch al bergen

de telelens even opgezet voor dit roodkleurig insect, waarschijnlijk een libel-achtige

wat verder zit er nog een Truku krijger

We starten hier een wandeling van ongeveer 1,5 km, eerst via trappen op en neer, dan een aarden pad

een eerste glimp van de Liwu rivier, hier beneden en vrij rustig stromend.Deze rivier heeft toch wel meer water dan de andere rivieren waar we over hebben gereden

een mooie grote vlinder, een page, die nergens even stil blijft, dus foto in fladderende toestand genomen

hier zijn de staarten van de page goed te zien

ook hier is de hangbrug stevig verankerd

Shakadang is een zijrivier van de Liwu.Dicht bij de monding van de zijrivier ligt er een rode brug over

De weg waarover auto’s rijden komen hier uit een tunnel, ze rijden over de brug en gaan dan weer in een tunnel.Eens over de brug kunnen we weer de bus nemen om verder in het park te komen

Maar eerst starten we de Shakadang wandeling, op maandag wandelen we het tweede gedeelte, het is dan immers nog druk, maar veel kalmer dan op zondag

Deze wandeling komt in het gebied van de Truku, er hangt dus een waarschuwingsbord om voorzichtig te zijn voor hun landbouwvoertuigen

hier hangen nog bessen aan een struik, misschien zien we hier vogels …..

en ja, iets verder zien we het wijfje van de Spiegelroodstaart (Phoenicurus auroreus), een vogel die in de zomer in Siberië en Mongolië leeft (het mannetje verschilt nogal van kleur).Ze voedt zich o.a. met bessen …..

het water in dit beekje is heel helder

de wandeling start langs heel steile rotsen, onder een overhang

hoge rotsen, zo lijkt de overhang erg klein …

wat verder wordt de kleurenrijkdom van het marmer pas goed zichtbaar

aan de ene zijde een kaarsrechte rivierwand, ook in het water loopt deze muur door, aan de andere zijde afzetting van keien, rotsen en stenen

 hier in dit gebied komen een 6-tal kikkersoorten voor.Ze voeden zich met de vele insecten die met de wind aangevoerd worden, maar zelf zijn ze prooi voor slagen en grotere amfibieën.Wanneer het water om een of andere reden verontreinigd wordt, verdwijnen er kikkersoorten

een algemener beeld van de kloof van de Shakadang

een heel mooi kleuren- en vormenrijkdom hier, turkoois-blauw water …

marmer in allerlei kleuren, verticaal …

of geplooid ….

en rotsen in allerlei vormen ….

na elke stap zien we weer iets anders …

We komen bij een klein landbouwgebied van de Truku

hier groeien een groep vogelnestvarens …. Iets hoger op de helling is er een blikken hoje waar de varens verkocht worden.Vandaag echter is er geen verkoper

ondertussen komen we bij een hoger gedeelte van de rivier, hier stroomt het water rustiger.En weer aan één zijde een rechte rotswand welke uitgeschuurd is …

overal zijn er overhangen, soms ‘regent’ het onder een overhang veroorzaakt door het doorsijpelende water

terug naar de brug en de bus

de brug zelf is versierd met kleine marmeren leeuwtjes.Aan de overzijde van de brug zijn 2 grote marmeren leeuwen te zien

De bus brengt ons naar het begin van de ‘Swallow grotto trail’, of het ‘Zwaluwholen pad’.Hier is de kloof van de Liwu al wat smaller en aan beide zijden voorzien van hoge rotsen

het onderste gedeelte van de rotsen is niet begroeid.Wanneer er meer water stroomt, tijdens het regenseizoen, worden deze rotsen steeds overspoeld.Het gesteente kleur- en figuurrijke marmer

smal en hoog is de kloof

en in de wanden zijn verschillende holen …..

en de naam van de wandeling waardig, moeten hier dus zwaluwen te zien zijn.Na korte tijd zien we ze, de Zuidzeezwaluw (Hirundo tahitica namiyei)

We zien de zwaluwen ook sierlijk rondzweven, zittend is natuurlijk gemakkelijker om te fotograferen.Door de wind die dor de kloof waait, tot stevig waait, worden insecten mee door de kloof gezogen.En die insecten zijn ideaal voedsel voor de zwaluwen ….

De wandeling is niet zo lang, maar door de zeer vele mooie zichten, gaan we maar stapvoets vooruit

de wanden van de kloof zijn honderden meter hoog

Op het einde van dit gedeelte is er een kleine Truku eetgelegenheid , erg lekker

2 Truku mannen en 2 vrouwen runnen de zaak.Vandaag zondag, is het hier druk

Net iets verder is er een brug over een klein zijriviertje

hier staat het borstbeeld van Jin Heng.De man was ingenieur bruggenbouwer in het gebied.In oktober 1957 was hier een aardbeving met sterkte 5 op de schaal van Richter.Daardoor was er in het gebied (toen nog geen park) veel infrastructuur kapot gemaakt.De man ging kijken hoe het gesteld was met zijn brug maar een grondverschuiving sleurde hem mee in de dood.Jij was de oudste van de meer dan 250 doden bij de bouw van de weg door het (huidige) park

in deze buurt is het hoofd van de chief te zien, omcirkeld op de foto

Met de bus rijden we naar de startplaats voor een volgende wandeling, ‘Nine Turns Tunnel Trail’.

Tot een jaar geleden kon hier niet gekomen worden, het gebied was na vele momenten van (zware) steenslag gesloten.  Sinds einde 2018 is het terug open. Men heeft hier nog meer beschermingen gebouwd tegen steenslag

De Taroko kloof is uitgesneden in marmer. Marmer wordt gevormd vanuit kalksteen dat door voortdurende plooiingen en hoge druk omgezet wordt tot marmer. Dat proces duurt miljoenen jaren.
Terwijl Taiwan werd opgetild door de druk van de botsende platen, werkten de erosieve krachten van weersinvloeden en water om de kloven uit te snijden.

hier is een mooi voorbeeld (Shakadang rivier) van de plooiingen die de aardlagen hebben ondergaan.Daardoor komen de lagen onder hoge druk te staan zodat uit het (zee)kalkgesteente marmer werd gevormd

met welke ongelooflijke kracht duwen en drukken de aardplaten hier tegen elkaar (Filipijnse Zeeplaat en Euraziatische Plaat) …..

Erosie door de rivier tegen het steeds hoger wordende land in combinatie met de zware subtropische regens resulteerde in een snelle transformatie van het landschap. Marmer, dat relatief hard is en bestand is tegen erosie, gaf toch toe aan deze krachten, wat resulteerde in de ongewoon steile en smalle kloven.
De kracht van het water van de Liwu rivier heeft de kloof gevormd en vormt ze nog steeds

dit proces is hier op de figuur weergegeven.Het water van de Liwu rivier erodeert beetje bij beetje de kalk.Door de continue opstuwing van Taiwan (door de Filipijnse Zeeplaat welke tegen en onder de Euraziatische plaat drukt en duikt) wordt de kloof als maar dieper.Door de sterkte van het marmer blijft de kloof smal met steile wanden

hier is de steile en smalle kloof goed te zien

Ongeveer halfweg het wandelgedeelte komt een klein zijriviertje in de Liwu uit.Hier is de kloof nog in volle wording, het water stroomt in enkele watervallen naar beneden

dit deel van de waterval is best te zien vanaf de overzijde waar het pad is

hier zijn al 2 van de verschillende watervallen te zien.De kloof welke wordt gevormd is zeer smal.Het water dat in deze kleine, maar sterke zijrivier stroomt en valt, is afkomstig van en 2200m hoge berg, niet zover hier vandaan.De kracht van het vallende water is genoeg mo een kloof uit te schuren

dit vallende en kolkende water heeft een grote kracht

We komen bij het smalste deel van de kloof

hier blaast de wind veel sterker dan een eindje verder

ook de Taroko kloof is nog erg smal en wordt ook nog steeds verder gevormd

moeilijk om je voor te stellen, maar de afstand in hoogte tussen en water en ons is even groot dan de afstand van de top van de Dom van Keulen tot de grond

tientallen en tientallen foto’s hebben we van deze kloof, maar de werkelijkheid is veel grootser

De 20 km lange Taroko kloof eindigt in de nederzetting TianXiang, de laatste plek waar voedsel, benzine, geld, … kan ingeslagen worden voordat men de Central Cross-Island Highway aanvat.Men kan in dit kleine plaatsje overnachten en bij minder goede klimatologische omstandigheden, info inwinnen over de route

nog steeds de Liwu-rivier, nu meer stroomopwaarts

hoog boven het plaatsje is een boeddha tempel.We zien de bijhorende pagode en een wit beeld van de god Guanyin

De mogelijke wandeling staat hier niet aangeduid, volgens de kaart is ze ook maar gedeeltelijk open

Vogels horen we, ze zitten boven de bladeren van de bomen.Toch enkele die op de bladloze takken van de pruimenbomen gaan zitten (in december staan al deze pruimelaars in bloei!)

Chinese Buulbuul (Pycnonotus sinensis)

Vanaf dit eindpunt keren we terug met bus, trein en nog een bus.Bussen rijden niet zo frequent, dus we passen ons aan

Een mooi deeltje van het Taroko Nationaal Park ligt aan de noordoostelijke zijde van het park bij de kust.Hier rijden wel treinen in tunnels … en verder geen openbaar vervoer.

net een klein speelgoedtreintje …. .Vroeger was dit gebied enkel via schepen met Taipei verbonden.In 1973 is men begonnen met bruggen en tunnels te bouwen om een treinverbinding te creëren. In 1980 opende deze treinverbinding,in 2003 was de volledige lijn geëlektrificeerd en in 2005 was het spoor volledig ontdubbeld

de langste tunnel is 10km, tussen de tunnels komt de trein even uit de duisternis

Er zijn echter taxi’s genoeg om het ritje te maken en ons de gelegenheid te geven om de natuur daar te bewonderen en een korte wandeling te maken.De Qingshui kliffen zijn een fenomeen apart, ze worden het ‘achtste wonder van Taiwan’ genoemd (welke de eerste 7 zijn weet ik niet …).

ook hier fladderen weer vlinders rond

Het gesteente bestaat uit schist, gneis en marmer, beide laatsten gevormd onder hoge druk.De kliffen zijn 6 miljoen jaar geleden ontstaan bij de botsing tussen de Filipijnse Zeeplaat en de Euraziatische plaat.Bij die botsing is Taiwan ontstaan en op de plek van botsing is de zeebodemkorst opgeheven en is er een (kust)gebergte ontstaan

omdat Taiwan continu nog verder opgeheven wordt, worden de rotsen onderaan bij het water, niet verder weggeërodeerd

De kliffen steken gemiddeld 800m boven het oppervlak van de oceaan uit, de hoogste klif is 2400m hoog.

richting noorden, meest spectaculair

wat dichterbij gezien

er is een hoog platform gebouwd om nog beter te kunnen kijken naar de kliffen

een steen met een tekst en een bank uit marmer duiden het einde aan van de wandeling

richting zuiden, nog mooi maar minder uitgesproken

rozeTaiwan Hibiscus (Hibiscus taiwanensis) bloeit hier

De kliffen zijn gevormd vanuit de aardkorst.Ze steken niet alleen boven de zee uit, ze lopen verder onder het zee-oppervlak, over een grote diepte.Die diepte is duidelijk te zien aan de kleur van het water

het lichter gekleurde water duidt op een (zeer) grote diepte.De rechte wand gaat gewoon verder onder het oceaanoppervlak

We rijden naar een tweede uitzichtpunt, meer noordelijk

zicht richting zuiden

het oceaanwater is ook turkoois-blauw van kleur en glashelder.De bodem hier is nog zeer diep …

zicht richting noorden.De kliffen zijn hier nog hoger, meer dan 1000 m boven het zee-oppervlak en 300m onder het zee-oppervlak

Taroko National Park is begrijpelijker wijze een topbezoek in Taiwan.

Morgen rijden we naar onze laatste stek, terug naar Taipei.Daar blijven we nog 6 nachten om het noorden van Taiwan te bezoeken.

Taipei en Noord-Taiwan

We bezochten Taipei 4 weken geleden tijdens ons eerste verblijf.Nu gaan we buiten het centrum.

In Noord-Taiwan langs de oostkust kunnen we nog allerlei plaatsen bezoeken.We pikken er de voornaamste uit

Yeliu is een klein plaatsje aan de oostkust.Het heeft een grote vissershaven

Yeliu is op de kaart aangeduid met een kruis

Vanuit Taipei rijden we er heen met de bus, 1u20’ duurt de rit met de nodige stopplaatsen
Doordat het plaatse beschut ligt achter een groot schiereiland is Yeliu de beste vissershaven aan de oostkust.Er liggen nog veel vissersboten, maar de zee en oceaan worden overbevist, dus het inkomen van de vissers daalt

in het eerste deel van de vissershaven liggen de schepen die voorzien zijn van grote lampen.Hierdoor wordt ’s nachts vis aangetrokken

het is een kleurrijke bedoening

de bemanning op de schepen zijn echter geen Taiwanezen, noch Chinezen, te duur om nog winst te kunnen maken

in de tweede helft van de vissershaven liggen grotere schepen volgepakt in metershoge lagen kleine fuiken

Deze fuiken worden aan touwen neergelaten op de zeebodem, binnen de 35-mijls zone aan de noordoostkust.In de fuiken zitten stukjes vis om de krabben te lokken. De fuiken worden 16 tot 20u op de zeebodem gelaten.Dan worden ze opgetrokken.In totaal wordt er per jaar 550 tot 600 ton Wanli krabopgevist.
De bootsmannen moeten kleinere krabben terug gooien in zee, de grotere krijgen een fluo-groen touw rond zich zodat ze hun scharen niet meer kunnengebruiken.

dit schip wordt ontladen, er staat een kleine vrachtwagen bij waar de vangst wordt opgeladen.We gaan dus even kijken naar het spektakel

een ganse mand krabben, Wanli krab worden ze genoemd (de hoofdgemeente is hier Wanli).Deze benaming en het fluo groene touw is een herkenningsmiddel voor de herkomst van de krabben

We zien dat de bemanning mand na mand uit het ruim haalt, de krabben worden op een tafel uitgegooid en snel geselecteerd volgens soort

De meeste krabben zijn te herkennen aan hun 3 punten, het is de soort Portunus sanguinolentus

Enkele krabben zijn roder van kleur en worden in een andere box gegooid

Op de achtergrond is de cuesta (asymmetrische heuvel waarbij de ene helling bijna 180° is en de andere een schuine helling is) van het schiereiland te zien

de cuesta op het einde van het schiereiland

Het Yeliu Geopark, opgericht in 1967 als natuurgebied en in 2003 als geopark, bevindt zich aan de zee en is gesitueerd op een smal schiereiland, een kaap van 1,7 km lang en 250m breed. Door opstuwing van de aarde en erosie door het zeewater, is hier een wel heel speciaal gebied ontstaan.

Yeliu geopark bevindt zich in het gebied New Taipei, het behoort dus niet meer tot het hoofdstedelijk gebied.

topattracties zoals dit worden in 4 talen aangeduid: Chinees, Engels, Koreaans en Japans (in deze volgorde)

De rotsen hier werden gevormd tijdens het (geologische periode) Mioceen, 25 tot 10 miljoen jaar geleden. Het is vooral sedimentair gesteentebestaande uit zandsteen en zandsteen gemengd met veel kalk en zandsteen gemengd met klei-afzettingen. De lagen liggen in een hoek van 20°.Geologische processen en weersinvloeden werken op deze rotsen in en vormen allerlei figuren.

ons eerste beeld van het gebied, een Mars-landschap op aarde ….

we zijn hier helemaal niet alleen, hoewel het vandaag woensdag is.Tijdens het weekend is het hier overvol, dus dat kunnen we beter vermijden

Erosie treedt hier in hoge mate op wegens het vochtig en warm klimaat jaar in en jaar uit.En de erosie gaat steeds maar verder, sommige rotsen zijn al ingevallen, andere zullen dat binnen een min of meer korte termijn doen.

wanneer het gebied door het zeewater overspoelt, en het water trekt nadien weer terug (getijdewerking) dan blijft zeewater staan op ietwat dieper plekken.Et zout en de warmte werken dan samen om het gesteente beetje bij beetje op te lossen.Op die manier wordt de ‘put’ alsmaar dieper, het wordt een mini-meertje.Het zeewater en de zon blijven verder werken ….

Volgens hun vorm krijgen de rotsen verschillende benamingen

Kandelaarrotsen zijn een zeldzaamheid en kenmerkend voor Yehliu.De vorm is rond, zoals een kaars, en op de bovenzijde verschijnt er de wiek.de wiek is rijk aan kalk en dus harder en moeilijker te eroderen dan zandsteen.Dus het blijft langer bewaard dan de kaarsen zelf

de wiek met een bijna onbestaande kandelaar.Wanneer het land sneller wordt opgeheven, dan wordt een gedeelte minder verweerd door zeewater.Daarom is hier geen kandelaar gevormd

Zachter gesteente wordt immers door het zoute zeewater weggeërodeerd.

We kunnen tussen de rotsen wandelen, de bodem is hard.Vele rotsen zijn hoger dan mensenhoogte.Overal staan er bewakers met een fluitje om mensen die zich niet aan de regels houden weer op het rechte pad te brengen.Belangrijk is immers dat het gebied zo weinig mogelijk negatief beïnvloed wordt door menselijke acties.

het gebied waarin mensen mogen komen is door een rode lijn gemarkeerd

Paddestoelrots waarbij de bovenste laag uit kalk bestaat en de laag er onder uit zandsteen.zandsteen verweert gemakkelijker zodat de bovenste laag groter is dan deze er onder

de ‘nek’ versmalt steeds meer, tot uiteindelijk het hoofd geen steun meer heeft en afbreekt

deze rots heeft al geen ‘nek’ meer

de honingraatrots ontstaat doordat zuur water de kalk hier en daar oplost waardoor er gaten ontstaan zoals bij een spons

nog zo iets eigen aan dit gebied is de ‘gemberrots’.Grotere gebieden van kalk blijven langer bestaan, er omheen lag zandsteen dat sneller erodeerde

de ‘ijscrème-rots’

hier en daar komen fossielen voor in de bodem, deze is van een zee-egel

een mooie vlinder, weer een voor ons onbekende soort

en mooie bloemen

enkele soorten vogels komen hier voor….. de Blauwe Rotslijster (Monticola solitaria)

Hier en daar heeft het zeewater al het gesteente opgelost.Dit geeft verschillende resultaten

hier is een kanaal gemaakt, zeer smal maar diep

er is hier een heel binnenmeer gevormd, het schiereiland wordt steeds nauwer

wanneer de bodem sneller wordt opgeheven dan het kanaal gevormd, dan houdt hier de erosie op en krijgen we gewoon een diepere plek in het oppervlak

deze rots wordt de ‘Zeevogelkoprots’ genoemd

Geen enkele groep komt verder dan dit punt.Vanaf hier is het nog meer dan 1 km wandelen tot het eindpunt van de kaap

bij het begin van dit pad is het een heel eind klimmen.Plots zien we een eind boven ons nog een rots opduiken …. Waarschijnlijk al veel ouder dan de andere

af en toe zicht op de cuesta

hier en daar staat een plant in bloei

bijzonder …

Eens op de kaap hebben we een mooi uitzicht op de rotsen en de zee

ook hier zien we dezelfde geologische verschijnselen

de rechte zijde van de cuesta gaat zeer steil naar beneden

de vele lijnen in de rots onderaan wijzen op breuken in de lagen, ontstaan wanneer er een grote druk is tussen 2 aardplaten

hier is de verwering in volle gang …..

Hier zijn een aantal restaurants waar vis, schaal- en schelpdieren in bakken met stromend zeewater in leven worden gehouden.Je kan hier diepvries vis of zee-organismen eten, je kan ze ook vers laten klaarmaken

bakken vol met de Wanli krab

een bak met langoesten

 inktvis

gespikkelde vis, onbekend en nog nooit gezien …

met een grote bek ….

we laten een vis bakken, heel erg lekker en vers

Iets zuidelijker, in het gebied langs de oostkust, werd vroeger steenkool gedolven

In Houton, waar verschillende steenkoolmijnen waren, is er dicht bij het treinstation een voormalige opslagplaats

materiaal voor machinerie in de mijn en voor het onderhoud, werd hier per trein aangeleverd en tijdelijk in dit (gerestaureerde) gebouw opgeslagen

In 1918 werd hier de eerste mijn geopend, door een Japanse maatschappij.In 1920-1922 werd een grote steenkool-sorteerinstallatie gebouwd, 500 ton steenkool per dag werd er verwerkt. Deze 3 verdiepingen tellende installatie heeft tot aan de sluiting, 70 jaar gewerkt

nu is dat alles al lang vergane glorie en is er enkel nog een grote schroothoop over.Het is de vraag of hier nog iets te restaureren valt

via deze brug over de Keelung rivier werd de steenkool vanuit de mijnen naar de sorteerinstallatie aangevoerd

het ganse gebied wordt stilaan weer terug ingenomen door de natuur ….

schaalmodel van deze installatie

Langs beide zijden van de rivier waren er mijnen en gebouwen

op een plaats zien we dat de aardlagen hier schuin liggen ten opzichte van het horizontale vlak

op een andere plaats, niet ver hiervandaan, bestaat de rivierbodem uit zandsteen, die in de loop der tijden ronde kuilen is beginnen vertonen.Die kuilen werden gevormd door het water en ronddraaiende stenen

In een aangrenzend museum wordt veel uitleg gegeven over de bodemlagen en de lagen waar steenkool zitten

dichtbij bevindt zich de laatst opengebleven en grootste steenkoolmijn.Deze foto is genomen door de spijlen van het afsluithek, de mijnen zijn helemaal niet toegankelijk

in het museum zijn onder andere ook afbeeldingen van mijnwerkers te zien

het grootste deel van het museum bevindt zich in de vroegere wasruimtes voor de mijnwerkers

nog wat verder wandelen en we komen bij het gebouw waar ooit de mijnwerkers en hun families woonden.Achter elk raam was een kamer voor 1 familie, waar de mensen leefden, studeerden, sliepen, aten, …

aan de overzijde van de rivier waren de residenties van de mensen met een belangrijkere job bij de mijnen.Daar had elke familie een huisje

en hier woonde vroeger de directeur

Er is hier nog zeer veel werk aan de winkel om het gebied toeristisch aantrekkelijk te maken en te restaureren.Vraag is of dat ooit zal gebeuren want dit gaat massa’s geld kosten ….

men heeft al een stukje spoor hersteld waar mensen een ritje mee kunnen maken.Naar normen van hier vrij duur, dus al een begin van fondsenwerving ….

Hier verder stroomt de Keelung Rivier richting zee.Daar werd op het einde van de 19^de eeuw goud gevonden. Goudzoekers kwamen van overal ter wereld om goud uit het rivierwater te zeven, dat hoopten ze toch.
We bezoeken Jinguashi, hier is het oude gebied, of wat er nog van te redden viel, bewaard en nu een toeristische attractie, het Gold Ecological Park.De exploitatie startte nog onder de Chinezen in 1892 en 1893, maar tijdens de Japanse periode (1895-1945) was er volop mijnbouw.

de mijn telde heel wat tunnels, één ervan is na het einde van de mijnbouw beveiligd en hersteld zodat toeristen de schacht kunnen bezoeken

overal liggen nog treinsporen

Voor het bezoek krijgen we een filmpje te zien, dan geeft een gids ons wat uitleg.De wandeling door de tunnel is dan zonder begeleiding.

de gids geeft ons wat uitleg

we krijgen een kunststoffen kapje, daarboven zetten we een helm op ons hoofd

de eerste loc’s werden aangedreven met batterijen,

later kwamen diesel- en elektrische loc’s welke ooit de treinwagentjes met stenen vervoerde

een van de wagentjes is gerestaureerd

voor we de mijn binnen gaan komen we nog langs de opzichter.Net zoals de mijnwerkers zorgen deze wassen poppen voor een meer echte voorstelling van het toenmalige leven in de mijn

Na de Japanners nam Taiwan de mijn over.Mijnwerkers kwamen aan bij de mijn, met hun toelating om te werken.Dan moesten zij zich in een kamer helemaal omkleden, niets van zichzelf droegen ze nog.Ook een helm, rubberen laarzen en een acetyleenlampbehoorde tot hun uitrusting.Hun werkvergunning werd daar geruild voor een toelating om de mijn te betreden.De opzichter moest elke mijnwerker controleren voordat hij afdaalde in de mijn.

Tijdens de Japanse periode werkten er ook vrouwen in de mijn.Maar begin de jaren 1960 verbood Taiwan dat vrouwen nog in de mijn zouden werken.De hoofdreden: de mijnwerker welke bij de goudaders werkten werden gefouilleerd wanneer ze buiten kwamen uit de mijn.Vrouwelijke mijnwerkers konden niet gefouilleerd worden, dus ze werden niet meer toegelaten ….

de verstevigde mijnschacht

de waterleidingen zijn bijna allemaal verroest, het water stroomt er op vele plaatsen gewoon uit.De luchtleidingen van de airco (hier systeem om verse lucht in de mijnschachten te brengen)zijn nog intact

links de volledig weggeroeste leiding

nu zijn de ondersteuningen in metaal.Vroeger werden de muren en plafonds gestut in palen uit acaciahout.Dit hout heeft het voordeel dat, net voordat het breekt, het krakkende geluiden weergeeft, signaal dus voor de mijnwerkers om de gang te ontvluchten

in een zijgang zijn enkele mijnwerkers (poppen) bezig.In een mijn waren heel wat verschillende taken te verrichten

deze man plaats plafondstutten

en deze plaatst muurstutten

Naast goud werd er in het gebied ook nikkel, kobalt, koper, mangaan en nog heel wat andere mineralen, in de vorm van stenen, gevonden

in een andere gang staat nog een oud, erg roest aantal treinwagentjes

Hier in de mijnen werd goud niet in klompen gevonden, maar meestal eerder als kleine korrels in het gesteente.Op vele plaatsen was er zelfs geen goud.Een goed hulpmiddel hier (en in vele goudmijnen) is de aanwezigheid van pyriet in de buurt van het goud.

pyriet lijkt misschien op het eerste gezicht op goud.De kleur echter en vooral de kristallen zijn totaal verschillend.In pyriet (een ijzer-gesteente) zijn de kubusjes heel goed te herkennen.Pyriet en dus ook het goud, zijn met vloeibare magma bij vulkaanuitbarstingen naar boven gekomen

deze mijnwerker heeft een elektrische leiding mee om dynamiet te laten ontploffen.Daardoor kan de tunnel verlengd worden

mijnwerkers bleven in de mijn ook tijdens de maaltijden en tijdens de rustpauze’s

Wanneer we uit de mijn komen hebben we zicht op de zee

het landschap is hier van vulkanische oorsprong

er staan hier nog enkele, sterk gerestaureerde, Japanse gebouwen

er werd zelfs een klein paleis gebouwd voor de toenmalige kroonprins Hiroito van Japan.De man is hier nooit geweest

Met de bus dalen we , en stijgen we weer terug, naar het nabijgelegen dorpje Jiufen.Dit dorpje is super toeristisch, nu vrijdag is het in de oude straatjes bijna koppen lopen.

hier hebben we een goed zicht op de kust, schiereilanden, en een eiland

hier worden allerlei souvenirs, voedsel, snoeperijen, brol, … verkocht.Enkele beelden

een man zit kaartjes te maken aan de lopende meter

en een andere wordt verleid door de worstjes

Ten noorden van Taipei, tussen de stad en de noordkust, is het Yangmingshan Natuurpark opgericht.Later kreeg het de status van Nationaal Park.

Op de kaart is het Yangmingshan National Park met een kruis aangeduid

Het park is genoemd enerzijds naar de Ming (dynastie) en anderzijds naar de man Wang Yangming (en shan betekent ‘berg’).Chiang Kai-Chek gaf deze naam aan het gebied.Het park is opgericht om het gebied van de oude, slapende vulkanen te vrijwaren.

een deel van het park, waar de oude vulkanen te vinden zijn, is goed ontsloten.Er loopt een weg door naar de oostkust, er zijn wandelwegen, veel bezoekerscentra, en er rijdt een shuttle bus tussen de verschillende bezienswaardigheden en startpunten van wandelingen

op deze kaartis de situering van het nationaal park in het noorden van Taiwan te zien.De rood/witte pijl aan de oostkust duidt het Yehliu-gebied aan, met de speciale rotsformaties.De rode pijl duidt het interessantste van het Yangmingshan National Park aan

Het gebied van de oude vulkanen wordt de Datun Volcano Group genoemd.We zien in het bezoekerscentrum een video over deze vulkaangroep, en er wordt in het centrum zelf een goede uitleg gegeven over de vorming van de vulkaangroep.

zoals we ondertussen al weten is de landmassa van Taiwan ontstaan doordat de Filipijnse Zeeplaat onder de Euraziatische plaat onderschuift (een zeeplaat is zwaarder en schuift onder de landplaat).Het gebied waar de 2 platen over elkaar schuiven is een gebied waar vulkanen ontstaan
Op de figuur zie je ook nog dat er in de zee vulkaanuitbarstingen gebeuren.

Het gebied van dit nationaal park bevond zich boven de plaats waar de 2 tektonische platen over elkaar schuiven, dus links op de tekening

nu bekijken we het bovenste linker deel van vorige tekening. 2,4 miljoen jaar geleden schoven hier beide platen over elkaar en ontstonden de eerste vulkanen, vulkanen welke nu niet meer terug te vinden zijn, maar door wetenschappelijk onderzoek vermoedt men dat deze in het westen van dit nationaal-park-gebied ontstonden

800.000 jaar geleden kwamen hier grote erupties voor, er was één grote vulkaan.Nadat het magma (de zeer hete vloeistof die de lava vormt bij een vulkaanuitbarsting) en de gassen verdwenen waren na de uitbarstingen, stortte het centrale deel van de vulkaan in, dit vormde de Datun krater

binnenin de aarde, tussen de 2 platen bleef maar magma en gassen ontstaan.Onder de oppervlakte vergrootte de druk en er volgden zo een 700.000 jaar geleden nieuwe vulkanen en nieuwe uitbarstingen.Deze nieuwe vulkanen ontstonden aan de kraterranden van de oude Darun vulkaan

ondertussen waren er nog kleinere uitbarstingen.Nu, sinds 200.000 jaar zijn de vulkanen slapend, er ontstaan nog gassen, deze komen door spleten permanent naar buiten.Hierdoor ontstaat er binnenin geen grote druk meer

Bekijken we op onderstaande kaart de ‘Ring of Fire’, dan zien we dat telkens daar de zeeplaat onder een landplaat schuift waardoor er aardbevingen en vulkaanuitbarstingen ontstaan.Deze ‘Ring of Fire’ is gelegen rond de Pacifische (Stille) Oceaan.

de Filipijnse Zeeplaat is aangeduid in paars met F.P., de Euraziatische landplaat met EA.P. .Naast het oude Darun vulkaangebied in Taiwan, ligt ook nog het actieve vulkaangebied van Japan (zware aardbeving in Kobe) en het actieve vulkaangebied van de Filipijnen(uitbarsting Pinatubo)in het contactgebied van beide platen

We lezen hier dat Taiwan wel op de Ring of Fire ligt, maar dan aan de rustige zijde ervan

model van de Datun vulkaangroep in het Yangmingshang National Park

Vanaf september komt hier in het noorden een moesson voor met veel wind en regen.Vandaag is hier enkel regen van de partij.Dit maakt de wandelpaden glad tot zeer glad, we beperken dus het wandelen in dit gebied.Xiaoyoukeng (letterlijk vertaald ‘kleine put’) is de meest karakteristieke plek voor dit nationaal park, gelegen op 805m hoogte.Wanneer we uit de bus stappen zien of ruiken we nog niets.Wanneer we echter , na enkele meter stappen, achter de hoek van een grote rots komen, komen de dampen en de geuren ons al tegemoet.Gelukkig kunnen we deze geur van rotte eieren niet meesturen

borrelende vloeistof, doordat het waterstofsulfide-gas het water met modder laat koken.Het water is door dit gas zuur

en hier de blubberende modder

ernaast droge grond, geel, wit en zonder plantengroei omwille van de het en zure bodem

het regent, passend bij deze plek

gezonde lucht inademen is hier helemaal niet van toepassing.De gassen zijn giftig, dus niet aangeradenom hier lang te blijven staan

de gele kleur is afkomstig van zwavel.Tijdens het ganse proces worden hier mooie zwavelkristallen gevormd.Dit gebied was dus lange tijd dé plaats in Taiwan waar zwavel werd geschept en nadien verkocht.Nu is dit verboden

ondanks de ongezonde sulfide lucht groeit hier nog een grassoort

overal waar we rondom ons kijken zien we de fumarolen (vulkaangasdampen)

Dit post-vulkaangebied ligt aan de voet van de hoogste slapende vulkaan in dit gebied, de Qixing berg (1120m) aan de noordwestelijke zijde.

we horen een sterk sissend geluid (te vergelijken met een snelkookpan waar je het ventiel opent kort nadat de vloeistof in de pot een tijdje gekookt heeft).Het geluid komt vanop de helling, een eindje hiervandaan.Door de zure en stinkende gassen kunnen we niet zien waar het geluid geproduceerd wordt

even blaast de wind de gassen weg van ons …

het lijkt alsof er een opening in de helling is waar de gassen naar buiten komen

hier zien we dat het de opening waaruit het gas onder druk ontsnapt,op een klein kratertje lijkt

We keren terug met de bus naar de ingang van het park.

Nog meer westelijk, daar waar de Tamsui rivier in de zee uitmondt, liggen de dorpen Tamsui en Bali.Hier komen we voor een bezoek op zaterdag

Eerst houden we halt in Guandu, voor een bezoekaan de Guandu tempel. Het eerste bouwwerk werd hier opgericht in 1661 ter ere van de godin van de zee Mazu.Naast deze tempel is er een kleinere boeddhistische tempel gebouwd ter ere van de godin Guanyin. 
Het geheel is een groot complex, gebouwd tegen, aan en in een rots, dichtbij de Tamsui rivier.

eerste zicht op de tempel, een groot deel echter zien we hier niet, het zit verstopt achter deze en andere gebouwen

in deze tempels is er heel veel houtsnijwerk …

inclusief de binnenpanelen van de deuren

de bloemen- en fruitwinkels in de buurt doen gouden zaken.Mensen brengen voedsel en gebedenblaadjes mee om te offeren …Wat er nadien met het fruit gebeurt kunnen we niet achterhalen, één ding is zeker, de vele beelden van de godheden kunnen het niet verorberen…..

de bloemen kunnen blijven staan tot ze verwelkt zijn

Mazu, het middelste beeld, ziet er heel wat vriendelijker uit dan de 2 mannen naast haar.Op de voorgrond is er een man (een priester?) die luidop gebeden of teksten roept, ondertussen met de bel rinkelt (ook zijn kassa rinkelt) ….

zich af en toe omdraait, mensen zegent, en dan weer verder doet met zijn hoofd naar het altaar … . De rode lampjes aan een zijde

zien we in een andere tempel in het meer dan 1000-voud.Het zijn kleine boeddhabeeldjes met een lampje ervoor

tussen al de lampjes is er een altaar met deze 3 kleine gouden figuren

voor de eerste maal in Taiwan bemerken we dit symbool yin & yang. Dit symbool komt uit het Taoïsme en het staat voor Tai-chi (de Chinese bewegingskunst). Taiji is de dynamische kracht die alle dingen weer in balans brengt of opnieuw integreert. De kracht van Taiji is dan wat resulteert in dualiteit of polariteit, en dit wordt in de Taoïstische filosofie weergegeven als Yin en Yang , de twee tegengestelde maar complementaire krachten in het universum (http://taichitransformation.com/primal13_taiji.php)

in een andere tempel is een ganse wand opgebouwd uit houtsnijwerk

een klein detail van het geheel

te midden van dat alles zitten 3 mannelijke figuren

via deze gang komen we bij de ‘achteruitgang’ van het tempelsysteem aan de Tamsui-rivier

de muren zijn allemaal voorzien van taferelen in reliëf

vanaf het plein aan de achterzijde van de tempel zien we de rots waarrond de tempels gebouwd zijn

Via allerlei tuintjes en trappen klimmen we langs de tempelzijde deze rots omhoog

dan komen we ook dichter bij torentjes

en bij de keramieken op de daken

op de buiten-achterzijde van een tempel bovenaan is er  een gans tafereel voorgesteld, hier met vele kindertjes

een van de verhoogde terrassen op de rots met uitzicht op de rivier

zicht van bovenaan op Taipei.Centraal op de foto is Taipei101 te zien, het op één na hoogste gebouw van de wereld …

alles hangt er van af, wat het woord ‘gebouw’ betekent ….

aan de tegenovergestelde zijde van de tempels zien we het grote, beschilderde plein tussen de tempel en de Tamsui rivier

de brug op de achtergrond is de laatste brug over de Tamsui voordat de rivier in de zeeuitmondt

terug beneden en weer aan de voorzijde zien we hoe hoog de gebouwen zijn

Met een busje rijden we naar Bali.4 km vanaf het centrum is er een archeologisch opgravingsgebied (geweest, want nu staat er een afvalwaterzuiveringsinstallatie bovenop).Tussen 1990 en 1992 heeft men in een versneld tempo toch opgravingen kunnen doen, dank zij de archeologen en heel veel gewone burgers die dit ‘resue’ project steunden. Dank zij dat onderzoek weet men dat de site van Shihsanhang de enige plaats is in Taiwan waar men duidelijke overblijfselen heeft van het Ijzer-tijdperk.
Naast het waterzuiveringsstation is een museum gebouwd om de archeologie voor te stellen zowel aan volwassenen als aan kinderen.We bezoeken het museum

het museumgebouw heeft een ganse symboliek in het kader van de opgravingen, het verleden, de toekomst, de volkeren, … Het schuine 8-hoekige gebouw symboliseert de nooit meer te (verder) ontdekken archeologische site

het gebouw heeft verschillende architectuurprijzen gewonnen

het museum met rechts een klein gedeelte van het waterzuiveringsstation

Op de benedenverdieping is er wat uitleg, vooral voor kinderen, over archeologisch onderzoek onder de zee.Boven is er enerzijds een tijdelijke tentoonstelling “de schatten over de zeeën” en anderzijds is er de kleine, permanente tentoonstelling over de site

‘De schatten over de zeeën” handelt over Taiwan als belangrijk punt in de transportroutes in de oudheid in Zuidoost Azië.Taiwan dreef al heel lang handel met de buur(ei)landen.Deze tijdelijke tentoonstelling toont de vier belangrijkste handelsproducten: jade, porselein, glaskralen en huiden van herten.
Jade en porselein is al besproken tijdens bezoeken aan andere musea.

Bij opgravingen op Taiwan, vindt men dikwijls resten van botten, botten die overblijven na het eten van vlees.

bij een aantal terug gevonden botten vindt men inkepingen, plaatsen waar in het bot gekerfd is

het zijn de botten afkomstig van het gebied dat hier is omcirkeld, wat duidt op het stroppen van de duid van het hert

Uit geschreven bronnen (Hollanders, Chinezen, Japanners, kan men afleiden dat in de jaren 1500-1600 honderd duizenden huiden van herten jaarlijks werden verhandeld.De jacht en het massaal afslachten van de herten zorgde er voor dat de populatie helemaal uitstierf.Nu is men sinds een aantal jaar opnieuw bezig om Sika-herten terug in te voeren en te laten voortplanten.Momenteel zijn er in het Kenting National Park, zuid Taiwan, al meer dan 1000 herten.

De glasparels welke gevonden werden in archeologische sites duiden op een herkomst vanuit de Golf van Begalen (vondsten die dateren 2000 tot 1000 jaar geleden)

de Golf van Bengalen is het noordelijk deel van de Indische Oceaan gelegen tussen Noord-Indië en Myanmar (Birma)

In een latere periode, dus sites die minder dan 1000 jaar oud zijn, leveren parels die waarschijnlijk afkomstig zijn van China

sieraden gemaakt van glasparels, nergens verdere gegevens vermeld

Vanaf 1600 n.C. echter is de afkomst zeer divers. Glasparels gevonden in Paiwan juwelen zijn afkomstig van Europa, Indië, Zuidoost Azië en Japan

En dan de permanente tentoonstelling die handelt over de site net naast het museum

er werd hier een ijzer-smeltoven ontdekt.Omdat na het smelten van ijzer de oven, gemaakt uit klei en stenen, moest kapot gemaakt worden, is het duidelijk dat er slechts weinig ijzer-smeltovens zijn terug gevonden

Er waren hier geen ijzermijnen.Het zand echter (meest van het strand) was/is vrij zwart.Dat zand bevat vulkanische as, en in de vulkanische as zit een ijzerverbinding, magnetiet waarbij ijzer gebonden is aan zuurstof.Men maakte een oven van klei en stenen.In deze oven werd er hout aangebracht, afwisselend met lagen zwart zand.Het geheel werd dan verbrand.Omdat er weinig zuurstof aanwezig was, kon het brandproces maar doorgaan doordat het koolstof, afkomstig van het hout, zich chemisch bindt met het zuurstof van het magnetiet.Dat proces duurde wel wat tijd, maar het resultaat was dat het magnetiet zijn zuurstof verloren was en het ijzer vrij kwam (zelfde principe als een hoogoven).

overblijfsel van het proces, gevonden in de oven.Het sponsachtige ijzer kon dan verder gesmeed worden tot voorwerpen

Een andere vondst uit dit gebied is een bronzen plaatje

op het plaatje is een man te zien zittend op een kameel

Omdat er in Taiwan nooit kamelen voorkwamen, vermoedt men dat het plaatje afkomstig is van Centraal Azië (Afghanistan, …)

De doden werden hier niet in een kist of in een grot begraven.Ze werden gewoon in een put gelegd, de natuur deed de rest.Hier zijn toch wel een aantal dergelijke putten terug gevonden, bij de doden werden soms gebruiksvoorwerpen mee begraven

041 alle doden werden in gebogen houding begraven, was dit om plaats te sparen … ?

Natuurlijk waren de meeste voorwerpen uit keramiek niet meer intact.Uit een grote verzameling kleine rode brokstukken ….

heeft deze dame een heel speciaal voorwerp gecreëerd, een kan met een gezicht als versiering

Nadien keren we met de bus terug, nu tot aan de ferry in Bali.De rij wachtenden is lang, iedereen schuift, net zoals overal in Taiwan, mooi achteraan aan.

het gaat vrij vlug, de ene boot volgt op de andere, steeds met maar zoveel passagiers als er zitplaatsen zijn

Aan de overzijde komen we in Tamsui.Het is hier een drukte van belang, zaterdag, mooi weer, vele winkeltjes, eet- en drinkmogelijkheden … en aan de boorden van de rivier

hier en daar maakt iemand muziek

Hier is een historisch belangrijke plek, nl Fort San Domingo.Ooit werd hier door de Spanjaarden een houten fort gebouwd in 1628.Dat houten gebouw werd door een aanval van de lokale, oorspronkelijke bevolking verwoest.In 1636-1638 werd er dan een stenen fort gebouwd

De Spanjaarden hebben hier echter niet lang gebleven, ze werden gedwongen Taiwan te verlaten.Hollanders namen het fort over.Het huidige gebouw is een samenstelling van het Hollands fort uit 1644 met aanvullingen uit 1867 toen het gebouw Brits consulaat werd

het gebouw op de voorgrond is het voormalig Brits consulaat.Het gebouw werd gehuurd van de Chinezen

het tweede gebouw, gefotografeerd vanuit een raam van het consulaat, was de residentie van de opeenvolgende Engelse consuls

Het consulaat is tot 1971 actief geweest.Nadien werd in de UNO China erkend, waardoor automatisch alle officiële consulaten en ambassades in Taiwan gesloten zijn.

Beide gebouwen zijn wat ingericht

de residentie was en is bemeubeld in Victoriaanse stijl

in de gevelstenen is zelfs de V van Victoria ingemetst

in de residentie is er een mooie trap voor de consul en zijn gezin

en een steile, smalle trap voor het ‘personeel’

Langs de rivier is er een wandelpad geplaveid, soms smal, soms erg breed.Bomen krijgen er al kleur, voorbode voor de nieuwe lente (!)

het wordt valavond (16u), er komen nog meer mensen

over een niet al te lange tijd zal de zon ondergaan

nog een laatste foto …

de namiddaggasten vertrekken terug naar het centrum, de avondgasten komen toe …

Tussen de kust met Tamsui en het Yangmingshan National Park ligt Beitou en vooral Xinbeitou (Nieuw-Beitou).Deze plaats ligt aan de voet van het slapende vulkaangebied, als gevolg daarvan komen hier heetwaterbronnen voor.

De geschiedenis van Beitou startte tijdens de Ming-dynastie toen zwavel verzameld en verhandeld werd. Toen de Japanners Taiwan koloniseerden bouwden ze hier een badplaats naar de normen van Japan (daar zijn zeer veel heetwaterbronnen), er kwam een treinstation en verschillende gebouwen zoals een Shinto-schrijn.
Ondertussen zijn de Japanners hier al lang weg.Xinbeitou echter is nog steeds een toeristische plaats waar de geschiedenis van en het gebruik van de warmwaterbaden ook heel wat Taiwanezen aantrekt.
Het is vandaag zondag, in de loop van de dag komen hier heel wat mensen toe.
Nu komt de metro hier in het centrum toe.We komen direct in het stadspark dat langs de riviermet het minerale bronwater gelegen is.

in het park is er een vijver met waterlelies die momenteel in bloei staan

Wat verder zien we het Ketagalan Culture Center. De Ketagalan is het oorspronkelijke volk dat in het noorden van Taiwan woonde.

We gaan een kijkje nemen

voorstelling van Atayal koppel … en nog wat dergelijke poppen

Boven is er een tijdelijke tentoonstelling van een keramiek-kunstenares die zich heeft ingewerkt in culturen van de oorspronkelijke volkeren.Naast allerlei vulkanische gesteenten werd in het gebied van de Ketagalan ook kaolien gevonden. Kaolien is een kleisoort die ook wel China-klei wordt genoemd

Kaolien klei is perfect om fijn porselein te maken, wat vroeger dan ook al gebeurde.

voorstelling van de geschiedenis van kaolien en porselein vanaf de kost van de Europeanen

Heel wat tekst, weinig of geen voorwerpen …. Misschien ook malaise in de cultuurwereld ?

Iets verder in het park is de moderne bibliotheek van Beitou gehuisvest

door de vele ramen in de bib is het alsof men in het park zit te lezen, te werken, …

de mooiste gevel is naar de rivier en het park toe gericht.Het hout komt uit de VS, voor de rest wordt energie hier via zonnecellen geproduceerd

en wordt het afvalwater gezuiverd en opnieuw gebruikt

binnen is het licht, is er natuurlijke verluchting door de vele ramen en zijn er veel mensen, ook studenten die hier hun huiswerk komen maken

Net verder bevindt zich het gerestaureerde openbare badhuis uit de Japanse tijd

de mooiste zijde van het gebouw

beneden zijn er 3 ramen met gekleurde versiering

Het gebouw is nu ‘Museum van de Heetwaterbronnen’

een tekening van het gebouw

we komen op de bovenverdieping binnen. De grote ruimte hier was de zaal waar de badgebruikers kwamen rusten.De bodem is bedekt met Japanse tatami-matten

men mag op de matten zitten, niet liggen

In 1896 opende een Japanse zakenman het eerste badhotel, vele hotels volgden. In 1901 kwam hier een station waardoor toeristen gemakkelijk naar Beitou kwamen.De zakenman organiseerde allerlei activiteiten te starten vanaf de treinrit.Hierdoor groeide snel het succes van Beitou als badplaats.
In 1913 werd dit openbare warm-water-badhuis geopend zodat ook mensen welke niet in de hotels verbleven konden genieten van de heetwaterbronnen

foto van het eerste openbare badhuis

Het bezoek gaat verder naar de beneden verdieping

daar is het grote bad, nu gevuld met leidingwater (tegen de corrosie), ooit gevuld met het water uit de warmwaterbronnen.Dit grote bad was het domein van de mannen

de mooie ramen vulden een muur in het mannenbad

voor de vrouwen en kinderen waren er 2 kleinere baden

origineel stuk muur

In 1896 begon de ganse thermaal-industrie.Al gauw kwamen in de hotels Japanse geisha’s voor de nodige animatie zorgen, een Japans traditioneel hotelsysteem. Ook het gebied van Xinbeitou was een chique Japanse recreatieve verblijfplaats.Onder de Japanse heerschappij van Taiwan ontwikkelde Xinbeitou zich meer en meer tot een plaats waar mannen zich lieten animeren, een plek van prostitutie. Na de periode van de Japanners bleef het systeem een tijd behouden.Ook US militairen, tijdens de oorlogen in Korea en Vietnam, kwamen zich hier amuseren met drinken en dames van plezier. Beitou werd bekend als plaats van plezier.

Tot in 1979 de wet op prostitutie in voege trad.Prostitutie werd in Taiwan verboden.Xinbeitou kwam heel snel in verval ….Ook dit badhuis werd een ruïne

Door inspanningen van heel wat mensen werd het publiek badhuis in 1997 erkend als monument door de regering van Taiwan.Het herstel van het gebouw kon beginnen

We volgen de rivier verder stroomopwaarts

er zijn een vijftal watervallen op het stukje rivier in Xinbeitou

Iets verder komen we in de ‘thermal valley’

Hier bevindt zich een meer met water van de ‘groene heetwaterbronnen’ met een temperatuur steeds hoger dan 75°

op deze plaats, dichtbij het water, voelen we de hitte en ruiken we de sulfide-geur

Het hete water van deze bronnen komt van diep in de aarde waar het is opgewarmd (en van gassen voorzien) door de vulkanen van de Datun-groep.Het hete water komt naar boven en vermengt zich met water uit hogere lagen zodat de heetwaterbronnen worden gevormd.Hier spreekt men van ‘groene zwavel’ omdat het water lichtgroen is, de kleur van jade.Het hete, zeer zure water bevat sulfaten o.a. bariumsulfaat en loodsulfaat, en er komen sporen radioactief radium voor.Gedurende de kristallisatie van deze mineralen in de loop van tientallen en honderden jaren, op de bodemrotsen van de rivier wordt het gesteente hokutoliet gevormd.Dit gesteente is genoemd naar de Japanse naam van Xinbeitou.Deze kristallen komen enkel hier en op één plaats in Japan voor.
Dit zure en giftige water komt ook nu nog in de heetwaterbaden voor, het zou helend werken .....

Op de terugweg komen we nog voorbij de hoogste waterval, ongeveer 1m hoog

En dan Taipei zelf.

Nog eens een kaart waarop Taipei is aangeduid

Als eerste komen we bij het National Palace Museum, een minstens even grote of groteretrekpleister dan Taroko.Chinese reisgroepen komen hier allemaal langs.

het gebouw is volledig in Chinese stijl

Hier is een groot deel van de keizerlijke collectie van China te zien. Het keizerrijk duurde tot 1911, toen de laatste keizerin (en de keizers voordien) zo erg bezig waren met eigen luxe en uitbuiting van de inwoners, deze laatsten die nog steeds in een feodaal stelsel leefden, afgezet werden en de republiek China werd uitgeroepen.Op dat moment werd Taiwan nog bezet door Japan, in 1945 verloor Japan de oorlog.In 1949 echter werd het grote land China communistisch.Chiang Kai-Chek vluchtte naat Taiwan om daar de republiek China verder te zetten.Communistisch China werd de Volksrepubliek China.

het park voor het museum, gezien vanaf het terras bij het museum

Chiang Kai-Chek, onzekerover wat er met de kunstschatten zou gebeuren, liet de keizerlijke collectie op één nacht in kratten inpakken en vanuit de toenmalige hoofdstad Nanjing, verschepen naar Taiwan.Een week later viel Nanjing in handen van de communisten.Enkel de meest waardevolle stukken werden ingepakt.
De kratten bleven in Taipei opgeslagen, het zou immers maar tijdelijk zijn.Maar 15 jaar later was de situatie in China (toen Culturele Revolutie) nog steeds onzeker en werd er besloten om een museum te bouwen in Taipei om de stukken in onder te brengen.De bouw startte in 1965, 3 jaar na het uitbreken van de Culturele Revolutie (die ook veroordeeld wordt door de leiders van China).
De Volksrepubliek zou de collectie wel graag terug zien, maar Taiwan houdt vast aan het feit dat zij de schatten gered hebben van de ondergang tijdens de revolutie, dus dat alles in Taiwan blijft.

De collectie gaat tot 5.000 jaar terug en telt 655.000 stukken.Het is duidelijk dat er maar een deeltje van te zien is.

een overzicht van de verschillende dynastieën en de tijdlijn die aanduidt wanneer welke dynastie voorkwam

De bovenste verdieping is de meest interessante.Er zijn 2 onderdelen nl. de collectie bronzen voorwerpen en de collectie jade voorwerpen

We bezoeken eerst de zalen met de collectie bronzen voorwerpen.

een eerste blikvanger is een Ding kookpot die aan een zekere Ji werd geschonken door zijn kleinzoon.Deze Ding (deze vorm wordt Ding genoemd) dateert uit de late Shang dynastie, periode 13^de tot 11^de eeuw v.C.

De vorm en de versieringen zijn blijkbaar bepalend voor een periode in het voormalige keizerrijk. Daarom wordt steeds de dynastie vermeld, nooit een meer exact jaartal.

de figuren die als versiering zijn aangebracht tonen een gelaat met neus, mond, oog en klauwen van een tijger naast een gedraaid lichaam.Chinese tekens (van toen) zijn in de figuren verweven

een He water- of wijnvat van Zhuge aan zijn vader Ding, daterend 11^de tot 10^de eeuw v.C. Op de pot herkent men een gezicht, een vogel, een draak, een visen een vogel

Steeds werd er ergens geschreven wie de eigenaar was en wie het voorwerp geschonken had

een Yue wijnvat uit de periode 13^de tot 11^de eeuw v.C.Ook hier zijn weer de namen van gever en ontvanger vermeld

een vierkant Zun wijnvat uit de 11^de eeuw v.C.

Om de figuren beter te zien is hier een detail

de grote figuren stellen links en rechts een olifant voor, tussenin is een hert te zien

Uit de periode Western Zhou,9^de eeuw tot 771 v.C. , is dit Hu wijnvat te zien

 iets meer detail

een You wijnvat periode 11^de tot 10^de eeuw v.C.

Zun wijnvat 4^de tot 3^de eeuw v.C.

hier een klein deeltje van al de verschillende vormen van wijn- en watervaten, kookpotten, voedselcontainers, …

aan de buitenzijde te zien, lijkt deze Ding vrij eenvoudig te zijn, 9^de eeuw tot 771 v.C.

aan de binnenzijde echter zijn er meer dan 500 schrifttekens terug te vinden, een heel boek dus …

Jade is een gesteente, hard en bewerkbaar.De eerste voorwerpen uit jade waren voorwerpen om te hakken, te zagen, …, dus scherpe voorwerpen

deze jade voorwerpen werden gebonden in een houten handvat om als werktuig te dienen

dit voorwerp is zeer gedetailleerd gegraveerd

twee jade Pei hangers in de vorm van een draak, periode 3500 tot 3000 v.C., dus meer dan 5.000 jaar oud!

dit gezicht spreekt de onderzoekers zo aan dat ze er veel vragen over hebben, zelfde periode, gemaakt uit jade

Jade is een gesteente dat in feite duidt op 2 soorten gesteentes.Het eerste, en meer voorkomend, is het taaie nefriet , een calcium-magnesium-silikaat, om precies te zijn Ca₂(Mg,Fe)₅[(OH,F)(Si₄O₁₁)]₂.Nefriet heeft al sinds de oudheid op verschillende volkeren een bijna magische kracht uitgeoefend.Nu nog steeds zien we dat Chinese (groepen) mensen bijna in extase geraken voor de kasten waar voor hen mooie jade voorwerpen tentoon gesteld staan.

Het tweede gesteente, het jadeniet, is veel zeldzamer en komt van nature uit slechts op 4 plaatsen in de wereld voor.Jadeniet is een natrium-aluminiumsilikaat dat onder hoge druk en bij lage temperatuur gevormd is.De formule is NaAlSi₂O₆

het groene is jadeniet uit Birma

 nefriet van Hualien, hier in Taiwan

Het meest merkwaardige kunstwerk uit jade is een kool met een krekel bovenaan.De kool is gemaakt uit jade dat deels wit deels groen van kleur is.De kunstenaar heeft die kleurverandering gebruikt zodat de kool een heel natuurlijk uitzicht heeft

deze jadeniet kool is vervaardigd tijdens de Qing dynastie, dus ergens tussen 1644 en 1911

van deze richting is de krekel goed te zien

Een verdieping lager, hier zijn ook 2 gedeelten.Het eerste toont Chinees porselein, het tweede deel toont tekeningen en kalligrafie op zijde.

Het Chinees porselein is niet onze favoriet, toch enkele stukken

 geschilderde keramiek figuur, een dame met standing, uit de 618-917 n.C.

 vaas met honderden vlinders, periode 1874-1908

En dan het meesterstuk in dit gedeelte, een vaas met zwemmende vissen in kobalt glazuur

het keramiek binnengedeelte van de vaas dat met de vissen is versierd, is beweegbaar ten opzichte van de vaas zelf

En dan de tekeningen op zijde

dit is een gedeelte van een groter geheel, geschilderd ergens in de 18^de eeuw

deze tekening is gemaakt tijdens de periode 960-1279.Het is een gedeelte van een lange band

Op de benedenverdieping is er een zaal gewijd aan siervoorwerpen

gebergte in lapis lazul, uit de periode 1736-1795

Verder zijn er nog enkele Chinese meubelstukken

Een laatste zaal toont een aantal boeddha’s uit Tibet, maar veel minder dan deze in het Foguangshan klooster

brons, 15^de eeuw

Op slechts 100m hier vandaan bevindt zich het ‘Shung Ye Museum of Formosan Aborigines’, het museum over de oorspronkelijke bewoners van Taiwan.

de voorgevel van het museum

Het museum is niet erg groot, maar mooi en goed georganiseerd.Om aan de Chinese vraag naar amusement te voldoen, kunnen we een animatiefilmpje bekijken in 3D, geen vertaling naar het Engels, volledig digitaal gemaakt.

De term ‘oorspronkelijke bewoners’ werd al een hele tijd geleden vervangen door ‘mensen van de Austronesische taalgroep’.Maar ook dat begrip is voer voor discussie.Vroeger werd deze taalgroep Malayo-Polynesisch genoemd.Ook die benaming is verlaten naar Austronesische taalgroep (talen die op de zuidelijke eilanden gesproken worden)

 op deze kaart zien we dat vanaf Madagaskar, eiland ten oosten van zuidelijk Afrika, tot op Paaseiland (op 2000 zeemijlen van Chili verwijderd) en Hawai (dat tot de VS behoort) een of andere Austronesische taal gesproken wordt.Australië (de Aboriginals, oorspronkelijke bewoners van Australië)en het grootste deel van New Guinea (eiland ten noorden van Australië gelegen) hebben een taal die een andere oorsprong heeft

Taiwan zou de oorsprong vormen van de volkeren welke uitgezworven zijn over zee naar al deze eilanden.Die omzwervingen noemt men ook de Austronesische Expansie.

op deze kaart staat Taiwan afgebeeld.De gebieden van de erkende oorspronkelijke bewoners staat in kleur aangegeven.De grijze gebieden, langs de westelijke zijde van het eiland, zijn niet erkende groepen

Voordat de Chinezen in de 17^de eeuw Taiwan zijn beginnen bevolken, leefde de oorspronkelijke bewoners hier al minstens 4000 jaar.
De tradities en gewoontes van de oorspronkelijke bewoners bestonden uit landbouw, jacht en visvangst.Hun materialen, cultuur, spiritueel geloof, taal en legendes vertoonden veel gelijkenissen met de bewoners van de Filipijnen, Maleisië, Indonesië Madagaskar en Oceanië.

boot van de Tao een volk dat op een klein eilandje ten oosten van Taiwan leefde

Sinds 1994 zijn er verschillende stappen gezet om deze mensen in hun eigenheid te erkennen en hen als evenwaardige medeburgers te zien. Er werden ook maatregels genomen om hun cultuur te bewaren.Jongen mensen echter van deze groepen gaan weg uit het gebied, gaan studeren en zoeken elders werk

kunstwerk van de Paiwan. Dit volk kende een hele structuur met een hoofdman, edelen en de gewone mensen.Dit kunstwerk is in leisteen en vervaardigd in 1998

afbeelding van gierst, een graangewas.De oorspronkelijke bewoners hadden traditioneel een aantal ceremonieën, die verschillend waren bij de verschillende groepen.Een oogstceremonie was echter bij alk volk voorkomend

Geen van de volkeren kende een schrift.Om ergens een tijd bij te houden maakte de Bunun deze kalender in hout

kroon welke door een bepaalde klasse mensen bij de Amis werd gedragen

hoofddeksel van de Tsou

hoed van de Paiwan vrouw

traditionele kledij van de mannelijke Puyuma

sierstuk voor de onderbenen

drinkbeker van de Paiwan.Alcohol werd (normaal gezien) alleen maar gedronken tijdens ceremonieën

een neusfluit werd bij meerdere volkeren gebruikt

houten mortier van de Paiwan

Er zijn nog vele andere voorwerpen, sieraden en kledij, teveel om ze hier allemaal op te sommen

Het Da’an Park ligt dan weer ten zuiden van het station, bij een metrostation, dus gemakkelijk bereikbaar.In de valavond koen hier veel mensen om te wandelen, hun hond(je) uit te laten, te babbelen, sport te doen, … .Heel wat Indonesische meisjes duwen een rolwagen met een hoogbejaarde dame, soms heer, in.

We zien dat grootouders hier op hun kleinkinderen moeten passen.Als ze nog eens 25-30 jaar ouder zijn, zorgen buitenlandse verzorgenden voor hen …..

Er is een vijver dat veel watervogels aantrekt

Kwak (Nycticorax nycticorac)

Indische Kwak (Gorsachius melanolophus)

Waterhoen(Gallinula chloropus)

de plaatselijke eekhoorn

In Oost-Taipei staat de hoogste wolkenkrabben van Taiwan, de op een na hoogste wolkenkrabber ter wereld, na deze in Dubai die 6 jaar later werd gebouwd

het gebouw Taipei101 was klaar in 2003, ontworpen door de Taiwanese architect C.Y.Lee, stelt een bamboestengel voor.In het begin trokken de luxe winkels en hotels hele groepen Chinezen, maar dezelfde artikelen kunnen ze nu ook in eigen land kopen.Binnenin is het nu wat vergane glorie.

In hetzelfde gebied bevindt zich ook het ‘Songshan Cultural and Creative Park’, op de plaats waar de Japanners in 1937 de oudste tabakfabriek van Taiwan hebben gebouwd.Het bedrijf dat nadien verschillende overnemers had, stopte zijn activiteiten in 1998.

een klein hoekje van het erg grote gebouw

de buitenmuren van het gebouw vormen een vierkant, binnen is er een grote tuin, ook min of meer de vorm van een vierkant

de bovenverdieping is een grote lege ruimte

beneden staan er overal zuilen die de verdieping er boven ondersteunen

tot het gebied hoort ook een modern gebouw en een enorm grote koepel voor sport en shopping.De bouw van deze koepel loopt heel veel jaren achterstand op en is nog steeds niet klaar

Nu is hier zowat alles te vinden dat met kunst, design, creativiteit en cultuur te maken heeft.Het gebied is erg groot, er zijn enkele musea in de gebouwen, enkele tijdelijke tentoonstellingen en nu (misschien elke weekend) verkoop van eigen gemaakte artisanale producten.Onnodig te zeggen dat het hier, op zondag, een drukte van belang is

verkoop van allerlei artisanale producten binnen de gebouwen

ook buiten staan er kraampjes

In allerlei andere gebouwen zijn er specifieke tentoonstellingen met verkoop, de inkomprijs is daar vrij hoog voor Taiwan, maar dat schrikt niemand blijkbaar af

de mensen staan in lange rijen te wachten om een toegangsticket te kopen

En dan om onze verhalen over Taiwan te beëindigen, keren we terug naar het begin, een stukje geschiedenis.

Hier in het oostelijk stadsgebied bevindt zich ook de ‘Sun Yat-Sen Memorial hall’.In het begin van ons bezoek aan Taipei kwamen we in de Chiang-Kai-Chek Memorial Hall, nu keren we 37 jaar terug in de geschiedenis.

ook hier een erg groot gebouw op een enorm terrein waar geen voertuig mag en kan rijden

 de toegang tot het gebouw (bemerk de kleine mensen in verhouding tot de hoogte)

aan deze zijde van het gebouw, een eindje in het park , zit Sun Yat-Sen in een zetel

Sun Yat-Sen was de man die in 1911 het Chinese keizerrijk ten val bracht, het keizerrijk met keizers (in feite een keizerin) die toen enkel nog bezig waren met hun eigen pracht en praal en helemaal niet meer met de inwoners van het (hun) grote land.In 1912 stichtte Sun Yat-Sen (in China) de Republiek China.Taiwan was toen nog onder heerschappij van de Japanners.

Sun Yat-Sen is de enige man die zowel in de Volksrepubliek China als in de Republiek China (Taiwan) geëerd wordt.
In de grote Memorial Hall staat enkel het enorme beeld van de zittende man

Wanneer we aankomen begint net het wisselen van de wacht

voordat de ceremonie begint én nadat de volgende wacht op zijn verhoog staat, moet de kledij van beide mannen perfect in orde gebracht worden

De start van de republiek China is zo een belangrijk gegeven voor Taiwan, het land dat uiteindelijk als enige deze republiek vertegenwoordigt, dat niet alleen op de bankbriefjes van 100 NTD (3€) zijn beeltenis voorkomt, maar dat de jaartelling in Taiwan begonnen is in (voor ons) 1912.
Zo zien we bvb vandaag 17 november hier geschreven als 108/11/17 waarbij 108 het jaartal in Taiwan weergeeft.

bankbriefjes van 100 NTD

In het park voor de herdenkingshall speelt muziek en bewegen de fonteinen

We hebben enkele blogs geleden foto’s gestuurd van de kinderlijke tekeningen op de muren van onze kamer.
Hier dan enkele foto’s van een trein, past in hetzelfde kader

en bij de brandweerkazerne

Een foto maken van een vrouwelijke politie-agente met een roze ‘hello kitty’ helm heb ik maar niet gemaakt…..

Dat alles geeft een beeld van Taiwan, een veilig land, goed georganiseerd, met veel initiatieven om het milieu beperkt te vervuilen, en vooral met vrije mensen (in tegenstelling tot hun grote broer, over de Straat van Taiwan)