Reisverhaal «een ander stukje Japan en terug naar de winter»

Japan | Japan | 4 Reacties 17 April 2015 - Laatste Aanpassing 14 Mei 2015

12. Chubu, Aichi prefectuur

Chubu is de centraal gelegen regio in Japan.

Kaart situering Chubu

Het centrale deel van Japan telt bijna geen grote steden, wel is er veel natuur te zien. In dit gebied liggen de Japanse Alpen, zo genoemd omdat ze (zouden) gelijken op de Europese Alpen. Er zijn de Noordelijke, de Centrale en de Zuidelijke Alpen.
De streek is begrensd door de Pacifische Oceaan aan de oostelijke zijde, en door de Sea of Japan aan de westelijke zijde.

De bezoeken hier zullen een andere inhoud hebben dan deze in Kansai of Kinki.

Wij starten met de Aichi prefectuur, waar Nagoya ligt, een grote Japanse havenstad.

Kaart situering Aichi

de wijk rond het station in Nagoya

Nagoya is vooral bekend als de thuishaven van Toyota. Waar het bedrijf Toyoda (dit is geen fout, wel de oorspronkelijke naam) startte met machines voor de textiel(vezel)industrie is er nu een heel interessant (voor mensen die in techniek geïnteresseerd zijn) museum ingericht.

Het voormalige bedrijf Toyoda Automatic Weaving Mill werd hier gesticht in 1911 door Sakichi Toyoda. Dit bedrijf dat is uitgegroeid tot verschillende bedrijven, vooral in de textiel- en de auto-industrie, is toonaangevend voor de industriële ontwikkeling van Japan.
Het bedrijf was actief in onderzoek en ontwikkeling van automatische weefmachines. De oprichter perfectioneerde een volledig automatische weefmachine dat een standaard werd op wereldvlak.

de eerste volautomatische Toyota weefmachine

In 1926 startte hij een bedrijf op in het zuidoosten van Nagoya waar deze machine in massa werd geproduceerd.
In 1933 begon zijn zoon Kiichira Toyoda met de ontwikkeling van de eerste Japanse auto. In 1935 startte hij het autoproductiebedrijf op in de stad Toyota, ten oosten van Nagoya gelegen.

zowel de vader als de zoon zijn niet echt oud geworden, maar ze hebben wel een belangrijke stempel gedrukt op de industrie in Japan

De lijfspreuk van Sakichi was “No creative thing should put on the market unless fully proved in the commercial trial”, zijn sleutel tot succes.

Vanaf 1944 produceerde het bedrijf zelf onderdelen voor spin- en weefmachines en voor de auto-industrie, op een plaats buiten de stad. Toen die vestigingsplaats werd beëindigd, werden delen van die fabriek naar het bedrijf in Nagoya overgebracht en in 1994 werd, 50 jaar na de start van de onderdelen-productie, het museum hier opgericht.

In 1936 al werd de naam Toyoda omgezet naar Toyota. Tegen die tijd had Toyoda al 50 patenten op zijn naam staan.

De eerste machines werden gemaakt en gebruikt om katoen te weven. Een van de problemen bij katoen, is dat de katoenpluis (afkomstig van de katoenplant) een hard zaad bevat, dat ergens in de pluis vast zit. Om dat zaad van de pluis te verwijderen werd er een eenvoudig toestelletje gebruikt waarbij 2 houten, ronde latjes, dicht bij elkaar opgesteld, werden gedraaid. De ruimte tussen de 2 draaiende latjes was te smal zodat de pluis wel naar de andere zijde kon, maar de zaden niet.

de zaden lijven aan de andere kant achter en zijn zo gescheiden vaan de pluis

later werd door Toyota een volautomatische machine ontwikkeld om vanaf de katoenpluis de omzetting te maken tot katoendraad

Toyoda/Toyota maakte en maakt nog steeds de eigen machines.

ook de nieuwste, volledig computergestuurde machines zijn van eigen makelij

een machine die badstoffen weeft. De lussen worden gemaakt door perslucht in te blazen, zodat die draad niet gespannen ingeweven wordt

deze machine, die ondertussen al 9 jaar werkt, is zodanig computergestuurd dat er slechts een foto of foto’s moet ingegeven worden en de jacquardmachine weeft het beeld in 6 kleuren

Natuurlijk maakt Toyota ook de stof voor autozetels, samen met de zetel zelf

de onderdelen van de zetel worden automatisch geknipt uit de lap stof

met nog wat menselijke hulp wordt de hoes van de zetel gestikt

Er is in het museum ook een werkplaats voor metaal waar onderdelen voor machines worden gemaakt. Die onderdelen worden met enkele verschillende procedés vervaardigd.

de eerste manier vertrekt van een staaf(je) gemaakt uit koolstofstaal (de man heeft het staafje in zijn linker hand)

dit kleine staafje wordt gedurende 38 seconden opgewarmd tot 1200°C

het gloeiende staafje is te zien in de machine. Bij grotere staven is de tijd natuurlijk langer

daarna gaat het gloeiend staafje naar een volgende machine. Daar wordt 3x op een verschillende wijze een druk van 600 ton op het staafje uitgevoerd zodat het eerst wordt geperst in een vorm tot de vorm die het stuk moet krijgen en bij de derde maal wordt de vorm uitgesneden. Dan moet het metaal nog afkoelen

het demonstratiesleuteltje is gevormd en het overgebleven stuk metaal zie je er naast liggen. Dat laatste wordt later terug gesmolten en opnieuw gebruikt

ook de krukas van de auto’s worden op diezelfde manier gemaakt

Andere stukken in metaal worden gegoten

daarvoor wordt het metaal door hoge temperaturen (via elektrische verwarming) tot vloeibare toestand gebracht

het voorwerp dat moet gegoten worden werd eerst heel precies gemaakt uit hout. Daarna werd er rond de houten vorm fijn zand gebracht en geperst zodat de houten vorm als het ware in het zand achterblijft. De vorm wordt gesloten en door een opening wordt het vloeibare metaal gegoten. Het geheel wordt dan onder gecontroleerde omstandigheden afgekoeld

en hier dan het resultaat

Naast de hall met machines voor de textielindustrie en de metaalwerkplaats is er de hall met machines voor de Toyota-automobielindustrie

woorden van Toyoda over zijn start in de auto-industrie

Begin de jaren 1930 ging Kiichira Toyoda naar Engeland en de VS i.v.m. machines voor de textielindustrie. Hij verkocht ook het recht voor de productie en verkoop van zijn eerste volautomatische weefmachine (wat hem veel geld opbracht) en hij leerde technieken over management en productie. Hij zag toen ook dat in de VS en in Europa de auto een belangrijk item werd, iets wat in Japan nog zo goed als onbekend was. Nadien werd in Japan Chevrolet en Ford ingevoerd. Hij kocht zo een Chevrolet, haalde die volledig uit elkaar en onderzocht alles nauwgezet. Hij haalde ook mensen binnen die van auto’s al iets afwisten.
Alles wat nodig was om een auto te maken, werd door het bedrijf Toyoda zelf geproduceerd en de eerste auto’s werden volledig met de hand gemaakt.

het labo waar elk onderdeel minutieus onderzocht werd

het eerste model dat door Toyoda werd ontwikkeld werd in hout gemaakt; als model waar op de metalen platen werden gebogen en gevormd

van dit eerste model werden 1050 auto’s gemaakt, met de hand

en met eenvoudige hulpmiddelen

het eerste model

Het bedrijf ondervond al vrij vlug dat na-verkoop-service heel belangrijk is. Daarom werd er snel een netwerk van verkopers en onderhoudstechnici uitgewerkt.

het eerste model, binnenin

Ondertussen is het hele bedrijf gerobotiseerd. Toyota vertrekt vanuit de grondstoffen, maakt zijn eigen staal en de meeste andere basisstoffen, heeft bijna alle machines voor de productie en assemblage zelf gemaakt. Toch werken er 340.000 mensen in het Toyota bedrijf dat auto’s maakt (in Japan)

Bij de productie van de auto’s moet er onder andere rekening gehouden worden met de toestand van de wegen

zoals de kasseiwegen in de Lage Landen

In het centrum van Nagoya is (was) het Design Museum.

de Design Building aan de buitenzijde

en binnenin gezien van af de vijfde verdieping

Het centrum bestaat nog, het museum is gesloten.

Buiten het centrum van Nagoya bevindt zich het Nagoya/boston Museum of Fine Arts. Voor zover we begrijpen is de locatie in Nagoya een afdeling van het museum in Boston.
Op dit moment is er een tentoonstelling waarbij het thema is: de beïnvloeding van de Europese schilderkunst door de schilderkunst uit Japan.
Toen een kleine 2 eeuwen geleden Japan terug wat open ging naar de buitenwereld, werden Japanse kunstwerken ook beschikbaar naar het westen. Een aantal kunstenaars uit de tweede helft van de 19^de eeuw werden begeesterd door de schilderkunst uit Japan zodat ze schilderijen maakten waarbij die invloed merkbaar is.
Er mogen geen foto’s gemaakt worden op deze tentoonstelling.

http://www.greentour-kyoto.net/wp/wp-content/uploads/2014/09/japone3.jpg
La Japonaise van Jean Claude Monet is de blikvanger van de tentoonstelling
werk uit het Museum of Fine Arts in Boston

Er hangen 2 werken naast elkaar waarbij een brug geschilderd werd.

http://www.greentour-kyoto.net/wp/wp-content/uploads/2014/09/japone3.jpg
een werk van een Japanse kunstenaar
werk uit het Museum of Fine Arts in Boston

http://www.greentour-kyoto.net/wp/wp-content/uploads/2014/09/japone3.jpg
een werk van een westerse kunstenaar
werk uit het Museum of Fine Arts in Boston

http://www.greentour-kyoto.net/wp/wp-content/uploads/2014/09/japone3.jpg
een werk van een Japanse kunstenaar
werk uit het Museum of Fine Arts in Boston

Naast alle andere industriële activiteiten, is Nagoya ook een belangrijk steunpunt voor JR, Japan Rail.
Er is een museum van JR: SCMAGLEV and Railway Park, gelegen in de haven op een schiereiland.

vanaf de parking van het museum zien we haven- en industriële activiteiten

cargoschepen en hele parkings vol met Japanse auto’s die moeten verscheept worden

bruggen over zeewegen

wegen, snelwegen en spoorwegen boven en onder elkaar

en in het midden daarvan een gebouw dat op het eerste zicht op een kerk lijkt. Dit gebouw is een trouw- en feestzaal. Er is hier een big wedding-business waarbij men een bedrijf kan inhuren dat alles en nog wat regelt, tot zelfs de verhuur van trouwkledij toe en personeel dat voor de trouwfoto elk plooitje in elk van de kostuums op de juiste manier legt. Hier in de haven is er plaats genoeg voor een grote parking zodat er veel genodigden kunnen komen

om het plaatsgebrek wat op te lossen liggen hier dikwijls banen gewoon boven elkaar. De bovenste in voor het doorgaande verkeer, de onderste is voor het lokale verkeer. Een GPS slaat hier gegarandeerd tilt

Dit museum is een van de weinigen dat op maandag open is. Het is een mooi en modern museum.
Ook op het vlak van spoorwegen loopt Japan voor op wat we in Europa kennen. Helemaal niet te vergelijken met België. De NMBS moet voor Japanse toeristen iets wereldvreemds zijn!

In het museum staan eerst hun 3 historische topmodellen tentoon gesteld.

deze stoomtrein werd gebouwd door Hitachi en in gebruik genomen in 1948. Het is de grootste en snelste stoomlocomotief gebouwd voor de snelle en supersnelle lijnen en kon een snelheid halen van 129km/u. Het gevaarte is bijna 21,5m lang en weegt 97,75 ton. Er werden 49 dergelijke loc’s gebouwd. De topsnelheid werd in 1954 gemeten. Hiermee werd het snelheidsrecord gebroken voor een stoomloc op een smalspoorbaan

koper is het metaal waaruit veel onderdelen van deze loc zijn gemaakt

in 1994 heeft JR een elektrische hogesnelheidstrein geïntroduceerd, de Shinkansen. Dit experimenteel model heeft gedurende 7 jaar meer dan 600 tests ondergaan om op allerlei vlakken bij te leren over hoge snelheidstreinen. Dit type heeft een topsnelheid van 443km/u gehaald. Het werd ook door Hitachi gebouwd, maar was een heel stuk lichter in gewicht nl. 35,3 ton en een lengte van 27,15m. Het lagere gewicht wordt verkregen doordat de loc uit aluminium gemaakt is. De hoge snelheid doordat hij gestroomlijnd is en een speciaal onderstel heeft dat ontwikkeld werd voor deze hoge snelheden

de huidige Shinkansen hebben een heel gestroomlijnde neus zodat de hoeveelheid lucht die ze in een tunnel voor zich uit moeten duwen erg minimaal is, waardoor de snelheid hoog kan blijven. De Shinkansen haalt een snelheid van 270km/u. Hij is in 1997 gebouwd en er zijn 960 dergelijke loc’s in gebruik

dit model is het neusje van de zalm. Deze trein is geen klassieke trein meer die op sporen rijdt of wielen heeft. Het is een trein die voortbewogen wordt door gebruik te maken van heel sterke elektromagneten, waarbij de trein zweeft. Tot op heden is dit een experimenteel model. Deze supergeleidende trein heeft al een snelheid gehaald van 581 km/u dank zij het feit dat er geen wrijving maar optreedt tussen de wielen en de rails. Mitsubishi is de bouwer van de Maglev, een trein die 30 ton weegt en 28m lang is. Hij is al gebouwd in 1996. De romp is van aluminium

er ligt een stuk spoor van ongeveer 43 km lengte om testritten met de Maglev op uit te voeren

het lichtgrijze gedeelte bevat de supergeleidende magneten, een belangrijk deel van de trein

Op regelmatige afstanden zijn er energiestations gebouwd naast de spoorlijnen. Zij zorgen ervoor dat er 25.000V door de leiding loopt met een frequentie van 60 Hz.
Bij de Shinkansen-lijnen is er een automatisch controlesysteem (ATC) dat er o.a. voor zorgt dat de afstand tussen 2 treinen geregeld wordt. Wordt die afstand te klein, dan remt de tweede trein automatisch af. Langs de ganse lijn worden er continu allerlei gegevens opgemeten. Het dispatching centrum weet heel precies allerlei zaken over elke trein op het net.

Er is een systeem TERRA-S dat bepaalde golven meet die met een aardbeving te maken heeft, op verschillende plaatsen langs de Shinkansen-spoorlijn geïnstalleerd. Nog voor deze aardbevingsgolven de spoorlijn hebben bereikt is het signaal al gegeven waardoor de trein automatisch stopt.

een ander vernuftig systeem wordt gebruikt als de rails aan vervanging toe zijn. Gelijktijdig worden de oude rails losgemaakt en de nieuwe gelegd waardoor de hinder en de omleiding minimaal zijn

Dr. Yellow controleert de bovenleiding, signalen en sporen terwijl hij tegen een snelheid van 210 km/u over de sporen raast. Hij werd in 1979 gebouwd en in gebruik genomen. Er was heel wat meetapparatuur aan boord van deze trein

deze dubbeldek wagon is erg hoog en werd in 1985 in gebruik genomen als restaurantwagon

op de onderste verdieping was de keuken waar het eten vers werd bereid

op de bovenste verdieping was de restaurant met panoramische ramen. Alleen al voor dat laatste was deze wagon erg populair

Er is een ganse zaal met uitleg over de Maglev, inclusief een filmzaaltje waar de bezoeker in een soort simulator zit

de sterke elektromagneten aan beide zijden van de lijn. Het woord “spoorlijn” kan hier niet meer gebruikt worden omdat er geen sporen meer zijn Hierdoor wordt een sterk magnetisch veld gevormd zodat de magneten van de trein ervoor zorgen dat de trein voortbewogen wordt (ongelijke polen trekken elkaar aan, gelijke polen stoten elkaar af)

Door de hoge snelheid wordt de trein opgeheven tot 10 cm boven de bodem. Heel in het begin, na de start van de locomotief, rijdt de trein op wielen met banden, maar eens de snelheid voldoende hoog, is het magnetisme zo sterk dat de trein opgeheven wordt en dus zweeft

de trein heeft onderaan geen wielen

De trein, die geen bestuurder meer heeft, maar volledig automatisch rijdt, heeft verschillende remsystemen om veilig te kunnen stoppen. Ook bij aardbevingen is de Maglev veilig.

de trein is zo gestroomlijnd mogelijk en heeft vooraan geen raam meer nodig omdat er geen bestuurder aanwezig is

Door de jarenlange testen is momenteel het signaal op groen gezet voor de commerciële uitbating van d e zweeftrein. Er moeten nog kleine verbeteringen aangebracht worden op minder belangrijke vlakken. In 2027 zal de eerste Maglev lijn Tokyo-Nagoya operationeel zijn, en in 2045 de lijn Tokyo-Osaka. Hierdoor zal de trein op deze afstanden helemaal het luchtverkeer vervangen.

13. Chubu, Fukui prefectuur

Fukui ligt aan de westkust van de streek Chubu.

Kaart, situering Fukui

We overnachten op een Road Station ten oosten van de stad, in een vallei. Als we wakker worden zien we de mooie plaats en de mooie natuur.

voor de eerste maal halen we onze vouwstoeltjes uit, net zoals de gewone stoeltjes, gemaakt voor mensen met korte benen

alles is hier nieuw. Er is een infobord om de waterkringloop te leren kennen en er zijn 3 waterraderen, die draaien

wat verderop in de vallei zien we dat er boven op de bergen sneeuw ligt. Hier en daar staan de rijstplanten al mooi groen op de velden, op andere plaatsen wordt de rijst gezaaid en staan de velden nog onder water

het seizoen komt hier wat later dan in het zuiden, de kerselaars staan nog volop in bloei

de reden waarom we hier komen is het prefecturaal Fukui Dinosaur Museum, dat een eind buiten de hoofdstad ligt in het dorp Katsuyama

Hier in de buurt en in de verdere omgeving zijn voetafdrukken en resten van dinosauriërs opgegraven. Men is nog steeds bezig met zoeken en met graven. Om het zoeken uit te breiden worden kinderen aangespoord om mee te helpen graven op verschillende plaatsen.
De Japanse cultuur getrouw staan er in het museum heel wat modellen van allerlei dinosauriërs en ook een aantal die bewegen en geluiden produceren. Er zijn ook verschillende plaatsen waar er foto’s kunnen gemaakt worden alsof men te midden van deze dieren staat en leeft.

hier is de volgende, dr. Dinosauriër, op de bank met plaats voor de bezoekers

om deze en andere foto’s te maken staat er vermeld hoe iemand kan poseren en waar de fotograaf precies moet staan. Op zijn Amerikaans …

zowel kinderen als volwassenen spelen graag mee …

voor de spiegel staan, een foto nemen en dan is er het beeld met enkele grote dinosauriërs rond ons

er is een Japanner (kunstenaar? wetenschapper? ) die heel veel modellen heeft gemaakt en ze ook in een soort 3D foto heeft weergegeven

gelukkig rust deze robot even tussen al zijn bewegingen en geluiden, zodat hij op de foto kan

hier het grootste landdier dat ooit heeft geleefd, ruim 32m

het museum is op wereldvlak een van de mooiste en belangrijke dinosaurus-musea met goede informatie.

ook een model van de Iguanodon van Bernissart staat hier tentoon (Bernissart ligt in de provincie Henegouwen)

een model van een dinosaurus met een heel sterke kop

Fukuisaurus tetoriensis, is een van de dinosauriërs welke hier in de omgeving is gevonden. Deze plantenetende Iguanodon is 4,7m lang en in 2003 in Katsuyama gevonden. Er is een groot deel van het skelet opgegraven zodat wetenschappers een goed beeld hebben over het dier dat in het vroege Krijt-tijdperk leefde

als men een vrij goed beeld heeft over een dinosaurus, dan maakt men er ook een model van, hier van de Fukuisaurus tetoriensis. Het is echter belangrijk te weten dat er noch van de huid, noch van andere weke lichaamsdelen ooit iets is terug gevonden, zodat het model ook maar een model is, geen wetenschappelijke realiteit

dit skelet is er een van de Fukuiraptor kitadaniensis, een vleesetende dinosaurus, ook gevonden in Katsuyama, met een lengte van 4,2m.

en hier dan een model van dit reptiel

om het nog wat echter te maken, een robot Fukuiraptor kitadaniensis

een derde dinosaurus die in Katsuyama is gevonden is de Dromaeosaurus dinosaur, “slechts” 2,7m lang. Men is bezig verder onderzoeken op dit dier te verrichten. Misschien zou het een nieuwe soort gevederde dinosaurus zijn

met dit model

Naast fossielen van dinosauriërs heeft men hier ook van andere organismen fossielen terug gevonden

hier van een degenkrab

van een zeelelie

of van een soort krokodil

Via de bergen rijden we naar onze volgende bestemming. Hier liggen op vele plaatsen nog dikke pakken oude sneeuw die helemaal nog niet gesmolten is.

we zijn in een winters landschap terecht gekomen vroeger dan verwacht

Omdat het vandaag vrij warm is, zien we de sneeuw en het water op de baan zo verdampen.

14. Chubu, Ishikawa prefectuur

Noordelijk van Fukui ligt Ishikawa, met het Noto schiereiland.

Kaart situering Ishikawa

Kanazawa is de hoofdstad van Ishikawa en heeft toch het een en het ander te bieden.

bij een winkel met zoetigheden staat er een mooi bloemstuk

We stappen de toeristische dienst binnen en de Engels-sprekende medewerkster was al eens in Brugge geweest. Wat heeft ze ervan onthouden? Chocolade, wafels en frieten …

Eerst is er het 21st-eeuw museum van hedendaagse kunst

21st Century Museum of Contemporary Art , foto van volgende website afkomstig
(http://www.hot-ishikawa.jp/kanko/english/20047.html)

Er zijn enkele werken die iedereen kan bewonderen, verder betaalt men voor de vaste (kleine) collectie, of voor de tijdelijke tentoonstelling die gaat over architectuur. We kiezen voor deze laatste. Na de verschillende natuurrampen die Japan de laatste jaren gekend heeft, zijn een aantal architecten architectuur met andere ogen beginnen zien.Foto’s mogen er niet genomen worden, dus even internet raadplegen:

in de eerste zaal is er info over Home-for-all. De foto komt van volgende websitehttps://www.kanazawa21.jp/data_list.php?g=81&d=135&lng=e

Een volgende zaal gaat over To get going after the disaster. Architect BAN Shigeru maakt gebouwen van papier en stevige kartonnen palen. Wat in de open lucht staat wordt dan overdekt om bestand te zijn tegen weersinvloeden. Na de aardbeving in Oost-Japan van 2011 (met de tsunami waarbij de kerncentrale van Fukushima verwoest is) werden heel veel mensen voor lange tijd ondergebracht in zalen. Ze hadden echter geen privacy en dat bracht heel wat problemen met zich mee. Met karton en katoen deelde Shigeru dan de zaal in zodat ieder toch min of meer zijn privé-ruimte kreeg. Foto van website https://www.google.be/search?tbm=isch&q=21st+century+museum+of+contemporary+art+kanazawa+"home-for-all"&ei=v_osVYbjL9Hk8AXV54HgBw#tbm=isch&q=shigeru+ban+paper+disaster&imgdii=tJ3z6F9EmBqBKM:;tJ3z6F9EmBqBKM:;hHBqsxMI8GEMqM:&imgrc=tJ3z6F9EmBqBKM:;0cN-xbJ1EAcMdM;http://domusweb.it//content/dam/domusweb/en/interviews/2011/05/09/disaster-relief-project-1-interview-with-shigeru-ban/big_339537_5087_20110324-DSC_9061_UPD3.jpg;http://www.domusweb.it/en/interviews/2011/05/09/disaster-relief-project-1-interview-with-shigeru-ban.html;960;638

Nog andere projecten uit het moderne Japan worden er voorgesteld zoals bewoning waarbij iedereen enkele privé-vertrekken heeft, en waarbij er gemeenschappelijke ruimtes zijn (living, keuken).
natuurlijk ook energiezuinig bouwen samen met een lage CO₂ uitstoot komen aan bod. Hierbij wil men gebruik maken van hout, niet van steen of iets anders, omdat hout natuurlijk groeit en bomen kunnen aangeplant worden. Tussen de binnen- en buitenmuur komt dan wel meer dan 40cm rots- of glaswol te zitten (natuurlijk geen kunstmatige isolatiestoffen want die kosten heel wat CO₂ toevoeging aan de atmosfeer.

Op het dak van het museum staat het beeld van Jan Fabre : de wolkenmeter

In het midden van de 19^de eeuw was Kanazawa de vierde grootste stad van Japan. Nu is dat helemaal niet meer zo, de stad telt iets minder dan een half miljoen inwoners.
Kanazawa is lang de hoofdstad geweest van een feodale staat met een fort en een mooie tuin er rond. De monniken en de boeren echter kwamen in opstand tegen de feodale lord waardoor in het midden van de 15^de eeuw de stad zelfs een tijd een onafhankelijke boeddhistische staat was, de enige onafhankelijke staat die ooit in Japan bestond.
Tijdens WO II werd de stad gebombardeerd, maar de oude wijken bleven overeind.

We beginnen onze wandeling in Kenrokuen, een van de top-drie tuinen van Japan. In 1670 is de tuin gesticht en een wandeling is werkelijk de moeite waard. De Japanse kerselaars bloeien hier nog, maar door de dagenlange aanhoudende regen verrotten zelfs de bloemen die zich nog zouden moeten openen.

de waterval was er van bij het begin in de tuin

ook hier lopen weer busladingen toeristen rond, maar hun aantal is wel beperkter

op deze treurvorm van de Japanse kerselaar is de kleur van de bloesem nog goed te zien, de bloemetjes echter hangen rot aan de takken

mos heeft een frisgroene kleur

stevig en waterdicht schoeisel zorgt ervoor dat we zonder problemen door de tuin kunnen wandelen

het mos dat langs de grond groeit, groeit gewoon verder op de boomstam

lantaarns vormen een sierelement

de Japanse esdoorn met zijn kleine blaadjes is een opvallend kleurelement

bij deze oude boom, de Neagarinomatsu den, worden alle takken ondersteund

een pas gehuwd koppel uit Hongkong komt hier om trouwfoto’s te laten maken met een team fotografen, gehuurde kledij en iemand die de plooitjes op de juiste plaats legt. De zon hebben ze niet mee gehuurd

een kleine boom, in het veld van de pruimebomen, heeft nu mooie bloesems

Een wandeling van ongeveer 15 minuten voert ons naar de voormalige geisha wijk, Higashi Chaya. Naast deze wijk zijn er nog 2 andere in Kanazawa. Naast de geisha-wijk in Kyoto waren deze in Kanazawa de plaatsen waar een geisha-opleiding lang is blijven bestaan.

De meeste van deze oude huizen zijn omgevormd tot winkels, sommige theehuizen bestaan nog.

de huizen in de geisha-wijk tellen 2 verdiepingen en zijn allemaal soortgelijk van bouw

dit koppel heeft maar 1 fotograaf

de huizen hebben geen inkijk vanaf de straat. Dit is trouwens ook nu nog voor elk Japans huis of appartement

Meisjes werden dikwijls al vroeg, op hun zevende jaar, uitgekozen om later geisha te worden. Ze moesten mooi zijn en zang-, muziek- en danstalenten hebben. De eigenares van een geishahuis koos de meisjes uit. Een geishahuis werd een Ochaya genoemd. De eigenares betaalde zowel de school- als de geisha-opleiding. Die laatste opleiding duurde vele jaren. De meisjes moesten huishoudelijke taken aanleren, thee leren serveren, opleidingen volgen voor zang, muziek en dans, en gesprekken over artistieke onderwerpen kunnen voeren. Het duurde vele jaren voor een meisje een volwaardige geisha was. In principe waren geisha’s geen prostituees.
In de Higashi Chaya wijk is er Ochaya Shima, een traditioneel geisha-huis. Dit huis is uitgeroepen tot cultureel patrimonium van Japan. De wijk werd in 1820 gebouwd door de toenmalige feodale lord.
Op de benedenverdieping leefde de eigenares. Op de bovenverdieping zijn er enkele kamers, in feite telkens een combinatie van 2 kamers: een gastenkamer en een wachtkamer. In de wachtkamer traden de geisha’s op. In de gastenkamer kon de gast en zijn of haar gezelschap zich terug trekken.
Dit huis was een luxe geisha huis. Hier kwamen de begoede kooplieden en de geletterden.

in de wachtkamer is er een klein verhoog waar de muziekinstrumenten klaar staan

de schuifdeuren hebben wit papier achter de fijne houten kade

weinig en eenvoudige versieringen stralen een rustige sfeer uit

geisha’s waren traditioneel gekapt via een pruik.

hun gezicht was wit gepoederd en hun kimono was ook al gestandaardiseerd en strak

Rond de middag gaan we langs in de Omicho markt. Hier zijn vooral kramen in de voedingssector te vinden met groenten en fruit en met verse vis en zee-organismen. Vele van deze laatste kramen hebben of een restaurant of minstens een tafel waar de verse vis en zeedieren rauw kunnen verorberd worden. De dieren zijn werkelijk levend vers, de kostprijs is vrij hoog.

grote oesters, 4 tot 8€ per stuk afhankelijk van de grootte

grote garnalen liggen nog te bewegen op het ijs. Ze worden levend opgegeten. Gaia zou hier weer werk aan de winkel hebben

groenten worden per stuk, per vijf stuks, … verkocht, nooit per kg

3 aardbeien op een stokje voor 2€

Wat later komen we langs het Oyama-schrijn. Het is gebouwd in 1599 voor de eerste (feodale) lord. Het voornaamste gebouw is de Shinmon Gate die uit drie verdiepingen bestaat, gebouwd is in 1875 naar Hollandse stijl.

het Shinmon poortgebouw achter de torii

de poort zelf is mooi gebeeldhouwd

Als laatste komen we in de Nagamachi wijk met zijn smalle waterloopjes, zijn kasseistenen straatjes en zijn oude huizen. Hier leefden ooit de samurai en rijke kooplieden.

een van de smalle waterloopjes
Samurai was de kaste van de krijgers. Hun geschiedenis gaat terug tot de negende eeuw toen de feodale heren elk hun eigen leger begonnen te vormen. De krijgers en hun familie hadden aanzien, maar zij moesten 100% loyaal zijn tegenover hun Heer. Dit betekent dat zij hun leven moesten geven. Faalden zij hierin dan was de enige oplossing dat zij zelfmoord pleegden.
De kaste van de samurai was de enige die een zwaard mochten dragen en gebruiken. Zij stonden boven de kasten van de boeren, de kunstenaars en de handelaars. Naar eigen goeddunken mochten zij leden uit de lagere kasten doden.
In de 17^de en de 18^de eeuw was Japan een vredelievende gemeenschap en vele samurai hadden toen geen Heer meer.
Het huis van de Nomura familie, een samurai familie, is nu open voor bezoeken. Toen het feodale stelsel is afgeschaft in 1867, waarbij alle macht naar de keizer ging, zijn heel wat van de samoeraai huizen vernield geworden. Het laatste overgebleven ,huis dat nu te bezoeken is, werd opgekocht door een koopman.

de schuifdeuren zijn mooi versierd

in de huizen van de rijken kwam er een huisaltaar voor, dat achter een scherm kon weg gestopt worden

het woon- en slaapgedeelte met de tatami-matten

Het huis heeft nog steeds een zeer mooie tuin, te zien vanaf verschillende kamers.

een stukje van de tuin

15.  Chubu, Toyama prefectuur

Toyama ligt in het noordwesten aan de Japanse Zee.

Kaart Chubu, Toyama

De oppervlakte van Toyama bestaat voor een gedeelte uit bergen. Ze zijn van vulkanische oorsprong, maar hun uitzicht doet aan de Alpen denken, vandaar dat men die bergen rekent bij de Japanse Alpen.

Wij bezoeken 2 plaatsen die tot het dorp Gokayama behoren. Gokayama is samen met een dorp uit Gifu prefectuur, Shirakawa, in 1995 door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed. Dit omdat er een oorspronkelijk type bewoning, de Gassho-zukuri, voorkomt. Gassho-zukuri betekent letterlijk “biddende handen”. De huizen hebben een dak dat een hoek van 60° vormt, dus vrij steil, waardoor dit doet denken aan de manier waarop Japanners bij de boeddhistische tempels of de Shinto-schrijnen hun handen houden.
Niet alleen de hoek is belangrijk bij dit soort huizen. Ook de constructie van het huis en vooral de constructie van het dak zijn speciaal.

de steen waarop vermeld wordt dat de dorpen tot het Unesco Werelderfgoed gerekend worden

het standaardtype van een Gassho-zukuri huis

een meer complex Gassho-zukuri huis

deze schuur is enkel dak met dezelfde constructie

Vroeger, 50 en meer jaren geleden, werd die dakconstructie door zo ongeveer 200 mensen samen gemaakt, toe nog vrijwilligers. Nadien echter moesten die werken gebeuren door een firma. De kostprijs was en is zeer hoog, zo ongeveer 25.000€. Bedenk hierbij dat de huizen door vrij eenvoudige mensen bewoond werden, met een beperkt inkomen.
Dus de meeste huizen geraakten in verval. Een groep mensen is dan samen gaan werken om die huizen te beschermen. Er is een fonds opgericht zodat de daken die moeten vervangen worden, ook kunnen vervangen worden. Later zijn die dorpen dan Werelderfgoed geworden.

Nu nog worden vele van die huizen bewoonde door dorpsbewoners, een aantal van die huizen worden deels als winkel gebruikt.

De eerste plaats die we bezoeken is Ainokura, een deel van Gokayama. Ainokura ligt hoger in de bergen. Nu pas eindigt de winter hier en begint de lente. Er liggen nog dikke pakken sneeuw in het dorp en de rijstvelden zijn helemaal nog niet bruikbaar. Enkel aan de terrasstructuur zien we waar de rijstvelden onder de sneeuw liggen.

Ainokura ligt nog vol sneeuw, alhoewel deze goed aan het smelten is

zo een dakconstructie bestaat op het eerste zicht, uit dikke takken die aan elkaar vastgemaakt zijn met touwen met daar boven het riet.

Riet is in feite niet het juiste woord voor het Japanse pampasgras, Miscantus sinensis, ook wel Japans zilvergras genoemd. In het Japans noemt men dit Susuki.

Wat verder ligt het tweede deel van Gokayama, Suganuma. Ook hier komen een aantal Gassho-zukuri huizen voor. Suganuma is kleiner dan Ainokura.

ook hier vinden we schuurtjes in dezelfde stijl

deze mensen spoelen rapen in vrij vuil water. Rapen en kolen zijn groenten die hier veel gegeten worden

niet alleen het dak is uit susuki gemaakt, ook de wanden van deze schuur

de constructie van houten palen voor het huis zijn de steunen voor rieten, plastieken of golfplaten wanden die tijdens de winter rond het huis geplaatst worden om het te beschermen tegen de sneeuw

hier zijn nog de voorzetwanden te zien. In de winter kan hier tot 4m sneeuw liggen. Het vocht van de sneeuw zou teveel in de houten wanden trekken waardoor de huizen te rap zouden rotten

gedroogd susuki staat klaar om een nieuw dak te maken

op het veld waar rijst moet groeien ligt nog deels sneeuw. Het deel waar de sneeuw al gesmolten is staat helemaal onder water

16 Chubu, Gifu prefectuur

Gifu heeft een grote oppervlakte, waarvan een belangrijk gedeelte bergen, die ook tot de Japanse Alpen worden gerekend.

Kaart Chubu, Gifu

Het dorp Shirakawa-go is het tweede dorp dat Unesco Werelderfgoed geworden is omwille van zijn Gassho-zukuri huizen.
In dit dorp staan de meeste van deze huizen. Het dorp is vrij groot en er zijn ook nog heel wat andere gebouwen. Het is er super toeristisch, het dorp dreigt overspoelt te worden, dagelijks opnieuw. Het doet ons een beetje aan Brugge denken, waar soms ook meer toeristen dan eigenlijke inwoners te zien zijn.

hier start de lente nog maar en beginnen de Japanse kerselaars aan hun bloei

in Shirakawa-go zijn enkele huizen te bezichtigen, voor het gedeelte dat niet door het gezin gebruikt wordt. Wij bezoeken dit huis. Zo een huis heeft een dakoppervlakte van ongeveer 600 vierkante meter

binnen brandt het vuur. Er is geen schouw, het huis is berookt tot de nog van het dak, 4 verdiepingen hoger! Waarschijnlijk zijn de longen van de bewoners even zwart dan de balken en de voorwerpen die hier in het huis aanwezig zijn

we kunnen de hele dakconstructie zien. Lange balken (tot 24m), lange latten (tot 15m), kortere dikke takken en een hele lengte dik touw vormen de dakconstructie. Scouts die leren sjorren kunnen hier wat bijleren!

een foto van 1949 waarbij het dak vernieuw werd. Zo een dak moet om de 25 tot 30 jaar vernieuwd worden

daar waar in de keizerlijke villa het beste witte papier werd gebruikt voor schuifdeuren, wordt hier zelfgemaakt rijstpapier gebruikt, heel wat gemakkelijker te scheuren dan dik wit papier!

op dit huis wordt een nieuw dak gelegd. Momenteel zou deze klus op een dag geklaard moeten zijn

het dak van een gebouw van een schrijn, is van dezelfde constructie. Hier zijn geen ramen in de gevel, verdiepingen zijn immers niet nodig in een schrijn

door het smelten van de sneeuw en de regen van de voorbije dagen, is er in de rivieren een sterke stroming en staat het waterpeil hoog

als de zon schijn halen we de stoeltjes uit voor het middagmaal

We rijden verder naar het stadje Takayama. Hier was een kasteel (dat we niet bezoeken), een samoerai wijk (bezoeken we al evenmin), een wijk van tempels en schrijnen (laten we ook links liggen) , en vooral een wijk van handelaars. Deze laatste wijk is het best bewaard gebleven een lokt vele toeristen.
Ook hier begint de lente pas met een magnolia, een tulpenboom, die nu pas in bloei komt

op het Road station vinden we nu een tafel en een dak boven ons hoofd

’s Morgens wordt er op 2 plaatsen in Takayama ochtendmarkt gehouden. De ene markt bestaat uit mensen die hun eigen productie van groenten en fruit te koop aanbieden.

Op het bord staan 2 tekeningen. Het rechtse is van bietjes die op de markt overal verkocht worden, gesneden in schijfjes en verpakt in krimpfolie. Het linker tekeningetje is dat van een popje, Surabobo, dat blijkbaar typisch is voor Takayama. Dat popje is in feite een baby aapje. Lang geleden was het in deze regio de gewoonte dat moeders dit soort popjes maakten voor hun kinderen.

de moeders besteedden veel tijd en zorg bij het maken van de popjes. Ze geloofden erin dat het popje hun kindje in goede gezondheid zou laten opgroeien. Voor hun dochters geloofden ze dat het popje hen een gelukkig huwelijk zou schenken en een grote vruchtbaarheid. Oorspronkelijk waren de popjes in een rode kleur, voor de kinderen was het een speeltje.
Nu worden de popjes, kleiner of groter in verschillende kleuren gemaakt en aan elke kleur kent men in deze streek een eigenschap toe. Dus koop maar …

in Japan wordt fruit per stuk of per aantal stuks verkocht, niet per gewicht. Bij dit kraam heeft de vrouw een zeer goede verkoop van appels. Haar geheim : de appels ter plekke schillen (met een appelschiller, verdelen in partjes zonder klokhuis (met een ander toestelletje) en de partjes in een plastiek zakje steken, dat alles voor 1,2€ per appel

De andere markt bestaat uit winkels die langs de straat aan het smalle kanaal door de stad, liggen. Langs de waterkant zijn er ook enkele kraampjes zoals op de andere markt. Of al die winkels ’s namiddags al sluiten, weten we niet.

hier vinden we Belgische wafels, alhoewel de meeste Japanners nog nooit van Belgi¨gehoord hebben. Als ze vragen van welk land we komen, verstaan ze niet “Belgium” , wel Belgie (laatste ie als één lettergreep). Soms is er al eens iemand in Brugge geweest, of in Antwerpen.

deze man zijn zaak noemt Noix de Coco. Het staat blijkbaar chic om in Japan een Franse naam aan je zaak te geven. Wat de betekenis ervan is doet niets ter zake. Dikwijls weten de eigenaars dat zelf niet eens. De man verkoopt potjes custard pudding, koud of warm naar keuze

de koopwaar is erg kleurrijk, of door het product zelf, of door de verpakking. Alles moet de aandacht trekken van de mogelijke kopers

teddyberen is een typisch iets voor Takayama. Waarom dat weten we niet. Misschien heeft het te maken met de beren die hier in de bergen leven?

er zijn verschillende bruggen over het kanaal, bij de vermiljoen-rode worden de meeste foto’s genomen. En we starten terug met de bloesem van de Japanse kerselaar, hier in de buurt van de Japanse Alpen!

Een straat verder is de wijk San-Machi Suji. De donkere, houten huizen dateren van het midden van de 19^de eeuw.

een van de voormalige koopmanshuizen

door de donkere huizen lijkt zo een smalle straat ook erg donker te zijn

gelukkig zijn er op vele plaatsen kleurige accenten aangebracht

een ijsje af en toe lusten we wel

Hier lopen busladingen vol westerlingen. De sake brouwerijen hebben het druk, zowel westerlingen als Japanners.

de zakken met rijst wijzen er op dat hier een sake brouwerij gevestigd is (of althans het verkooppunt van een brouwerij)

kruiken waar sake in werd bewaard

en een sake-vat

om sake te maken vertrekt men van sake-rijst. Er zijn meerdere kwaliteiten sake-rijst. De rijstkorrel moet eerst ontdaan worden van het vlies en de vezels. Daarna wordt er geen gist maar koji toegevoegd. De koji (Aspergillus oryzae) is een schimmel die ervoor moet zorgen dat het zetmeel, dat in de rijst zit, eerst omgezet wordt tot suikers (vooral druivensuiker of glucose). Dus het proces om sake (soms vertaald als rijstwijn) te maken, gelijkt meer op het brouwen van bier dan op het maken van wijn. Met dat grote verschil dat in de bierbrouwerij eerst het zetmeel (uit de gerst) omgezet wordt tot mout, en in een tweede proces, de mout omgezet wordt tot alcohol (het eigenlijke brouwen van het bier). Bij het productieproces van sake gebeurt alles gelijktijdig, in één vat, door toedoen van de schimmel, en na enkele dagen ook biergist. Het alcoholgehalte van sake is bij deze brouwerij 15%, maar dat kan ook hoger zijn. Verder komen er nog heel wat andere stappen te pas in de productie van sake

De winkels die typisch Japanse producten verkopen trekken vooral eigen publiek aan.

.

in een slagerij, die enkel lokaal geproduceerd vlees verkoopt, gaan we even kijken naar het vlees van de Hida-gyu, of Hida- runderen. Net zoals het vlees van ded Wagyu, de Kobe-runderen, zijn de spieren van het rund helemaal doortrokken van vet, waardoor het vlees een typisch uitzicht krijgt. Dit vlees heeft een zeer hoge kostprijs (voor meer dan de helft vet!). Deze steak weegt precies 200g en kost 43€, of 215€ per kg!

Japanners echter eten vlees meestal in heel fijne sneetjes en een beperkt aantal per persoon

Voor ons is het de eerste maal dat we echt door toeristische winkelstraatjes lopen. Vele verkopen dezelfde producten.

in de stad zijn er enkele leuke beelden te zien

op het hoogste punt van een brug staat aan de ene zijde een figuur met laaaange benen

en aan de andere zijde een met laaaange armen

15 Chubu, Toyama prefectuur (voor de tweede maal)

Enkele routes in de Japanse Alpen gaan pas half april opnieuw open, na een wintersluiting van 5 maanden. Het belangrijkste deel van die routes moet met een of andere vorm van openbaar vervoer gebeuren omdat particulier vervoer niet toegelaten is.
Op 16 april gaat in de noordelijke Alpen de Kurobe Alpine Route open, en wat zuidelijker de weg naar Kamicoche, beiden in het Chubu Sangaku National Park gelegen.

Op zaterdag 18 april doen wij een stukje van de eerste. We kamperen bij het dalstation van de kabeltrein. Om 6u40 gaat de eerste naar boven en vanaf 6u kunnen tickets aangekocht worden. We staan al in de file om 5:30 want ’s nachts zijn er zeer veel auto’s toegekomen met mensen die van het eerste open weekend willen genieten. Er is mooi weer voorspeld, dus wil iedereen snel naar boven.
De Kurobe Alpine route bestaat in zijn geheel uit trein-kabeltrein-bus-trolleybus-kabinebaan-boot-bus en wordt vooral door groepen in zijn geheel gedaan. Deze overtocht van de bergen duurt 6u als men nergens zou wandelen.
Wij beperken ons, zoals vele anderen, tot de kabeltrein en de highland bus. De busroute is het mooiste deel van de ganse tocht samen met Murodo, het hoogste punt van de weg, daar waar de eindhalte is van de bus. We vertrekken in Tateyama op minder dan 500m hoogte met de kabeltrein. De overstap naar de bus is op iets minder dan 1000m hoogte en Murodo ligt op bijna 2500m hoogte.

in de kabeltrein kunnen ongeveer 75 mensen plaats nemen

zowel de bussen als de kabeltreinen rijden constant op en neer. De bus doet 50 minuten over een rit, de kabeltrein 7 minuten

Het duurt voor de bulldozers 5 tot 10 dagen om de ganse route van de bus sneeuwvrij te maken. Hierboven sneeuwt het immers zeer veel tijdens de lange winter.

hoewel Japan technologisch vooruitstrevender is, is hun gerei om sneeuw te ruimen maar basic

de sneeuw ligt overal maagdelijk, niets of niemand heeft er zijn sporen op nagelaten

Naarmate we met de bus hoger rijden stijgt de hoogte van de sneeuwmuren langs de weg van enkele meter tot 19m (een gebouw van 6 verdiepingen hoog).

in het begin is de muur enkele meter hoog,

wat verder al meer dan 5m,

muren van bijna 10m hoog

tot hier 19m!

 er is een bord dat informeert over de momenten dat er veel sneeuw gevallen is, welk soort weer er toen was, hoeveel sneeuw er bij gekomen is? …

Boven bij Murodo zijn de zomerwandelpaden nog helemaal niet open, maar is er in de sneeuw een pad waar we ongeveer 2u op wandelen.

op de wandelpaden lopen we in de verse sneeuw

aan een gebouw zien we enkele ijspegels hangen. Door de zon smelten ze en vallen ze van het dak

Een andere, meer populaire wandelweg, is niet zo lang, maar door de vele foto’s doen we ook een uurtje over.

We zien ook een aantal mensen die ski’s of een snowboard meehebben, naast anderen die klimgerei meeslepen. Maar op Murodo is helemaal geen skigebied, het is hier trouwens een nationaal park.
Dus de snowboarders en de skiërs hebben daarvoor wel oplossingen.

velen stappen naar boven met raketten onder hun schoenen en schuiven nadien op hun latten of plank naar beneden

anderen hebben vellen onder hun ski’s waarbij de hielen los zijn van de ski’s. Zo kunnen ze naar boven wandelen. Boven worden de vellen opgeborgen in de rugzak en worden de hielen van de schoenen terug vastgemaakt aan de ski’s

Boven, wat stappen vanaf Murodo, is er een vallei waar de vulkanische gassen bijna continu opstijgen. Er is ook een onsen (warmwaterbron en –bad). De gassen hebben weer de onaangename geur van rotte eieren, waterstofsulfide damp.

een wolk waterstofsulfide damp, niet het gezondste om in te ademen

In de (Europese) Alpen moet men op dit moment van het jaar bij de gletsjers heel voorzichtig zijn omdat er boven de gletsjerspleten sneeuw ligt. Als men daar over zou wandelen is er kans dat men in zo een kloof valt. Heel anders hier. In het gebied van de gassen mag men niet komen omdat daar gevaar bestaat dat men stapt op een laagje sneeuw boven een grote gasbel en dan vele meters diep zou vallen door dit laagje sneeuw.

waarschuwing voor de gasbellen

En dan nog de obligate foto: de hoogste muur met de bus

Het ander gedeelte dat we in  de Alpen zullen bezoeken, lees je in ons volgend verhaal