Reisverhaal «Nu naar de Antillen»
enkele Antillen
|
Trinidad and Tobago
|
6 Reacties
28 Februari 2014
-
Laatste Aanpassing 28 Februari 2014
1. De Antillen : onze reisbestemming in het voorjaar van 2014
Overzichtskaart van de
Antillen
We zullen de volgende tijd enkele eilanden in het Caribische
gebied bezoeken. Caribisch komt van de
naam van de Cariben, een indianenstam, die de oorspronkelijke bewoners van dit
gebied waren.
Alle eilanden van het Caribische gebied worden in het
Nederlands de Antillen genoemd. In het
Engels en het Duits wordt het woord
Westindies gebruikt. Het woord
Antillen is afkomstig van het Spaans.
Deze eilanden vormen samen de oostelijke scheiding tussen de
Caribische Zee en de Atlantische Oceaan.
Het eiland Barbados behoort hier niet toe, want het grenst niet aan de
Caribische Zee.
Er zijn 13 onafhankelijke eilanden en verder een aantal
eilanden die behoren tot Frankrijk, andere tot Nederland, nog andere to het
Verenigd Koninkrijk en ook enkele tot de Verenigde Staten. We bezochten vroeger ook al é eilanden die
tot Colombia behoorden.
Vermits wij geen zeemensen zijn, gaan we niet per bootje van
eiland tot eiland. Dus kiezen we voor
enkele eilanden. Cuba, een van de
onafhankelijke eilanden is de plaats waar we naartoe vliegen en dat we in
tweede instantie zullen bezoeken. Van
Cuba vliegen we via Panama naar Trinidad en Tobago, ook een van de
onafhankelijke eilanden. Trinidad en
Tobago zullen we eerst verkennen.
Cuba behoort tot de Grote Antillen, samen met de
Dominicaanse Republiek, Haïti en Jamaïca en , meest oostelijk, Puerto Rico. De ganse reeks kleinere eilanden vormen samen
de Kleine Antillen. Tot de Kleine
Antillen behoren de Bovenwindse en de Benedenwindse Eilanden. De Benedenwindse eilanden liggen meer
westelijk, ten noorden van de kust van Zuid-Amerika.
Bovenwinds en Benedenwinds heeft te maken met de
noordoostelijke passaatwinden die in dit gebied voorkomen. Bij ons komt de wind uit alle mogelijke
richtingen, in het Caribisch gebied niet.
Dit heeft te maken met de rotatie van de aarde.
De benaming komt van de Nederlandse zeilvaarders en heeft nu enkel nog een
belang voor mensen die in dit gebied een zeilvakantie ondernemen, dus niet voor
ons.
2. Enkele dagen onderweg
Cuba is een bestemming die enerzijds gemakkelijk te bereiken
is, anderzijds toch wel wat nadelen ondervindt van het embargo van de Verenigde
Staten. Dit betekent dat er geen enkele
vlucht naar Cuba over de VS gaat.
Best in prijs zijn de vluchten via Canada:
van Brussel via München en Toronto naar Havana, de hoofdstad van Cuba. Men kan natuurlijk ook een vlucht en
hotel all inclusiv boeken, maar dat is
al evenmin (als een zeereis) onze stijl.
Vermits we naar het westen vliegen winnen we een zestal uur zodat we ’s
morgens , op 25 februari, thuis vertrekken en er nog diezelfde avond toekomen.
In de luchthaven van München zien we het volledige Canadees Olympisch Team dat van
Sochi terug keert naar hun thuisland. In
het totaal hebben ze 10 gouden en verder
ook nog 15 zilveren en bronzen medailles
behaald.
Dus fotosessies alom!
een foto
met Heather Mois, één van de 2 meisjes van het bobslee team, die in 2010 en ook
nu goud haalden
Air Canada verzorgt zijn klanten goed en we komen overal
voor tijd aan.
In Havana nemen we een pauze, voor het geval er problemen optreden en we er later zouden
aankomen. Tijdens ons eerste, korte
verblijf in Havana leren we al iets van het land kennen.
Bij aankomst in de luchthaven, waar het waarschijnlijk al enkele uren geleden
is dat er een vlucht aangekomen was, worden we eerst verwelkomd, dan volgt een
“go” en kunnen de immigratiebeambten beginnen met hun taak. De luchthaven is doods, winkels zijn er
helemaal niet te vinden. Gelukkig zijn
er autoverhuurbedrijven (allemaal van de staat) en een ATM zodat we het
noodzakelijke geld uit de muur kunnen halen.
Officiële taxi’s staan te wachten en dat gaat hier zeer vlot, geen gedrum en
ieder betaalt dezelfde prijs.
We zullen in Cuba slechts sporadisch in een hotel
overnachten. Het land heeft een groot
aantal casas particulares, privé woningen, waar de eigenaar woont en één of
enkele kamers verhuurt. Op vele plaatsen
kan men ook ontbijt en avondmaal gebruiken.
Wanneer we door de taxi voorgereden worden staat de eigenares al op de uitkijk
en roept ze ons van op het balkon, boven, toe. Erg vriendelijke ontvangst en daarna een
stevig avondmaal. Een kamersleutel bestaat niet.
de eerste
casa particular, een gebouw uit 1926.
Net zoals het grootste deel van de mooie koloniale gebouwen, werd ook
dit, bij het begin van de revolutie, door de eigenaars verlaten en is het erg
in verval geraakt. In vele van
soortgelijke gebouwen kon de arme bevolking gratis haar intrek nemen, zij het
met hele families gelijktijdig. De
huidige eigenaars kochten dit gebouw enkele jaren geleden en restaureerden het
in zijn oorspronkelijke art nouveau stijl, inclusief alle ornamenten.
een lamp in dezelfde stijl. In Cuba zijn er kunstenaars die deze zaken
heden ten dage nieuw maken, door gebruik te maken van oude technieken
De volgende ochtend krijgen we, na een al even uitgebreid en stevig ontbijt,
allerlei info van haar. En ze weet wel
wat, want ze werkte jaren voor Neckerman in Cuba.
Wat we vooral te horen krijgen is dat Cuba een erg veilig land is met
vriendelijke mensen; dat wifi slechts in 6 hotels in het ganse land voorkomt
(!) en dat bij particulieren internet beperkt is tot 15u per maand. Dat is in de rest van de wereld nog moeilijk
voorstelbaar. Als ik mijn computer open,
te midden van de stad Havana, is er geen enkel, maar dan ook geen enkel
draadloos internet in het bereik!
op de
boerenmarkt is het aanbod erg beperkt.
De weegschalen zijn ook van voor de embargo tijd, de jaren 50 van vorige
eeuw
’s Middags, net nadat we uit het Museum van de Dans buiten
komen, worden we aangesproken door een oncoloog, die in het hospitaal rechtover
het museum werkt. De geneeskunde en het
onderwijs zijn in Cuba gratis en goed uitgebouwd. Hij is op weg naar een club voor zijn
middagmaal, onderweg vervoegt ons nog de directeur van het cultureel
centrum. We praten de ganse tijd en
leren wel wat van elkaars land. Stephan
geeft zijn e-mailadres, maar dat is nu iets waar men in Cuba niets mee kan
aanvangen!
een marmeren balletdanseres uit het museum
het middagmaal samen met de oncoloog en de
directeur (naar zijn eigen zeggen)
In een parkje zit een bronzen John Lennon,
compleet met een bewaker (van 92 jaar oud, in uniform). John Lennon werd door Fidel als voorbeeld
gesteld voor de Cubaanse jeugd. De zanger
was immers tegen de bezetting en de oorlog van en in Viëtnam door de
Amerikanen. Fidel zelf heeft in
hoogsteigen persoon dit park ingewijd.
De bril die Lennon draagt, is een namaak van de originele, die echter werd
gestolen. De bewaker zet dit brilletje
op als er bezoekers bij het standbeeld staan.
Zowel in het museum als later bij de loopgrachten en
installaties van de aanloop naar de (gelukkig net bijtijds afgeblazen) derde en
nucleaire wereldoorlog, krijgen we veel uitleg.
Toeristen die geen Spaans spreken worden, begrijpelijk, niet
aangesproken.
Er rijden
nog een aantal auto’s rond, ook al van de tijd voor de revolutie. Sinds enkele tijd mogen er terug nieuwe
auto’s ingevoerd worden, die ook in het straatbeeld opduiken
er is schaarste aan zowat alles in Cuba. Zo is er maar één goede ijsroomzaak. 8 rijen mensen staan rustig hun beurt af te wachten
om binnen te mogen en een ijsje te kopen.
Er is ook een (erg korte) rij voor de toeristen, niet omdat er een
tweeklassen systeem bestaat, maar wel omdat de Cubanen met lokale pesos betalen
en de toeristen hun ijsje moeten ruilen tegen omwisselbare pesos, buiten Cuba
waardeloos papier. Dus toch
klassensysteem …
In de wijk Vedado is er het museum van de decoratieve
kunst. Het gebouw werd ooit gemaakt voor een Spaanse gravin. Net zoals alle rijken ( door suikerrietplantages, rhumfabrieken en
koffieplantages) is ook zij gaan vluchten ten tijde van de revolutie. Fidel heeft het gebouw in ere gehouden . Het is nu ingericht met meubelen en
voorwerpen uit die tijd.
Museum van de Decoratieve Kunsten
inkomhall
Op 27 februari vliegen we dan van Havana via Panama City naar Port of Spain, de
hoofdstad van Trinidad en Tobago (afgekort als T&T).
Toen we enkele tijd geleden de vliegtickets aankochten,
hadden we nog helemaal niet door dat we net voor carnaval in T&T zouden
aankomen, en nog minder dat carnaval daar een heel groots gebeuren is waar veel
toeristen op af komen. Gevolg was dat
het zoeken was voor een overnachtingsplaats en voor een vervoermiddel. Geen probleem, we hebben beide zaken
gevonden: een overnachtingsplaats bij de luchthaven, meestal gebruikt door
mensen die vroeg vertrekken of laat toekomen.
En ook nog een auto gevonden!
