Reisverhaal «Vietnam, het laatste stukje Indochina»

een stukje Indochina | Vietnam | 5 Reacties 19 Maart 2016 - Laatste Aanpassing 21 Maart 2016

1.   Vietnam: inleiding

Vietnam is het meest oostelijk gelegen land van Indochina. Naast China, Laos en Cuba is Vietnam een communistisch land met één politieke partij. De officiële naam is Socialistische Republiek Vietnam.

Vietnam is rood gekleurd

De oppervlakte is 331.211 km², meer dan 11 maal de oppervlakte van België. Het land is langgerekt met 1650 km noord-zuid lengte (in vogelvlucht), 650 km breedte in het noorden, 400 km breedte in het zuiden en 50 km op het smalste punt ergens centraal.

In vergelijking met onze 65km kustlengte is deze van Vietnam wel zeer lang, 3260km. Verder is de grens 4510km, grens met China in het noorden, met Laos en Cambodia in het westen.
Nog een getal: de hoogste berg Fan Si Pan is 3143m hoog en ligt in het noorden.

Drie vierde van het land bestaat uit bergen. In het noorden is er de vlakte van de Rode Rivieren, in het zuiden deze van de Mekong.

In de bergen van het noorden, bij de grens met China komen ertsen voor in de bodem: ijzer, tin, mangaan, steenkool, bauxiet (aluminiumerts), fosfaat, goud en edelstenen.

Er leven 94.075.000 inwoners in Vietnam, ongeveer 9 keer de Belgische populatie. Hiermee staat het land op plaats 14 van het aantal inwoners per land op aarde. Gemiddeld leven er 305 inwoners per vierkante kilometer, maar door de vele bergen is de bevolkingsdichtheid sterk verschillend in de verschillende landsdelen.

“Slechts” 34,1% van de bevolking woont in de stedelijke gebieden, de meeste mensen wonen in de delta’s van de Mekong en de Rode Rivieren.
De bevolking in Vietnam is jong. Toen in 1975 Noord- en Zuid-Vietnam herenigd werden leefden er op de totale oppervlakte 48 miljoen mensen.

87% van de bevolking is etnisch Vietnamees, 3% Chinees en 10% bestaat uit mensen van 52 minderheidsgroepen. Een deel ervan, mensen die een taal spreken die behoort tot de Austronesische taalgroep (talen gesproken in oost-Azië en op de zeer vele eilanden gaande van Madagascar tot het Paaseiland) zijn afkomstig van Indonesië en de eilanden. Men vermoedt dat zij de eerste bewoners waren van het gebied, dat nu Vietnam is. De mensen met een taal behorend tot de Austro-Aziatische en de Sino-Tibetaanse taalgroep zijn afkomstig van China. De Cham en de E De minderheid kennen een matriarchale samenleving. De koningstroon is echter voor de man voorbehouden.

In de twee grote rivierdelta’s wordt rijst geteeld. Landbouw is een zeer belangrijke tak van de economie in Vietnam. Naast de voedselvoorziening voor de binnenlandse markt is er ook een grote uitvoer van voornamelijk rijst, rubber, koffie, peper, cashew noten, hout- en visserijproducten. Na Thailand is Vietnam de grootste rijstuitvoerder ter wereld; voor koffie is Vietnam, na Brazilië, eveneens het belangrijkste exportland. Door de landbouw daalt de armoede in Vietnam. Meer dan 65% van de bevolking leeft immers in landelijke gebieden. De kwaliteit van de landbouwproducten wordt dikwijls als minder beschouwd t.o.v. deze van andere landen.

Door politieke en economische hervormingen in 1986, is Vietnam van één van de armste landen ter wereld (in 1986 inkomen van 100 US$ per persoon) gestegen tot een land met een laag gemiddeld inkomen van 2000 US$ per persoon op het einde van 2014. Door de financiële en economische crisis is de groei ook in Vietnam gedaald, maar door de hoge binnenlandse vraag heeft Vietnam minder geleden dan andere landen. Einde 2015 was de economische groei 6,7%, dankzij de industriële productie, en dit terwijl de Chinese en Braziliaanse economie vertragen.

Maar de economie staat (of valt) met buitenlandse investeerders, niet met eigen kapitaal. Het zijn internationale concerns, vooral in de kledingsector, die winst maken, niet zo zeer de inwoners zelf. De economie groeit, maar diversifieert niet, en de winsten vloeien naar het buitenland.
Vietnam kent geen eigen ondernemers, en geen consumerende middenklasse, zoals we in China wel zien. Daarbij is er in het ganse politieke bestel een sterke corruptie, die, in tegenstelling tot deze in China, niet door de politiek wordt aangepakt.

Wij bezoeken Vietnam  van zuid naar noord. Pas half april komen we in het noorden, het klimaat wordt dan beter. We volgen ook de lijn van het droogseizoen, dat vroeger start in het zuiden.

2. de Mekong delta
De Mekong is een belangrijke rivier in Azië, die ontspringt in de Tibetaanse bergen (actueel behorend tot China. De totale lengte is meer dan 4500 km. Na Tibet stroomt de rivier door zuidelijk China, daarna door Myanmar (het vroegere Birma), daarna vormt ze een groot deel van de grens tussen Laos en Thailand, waarna ze door Cambodia stroomt om uiteindelijk in Zuid-Vietnam uit te monden in de Zuid-Chinese Zee. Na de Yantze en de Gele Rivier is de Mekong de langste rivier in Azië.

de Mekong die op het Tibetaanse plateau ontspringt en uiteindelijk in de Zuid-Chinese Zee uitmondt

Vanaf Phnom Penh begint de Mekong een delta te vormen met uiteindelijk 9 brede armen.
Het water van de Mekong zorgt voor heel veel leven en landbouw.
De Mekong echter kan niet over zijn ganse lengte bevaren worden. In het zuiden van Laos zijn er verschillende watervallen (zie het verhaal Zuid-Laos). De totale wateroppervlakte van de delta is meer dan de oppervlakte van België.

de Mekong delta

In Zuid-Vietnam is het delta gebied goed voor een groot aantal bewoners en een belangrijk deel van de overvloedige rijstteelt. Hier vinden drie rijstoogsten per jaar plaats, en samen met de rijstteelt van de Rode rivier in de buurt van Hanoi (noorden van Vietnam) is dat goed voor het tweede belangrijkste rijstexportland ter wereld. Naast rijst is er ook een grote productie van groenten en fruit en wordt er veel vis gekweekt (en gevangen).

Er zijn zo veel rivieren, bijrivieren en kanalen dat het ons een beeld geeft dat hier waterwegen zijn zoals in België straten. Nu stroomt het water rustig maar tijdens het regenseizoen stroomt heel wat gebied onder.

op vele plaatsen liggen er kraanboten.  Zij scheppen zand uit de Mekong op en brengen het over in een groot cargoschip.  Die schepen vervoeren het zand naar de bedrijven die langs de Mekong liggen en handel drijven in zand, steentjes en andere soortgelijke producten.  Dat zand wordt gebruikt o.a. in de bouw

2a.  Chau Doc en omgeving
In Phnom Penh nemen we de express boot die via de Mekong naar het eerste stadje in Vietnam, Chau Doc, vaart. De tocht duurt bijna 5 uur varen + iets minder dan een uur aan wal bij de twee douane posten.

de blauwe lijn onderaan tussen Phnom Penh en Chau Doc is de route via de Mekong

er is plaats voor meer dan 40 mensen, en we zijn met zijn 13. Dus ruimte genoeg voor ieder

Zolang we op Cambodiaanse bodem zijn is er weinig verkeer op de Mekong. Eens we de tweede grenspost, deze in Vietnam voorbij zijn, wordt het verkeer op de Mekong als maar drukker.

stop bij een van de grensposten

Hoewel Chau Doc ook op de Bassac rivier ligt, een zij-arm van de Mekong die bij Phnom Penh aftakt, neemt de snelboot niet die weg. Waarschijnlijk is de grensovergang op de Bassac niet open voor internationaal toerisme.

zonsondergang op de Mekong

We komen later toe dan voorzien in Chau Doc, de zon is al even onder. 

Omdat hier geen tuktuks rijden, enkel moto’s en fietstaxi’s waar een reistas niet mee kan vervoerd worden, stappen we te voet over de markt met al zijn afval, naar het guesthouse. De eigenaars zijn een Australische man en zijn Vietnamese vrouw. De man weet omwille van zijn zeer vele verblijven in het buitenland, om beroepsredenen, wat toeristen nodig hebben.

nieuw, goed onderhouden guesthouse

ontbijt om 6u15, het is hier al dag

Nog dezelfde avond maken we een afspraak om zondagochtend vroeg, het vogelbeschermingsgebied Tra Su te bezoeken. Nog voor 7u zijn we op weg. Geen auto, geen tuktuk, geen paarden- of ossenkar hier in Vietnam, maar wel een keuze tussen een fiets of achterop de moto. We moeten wennen aan dit laatste, omdat zowat elke lokale verplaatsing in Vietnam op die manier zal gebeuren.

klaar voor de rit

hier is er nog asfalt, maar overal moet er getoeterd worden, want overal mensen, dieren en tegenliggers

de bruggen zijn steil en hoog. Als de moto niet genoeg aanloop kan nemen, geraken we met moeite boven

Het ganse gebied hier is zeer waterrijk, met rivieren, zijrivieren en kanalen. Het pad door de dorpen volgt bijna steeds een kanaal, af en toe moeten we over een steile en hoge brug. Regelmatig komen we tegenliggers tegen, sommige erg breed beladen. We moeten vertrouwen hebben in de motorijders, maar het voelt toch af en toe onveilig aan.

We zien heel wat rijstvelden, mooi groen of zelfs al goudgeel. Hier is immers water in overvloed. Omdat het gebied zeer vlak is, worden machines gebruikt om de rijst te oogsten.

mooi groen gekleurd rijstveld

Verder zijn er ook plantages van lotusbloemen. De lotus is de nationale bloem van Vietnam, maar ze is veel meer waard dan enkel de bloem als offer voor de boeddha. De zaaddozen worden gekookt en als groente gegeten. De wortels worden gegeten of gebruikt voor thee. Jonge stengels worden aan salades toegevoegd, de bladeren worden, zoals bananenbladeren, gevouwen om voedsel te verpakken (zoals wij aluminiumfolie gebruiken).

Wat ons opvalt is dat er hier veel minder vuil en rommel en plastic zakken rondzwerven, een pluspunt.

Na ongeveer een uur rijden komen we bij het gebied aan. Er is een groot kantoor, er blijkt een hele organisatie achter te zitten. Gelijktijdig met ons is er een jong Frans koppel uit hetzelfde hotel mee, samen goed voor één gids die redelijk Engels spreekt.
Ook hier overal water (in het andere geval geen vogels te zien), dus we klimmen in een motorboot. Slechts enkele minuten varen en we zien een massa vogels. Gelukkig houdt onze boot halt en kunnen we rustig rondkijken en foto’s nemen, de vogels blijven.

Slangenhalsvogel

ooievaars, meest de Indische Gaper met zijn open bek

tientallen en tientallen zitten in bomen, en nog eens evenveel vliegen rond

Purperkoet

deze reiger staat steeds perfect stil en wachtend tot er een vis in zijn vizier komt. Daar gaat hij dan uiterst behoedzaam naartoe, in de hoop hem te vangen

Wat later komen verscheidene motorboten met grote snelheid voorbij gevaren, en binnen de kortste keren zijn alle vogels in de lucht.

Wat later begrijpen we dat vandaag, zondag, heel wat Vietnamezen naar dit gebied komen, met families, vrienden, muziek en luid gepraat en gelach, om hun vrije dag door te brengen.

ook hier zien we lotusbloemen

De tocht gaat via een aantal, grotere kanalen. Wat verder stappen w over op kleinere roeibootjes. Vermits het waterpeil laag is, wordt er niet geroeid, maar worden de boten met een soort roeispaan vooruit geduwd.

de roeibootjes voeren klanten gedurende ongeveer een half uurtje rond op de kleine kanalen

Het is een beetje zoals in de file, maar het landschap is zo mooi dat dit geen probleem vormt. Vele van deze smallere en ondiepe kanalen zijn toegegroeid met Eichornia crassipes, de Tropische Waterhyacint, een echt onkruid.

vandaag zondag, is het hier druk

de roeister

het ene na het andere bootje vaart door de smalle kanalen

Eichornia crassipes zorgt ervoor dat de rivieren helemaal bedekt worden. Daardoor komt er in het water geen zonlicht meer zodat wieren of andere planten afsterven.

In het gebied zien we zeer veel Melaleuca leucadendra, of Cajaput boom. Deze bom hebben we ook in Australië gezien. De schors pelt af en kan voor allerlei doeleinden gebruikt worden. Het hout is goed bestand tegen water en wordt dan ook voor palen, welke in water staan, gebruikt.

de bomen die bij hoge watertand in het water staan zijn Cajaput

de afpellende schors

de bloemen
Het vervolg van de tocht is weer met de motorboot tot bij een plaats waar een hoge uitkijktoren is gebouwd. Iets meer dan 100 betonnen treden en we hebben een weids zicht op de bosrijke omgeving.

bos zover we kunnen zien

op de achtergrond een berg

van deze Ikako pruim wordt een sap gemaakt dat zoet smaakt. De stukjes vrucht zelf zijn smakeloos

Terug keren gaat weer met de motorboot, tot de plaats waar de motorrijders wachten.

een mooi gebied, zelfs voor niet-vogelliefhebbers

Op de terugweg nemen we een andere route. Die komt bij de Sam berg (Nui Sam), een heilige berg. Via wat haarspeldbochten en een steile helling komen we met de moto boven. Hier hebben we weer weidse uitzichten. De berg ligt dicht bij de grens met Cambodia. Hier is veel water en daardoor zien we groene rijstvelden en dorpjes.

links van de weg Cambodia, rechts Vietnam

Aan de gezichtseinder ligt Chau Doc en verder de Mekong.

linker helft, helemaal bovenaan het land, is de grijze streep de Mekong

Stel van die berg niet teveel voor, hij is 280m hoog (en de omgeving ligt hoger dan 0m)

de rijstvelden zijn goudgeel, de rijst is rijp om te oogsten

Aan de voet van deze heilige berg ligt een pagode. Het gebouw komt kitscherig voor. De beelden doen ons denken aan Chinese godsdiensten zoals confucianisme en taoïsme. De bouw heeft ook islamkenmerken. De pagode en zijn bijgebouwen werden rond 1850 gebouwd.

de kitscherige pagode

duidelijk een andere vorm van boeddhisme dan deze in Cambodia

een of andere monnik welke vereerd wordt

de tekst op de paal lijkt voor ons Chinees, maar is Vietnamees, geschreven in een speciaal lettertype

We zien veel woorden waarvan we denken dat ze met Chinese karakters geschreven zijn, maar blijkbaar is dit een schrijfwijze van de Vietnamese taal die uiterst zelden wordt gebruikt en slechts door geleerden kan ontcijferd worden. Vietnamees immers wordt met ons alfabet geschreven, maar met bolletjes, komma’s, streepjes, accenten en dies meer aangevuld. Dit schrift is al in voege sedert de 17^de eeuw.

In Chau Doc is er elke dag markt. Ze ligt in een gebied tussen verscheidene straten. De markt is overdekt, doordat verschillende handelaars een afdak boven hun hoofd maken. We wandelen langs de markt, soms is er eens een goede geur, maar op vele plaatsen lopen we liever snel voorbij. Nu het namiddag is legen vele verkoopsters al te slapen, de fut is er uit. Hier is het dan ook 7/7 markt, ze start als de zon op komt en ze eindigt later dan zonsondergang.

tientallen en tientallen kraampjes naast elkaar, allemaal met dezelfde koopwaar

er wordt hier blijkbaar meer vis gevangen dan er geconsumeerd wordt. Wat overblijft wordt gedroogd

er zijn zeer veel fruitverkopers en nog meer groentenverkopers

veel voor ons onbekende soorten fruit. Als we ze proeven, zijn ze nooit erg smaakvol

druiven zetten we hier niet op ons menu, de zin indachtig “wash hit, peel it, cook it or forget it”, om ons spijsverteringsstelsel niet nodeloos te belasten

Chinese plastic bloemen

vele soorten rijst

Chau Doc heeft een mooi aangelegde promenade langs de oever van de Bassac rivier. Af en toe worden we aangesproken om een tochtje met een bootje te maken. Maar hier blijven we aan wal. Gisteren zaten we 5u in een boot op de Mekong, en de volgende dagen volgen nog boottochtjes in de delta.

langs de promenade staan mooi gekleurde bougainvillea’s

er zijn enkele beelden neergezet in het parkje of op de esplanade

net zoals in China moet een trouwfoto met een blanke geluk brengen. Zodra het koppel uit de auto stapteen ons zag, lachten ze en vroegen ze om een foto

op de rivier zijn er meerdere vlottende woningen

voor deze mensen is hun vissersbootje ook hun woning

de rivier is hun toilet, hun bad, hun wastobbe en water op hun vaat te doen

boten van links naar rechts, andere van rechts naar links, en nog anderen die in de andere waterloop inslaan

ferries brengen mensen en hun voertuigen in minder dan 2 minuten naar de overzijde van de Bassac

Een wandeling door de stad leert ons iets over Vietnam. We ondervinden daarbij dat de kennis van enkele woorden Engels bijna onbestaande is.

een van de bedrijfjes waar je een kostuum kan laten maken, in de door jou gekozen stof en helemaal op maat

een minderheid is hier katholiek. De zondagsmis was al gedaan om 6u15 (’s morgens)

2b. Can Tho en omgeving

Het vervoer tussen de eilanden, eilandjes en schiereilanden gebeurt door ferries. Gelukkig is men hier ongeveer 15 jaar geleden gestart met de planning voor bruggen op de belangrijke auto- en busroutes. Drie grote bruggen zijn nu klaar waarvan deze de langste is.

Can Tho is de grootste stad in de Mekong delta met meer dan 1 miljoen inwoners. Het stadscentrum echter heeft eerder een dorpskarakter. De stad ligt op de splitsing van de Bassac rivier, hier Hau Giang genoemd, en de Can Tho rivier. Can Tho is dé plaats van waaruit 2 belangrijke drijvende markten kunnen bezocht worden.
We maken een boottocht van 3u tijdens de eerste namiddag, in de omgeving van Can Tho. De volgende ochtend vertrekken we om 5u om de twee drijvende markten en nog enkele plaatsen te bezoeken, natuurlijk ook per boot.

het bootje waarmee we varen

dikwijls zijn het de vrouwen die de bootjes besturen

De Mekong delta bestaat niet alleen uit rivieren en bijrivieren, maar ook uit een zeer groot aantal kanalen. Hierdoor is het gebied zeer waterrijk en kan er rijst en andere gewassen geteeld worden het ganse jaar door. Er zijn tot 4 rijstoogsten per jaar.

Door al die waterlopen bestaat de delta uit zeer veel eilanden en eilandjes, verbonden met bruggen en bruggetjes en ferries.

veel bruggen van dit type, goed voor voetgangers, fietsers en brommers

er komen overal betonnen baantjes voor, breed genoeg om fietsers en motorfietsen te laten kruisen, maar niet geschikt voor auto’s

langs de kanalen zien we mangrove

Langs de smalle waterlopen is geen handel of industrie, de vegetatie overheerst

de ferries staan steeds overvol, hier ’s morgens om 6u15 als de scholieren naar school trekken aan de overzijde van de rivier. Iedereen moet steeds iets betalen

om de paar minuten vaart er een veerdienst over. Fietsers en motorijders rijden op, betalen en rijden er aan de andere zijde weer af

Op een van die eilandjes in de buurt van Can Tho leven makaken. We varen er langs en na wat roepen door de gids komen enkele tevoorschijn om bananen en brood te komen ophalen.

als er goed geworpen wordt, vangen de makaken de bananen met hun voorpoten

deze komt zelfs op de rand van de boot zitten om zijn banaan in ontvangst te nemen. Eens die opgegeten is, vlucht zij weg

hier een mannetje, de leider van de groep en de meest gevaarlijke. Hij mag niet bij de boot komen. Omdat hij brood lust, heeft de gids enkele stukken Frans brood mee, die hij gulzig opslokt. Makakken slikken hun voedsel niet door, ze bewaren dat ergens in de keel. Als er geen voedsel meer bij komt, wordt de reserve weer in de mondholte gebracht, gekauwd en doorgeslikt

De tocht gaat verder langs rivieren en kanalen, een eerste indruk van de delta.

de rivieren zijn breed, zeer breed. Tropische Hyacint woekert overal, maar door de scheepvaart worden ze aan flarden gevaren

hier zien we een steenbakkerij, de klei komt van een plaats ongeveer 40 km van hier verwijderd

pompinstallatie de hoeveelheid water dat naar de rijstvelden gaat, regelt

een werf waar schepen hersteld worden

armere mensen hebben een bootje zonder motor. Er is een systeem geïnstalleerd waarbij rechtstaand roeispanen kunnen gebruikt worden. Zo een systeem is ook aanwezig op kleine gemotoriseerde boten

we zien heel wat simpele barakken, soms in golfplaten, soms in hout en karton, maar steeds met restjes in elkaar gebricoleerd. Hier wonen arme mensen

de was doen, tanden poetsen, zich wassen, er is rivierwater in overvloed om te gebruiken. Mensen die dat water moeten gebruiken geraken hopelijk immuun aan de bacteriën

steeds staan die constructies op palen, om het hoogteverschil tussen de getijden op te vangen

die mensen hebben soms een visnet geïnstalleerd om zo gratis voedsel te krijgen. Maar waar we de opgehaalde netten zien, is er vooral rommel te vinden, geen vis

we krijgen tijdens onze boottocht allerlei vruchten te proeven, deze is iets nieuws en lekker

ananassen zijn hier zeer lekker en zoet

’s Avonds en ook de volgende dag wandelen we langs de esplanade aan de rivier. Die is mooi aangelegd met groen, wandelpaden en zitbanken. Er is een kiosk en een standbeeld van Ho Chi Minh.

dit beeld is veel meer dan levensgroot. Voor de Vietnamezen was en is hij de vader des vaderlands. De man was nooit gehuwd en heeft geen kinderen. De Vietnamezen voelen zich allemaal kind van hem

de esplanade is mooi aangelegd, een breed gebied waar iedereen kan wandelen

de vloer is gepolijst zodat het licht van de lampen weerkaatst worden

Ho Chi Minh (1890-1969) was de revolutionaire, communistische leider in Noord-Vietnam. Hij was er premier van 1945 tot 1955 en president van 1945 tot aan zijn dood in 1969. Hij was een belangrijke figuur bij de stichting van de communistische Democratische Republiek Vietnam (Noord-Vietnam) in 1945. Hij versloeg 9 jaar later de Fransen. Pas in 1976 werd Vietnam weer één als Socialistische Republiek Vietnam. Ho Chi Minh wordt overal in Vietnam aanzien als een groot man, zelfs wordt hij aanbeden. Dat was iets wat hijzelf nooit wilden, hij was eenvoudig en gematigd.
Op elk Vietnamees dongbiljet (geld) staat hij afgebeeld.

De esplanade loopt verder tot aan een rivier. Daar heeft men een wandelbrug aangelegd zodat op het schiereiland, waar de brug weer op vaste grond eindigt, het wandelpad kan verder gaan.

op de brug is er sierverlichting in allerlei kleuren. De mensen houden ervan om ’s avonds rond te wandelen. Dan is het immers koeler (maar 30°C)

mooi gekleurde variëteit van de Frangipani (Plumeria spp)

dit is een de verlichting van een belangrijke staat in de stad. Misschien is dit nog een overblijfsel van het Vietnamese nieuwjaar begin februari, of misschien blijft deze verlichting een gans jaar branden

Bij onze boottochten zien we hier en daar esplanades. Om die aan te leggen, moesten sloppen verdwijnen. Mensen die daar woonden kregen wel een vergoeding, maar waarschijnlijk was dat ruimschoots onvoldoende.

zo zijn er veel bewoningen langs de oever, illegaal, maar dat maakt hier niets uit. Ze moeten weg daar waar men de oever opruimt en een wandelpad (natuurlijk ook voor fietsers en brommers) aanlegt

van een contrast gesproken

De boottocht langs de drijvende markten start al om 5u ’s morgens. Het is nog donker, grotere schepen hebben een licht. Een klein bootje zoals dat waar wij mee varen heeft dat niet. Beetje bij beetje wordt het lichter en om 6u20 komt de zon boven de horizon.

zonsopkomst

Momenteel is het laagtij- volgens de gids is er bijna 2m verschil in hoogte ten opzichte van hoogtij. Misschien is dit wel wat overdreven.

de wortels van de bomen liggen volledig bloot nu het lage tij is

Wij varen eerst naar de verst verwijderde markt, Phong Dien. De boten van de verkopers en de kopers zijn hier niet te groot zodat we de koopwaar zien liggen. Hier worden groenten en fruit verhandeld, alles in grotere verpakkingen. Omdat we in een klein bootje varen, kunnen we tussen de handelaars in bewegen. Hier en daar is er ook een bootje waar voedsel op gekookt wordt en verkocht wordt. Vermits hier overal rivierwater gebruikt wordt, verdenkt de gids de voedselbereiders ervan rivierwater te gebruiken. Steeds als ze van dat voedsel at, was ze nadien onwel.

we komen aan bij de markt van Phong Dien

deze vrouw heeft ananassen te koop

de motoren worden in de drukte niet gebruikt, de vrouwen roeien al staande

deze markt is maar van korte duur. De handel verloopt snel, we zien heel wat zakken en zakjes met groenten en knollen van de ene boot naar de andere overgeladen worden

mensen hebben pakken geld in hun handen. In Vietnam ben je met de Vietnamese Dong, de munteenheid hier, al gauw miljonair. Eén miljoen dong komt overeen met 40€!

het geld wordt gesorteerd van klein naar groot zodat het gemakkelijk terug te vinden is als er moet worden betaald

vele mensen zijn vriendelijk en lachen naar ons. Deze markt is nog weinig toeristisch. De meeste toeristen die hier komen zitten in grotere boten en zij moeten aan de buitenzijde van de markt blijven

we zien hier en daar onbekende fruit- en groentesoorten. Er worden ook veel knolsoorten verhandeld

deze man verkoopt niets hoewel zijn boot vol knollen ligt, hij slaapt dan ook liever in zijn hangmat te zwaaien

steeds komen er nog bootjes toe,o m te kopen of soms om te verkopen

deze vrouw kookt soep, je kan sommige ingrediënten kiezen, zuiver water echter is er op haar bootje niet te zien

bij de nog kleinere bootjes, zitten de vroegen op de boeg en met een soort peddel bewegen ze hun bootje voort

veel vrouwen zijn kleurrijk uitgedost

deze markt is een kleurrijke bedoening

Na deze markt varen we in kleinere kanalen. De omgeving is veel groener en mooier.

deze palmen leveren bladeren om de driehoekige hoedjes van de Vietnamezen en om een soort rieten daken te maken

de bruggetjes zijn hier heel erg smal. Toch zien we er mensen p de fiets of de moto over rijden

deze mensen zijn bezig om jonge bladeren van de Tropische Waterhyacint te snijden. Hun dieren zoals eenden en varkens lusten dat

de rijstplantjes hebben nog kleine blaadjes, maar toch al genoeg om kleur te geven aan het veld

af en toe zien we bananenplanten voorzien van de bijna rijpe vruchten

Na een tijdje gaan we aan wal om een klein eindje te wandelen. Het doel is een tuin met fruitbomen.
Het hoofddoel is ook hier weer voedsel en drank. Omdat we al vroeg onderweg waren kunnen we wel wat voedsel gebruiken, op zijn Aziatisch- een warme maaltijd om 8u30!

sterfruit wordt ook in België ingevoerd

Jackfruit heeft een smaak die ik zelf niet zo lekker vind

als jackfruit geopend wordt kan het vruchtvlees verdeeld worden in zeer veel pakketjes. Elk pakketje bevat binnenin een vrij grote pit

de ananassen zijn hier erg zoet

papaja groeit aan de stam en heeft donker oranje vruchtvlees. Soms zijn ze ook in België te verkrijgen

deze plant, behorend tot de familie van de gember heeft steeds mooie bloemen die water opslaan

sinaasappels en mandarijnen worden hier nog groen gegeten

deze vrucht wordt een melkappel genoemd. Enkel het binnenste zachte gedeelte wordt gegeten. De 2 grote pitten zijn niet eetbaar. Een lekkere vrucht

limoenen worden hier (en ook in Cambodia) zowat bij elk gerecht gebruikt

de keuken waar op hout en kokosschelpen gekookt wordt

achter in de tuin staan de graven van 3 familieleden

Na de kanalen komen we terug in de rivieren, veel breder, met aan wal bedrijven en bewoning.

hier hebben bewoners een voetgangersbrug boven het kanaal gebouwd. Boomstam om op te stappen en takken om je aan vast te houden!

langs de rivier komen we voorbij een bedrijf dat houten palen, van de cajuput boom, verhandelt

We houden nog halt aan een rijstnoedelbedrijf, de naam klopt niet echt met wat we zien.  De noedels zijn immers gemaakt van rijstboem en maniokbloem

in een grote kuip wordt rijstbloem en maniokbloem, elk in een gelijke verhouding gemengd met niet al te zuiver water. Grote mixers maken er een pap van

de beide bloemsoorten worden aangekocht

een schep vloeibare deeg wordt uitgesmeerd op een hete plaat

als brandstof worden lompen en de afval van de rijst (de vliezen) gebruikt, het is gratis brandstof

eens het vel deeg voldoende gekookt is wordt het van de kookplaat afgenomen met een soort deegrol in riet

het gekookte vel deeg wordt op een rieten mat gelegd

de matten worden in de zon gelegd en op ongeveer 3u, bij volle zon, of 5u bij gesluierde zon, zijn de vellen droog

de gedroogde vellen worden machinaal in fijne repen gesneden. Dit zijn dan de noedels

de noedels worden verpakt in zakken van 5 kg, die worden verkocht

Uiteindelijk komen we bij de meest toeristische van beide markten, deze van Cai Rang. Omdat het nu al later is, zijn de toeristenboten al weg. Deze markt is naar ons gevoel niet al die toeristische heisa waardig. De schepen zijn groot en hoog. We zien met moeite een verkoper. De eigenaars van de schepen varen af en toe naar de boeren waar ze een grote hoeveelheid, meestal van eéén soort groente, aankopen. Ze varen dan naar de Cai Rang markt en blijven daar liggen tot alles verkocht is. Deze markt is eerder een groothandelsmarkt. Om de kopers te tonen wat er op welk schip kan gekocht worden, wordt er op en lange bamboestok een stuk groente bevestigd. De prijs ervan wordt bepaald door de boeren, dus elk schip dat eenzelfde aanbod heeft, vraagt er eenzelfde prijs voor. Geen concurrentie dus! Op deze markt blijven we minder lang, we varen er gewoon door omdat er weinig te zien is.

veel minder kleurrijk

de boten blijven hier liggen. De eigenaar en zijn familie wonen op hun boot

op dit schip worden ananassen verkocht. De bamboestok met een vastgemaakte ananas is goed te zien

bij Cai Rang liggen ook drijvende woningen. Onder het huis, in het water, in een net, is een viskwekerij

Terug aan wal, gaan we langs bij het Can Tho museum. Wat er te zien is, is weinig zeggend voor ons, tenzij hier en daar iets over Ho Chi Minh. Er is weinig uitleg in de Engelse taal.

zoals in Cuba Che Guevara vereerd wordt, zo wordt in Vietnam Ho Chi Minh vereerd

het parkje naast het museum, met banken om er even te zitten, wat de Vietnamezen dan ook doen

2c. Vinh Long en omgeving

De afstand tussen Can Tho en Vinh Long is ongeveer 30 km, goed voor 1,5u lokale bus. We worden afgezet in het busstation bij de markt, en we kunnen gemakkelijk te voet naar de ferry die ons naar het eiland An Binh brengt. Eerst gaan we langs bij het bureau dat ons een boottocht kan regelen naar verschillende bezienswaardigheden op An Binh en naar de drijvende markt van Cai Be.

We voorzien een korte tijd om naar de homestay te gaan via de ferry, de valiezen daar achter te laten en terug te keren. De boottocht en de uitstappen duren immers ongeveer 5 uur.

rap even een foto en dan opzij want iedereen is gehaast

 
eens de ferry aanstalten maakt op te vertrekken, rijden de motorrijders zo snel mogelijk naar voor om bij aankomst ook zo snel mogelijk verder te kunnen rijden

wij huren een bungalow,met eigen sanitair.  De meeste kamers in de homestay gebruiken gemeenschappelijk sanitair

De boot is voor 8 personen, enkel de stuurman, die ongeveer geen Engels spreekt of verstaat, en wij zitten er op. Er is geen Engel sprekende gids meer beschikbaar, maar voor ons geen probleem.

De eerste plaats waar de boot halt houdt is bij een steen- en pottenbakkerij. We hebben al veel gezien tijdens al onze reizen, maar een steen- en pottenbakkerij zagen we enkel aan de buitenzijde.

de steenbakkerij

kleine potten worden met de hand gedraaid

hier staan de halve vormen voor de grote potten

de klei wordt in de vorm gebracht. De vorm wordt gevormd door 2 helften. Nu wordt de klei tegen de vorm aangedrukt tot er een zekere dikte in klei is ontstaan. Dit wordt gedurende een tijd gedroogd en dan worden de twee helften van de vorm voorzichtig verwijderd

deze grote pot is net uit de vorm gehaald en moet nu drogen

er zijn heel wat verschillende modellen van te bakken potten

nu staan ze te drogen. Er moet eerst heel veel materiaal uit klei gemaakt worden en gedroogd, zodat er voldoende is om 1 oven volledig te vullen

één oven wordt momenteel gestookt, dat duurt 30 dagen Deze oven zit vol stenen, potten en andere voorwerpen in klei

regelmatig moet de stoker brandstof toevoegen zodat de oventemperatuur hoog blijft

als brandstof wordt hier het kaf of de zemelen van de rijst gebruikt. Manden vol met deze brandstof staan klaar bij de oven. Er moet tijdens het stoken 24u/24 een stoker aanwezig zijn zodat de temperatuur zeker niet daalt

voorraad genoeg van deze gratis biobrandstof

hier in dit bedrijf zijn een tiental ovens, gemaakt in bakstenen

Normaal wordt na 30 dagen stoken de oven gesloten en koel het geheel af op 5 dagen. Deze oven open en nog warm. Nu is het een belangrijke tijd om te bouwen, het is immers droog seizoen.  Er is een grote vraag naar bakstenen. Door de oven te openen na de stooktijd, wordt het afkoelproces versneld.

deze oven is volledig afgekoeld. De stenen zullen er uit gehaald worden als er een koper komt opdagen

de ovens zijn groot en zeer hoog, met bovenaan een opening langs waar de rook naar buiten gaat. Voor zover we zien worden de ovens maar tot een zekere hoogte gevuld

Grotere kanalen vormen de verbinding tussen de Mekong-armen

de Mekong armen zijn erg breed

de grote kanalen zijn al veel smaller. Als we er door varen kunnen we meer zien van het leven langs de wal. De Mekong-armen zijn zo breed dat er niets te zien is van het leven aan wal

we zien regelmatig schepen die ongepelde rijst vervoeren van bij de producent naar de fabrieken waar de rijst behandeld wordt, pellen en polijsten of malen tot rijstbloem

sommige zaken drijven vooral handel met klanten die per boot langs komen

Wat later stappen we over op een kleine roeiboot. Een vrouw roeit ons door smalle kanalen.

vrouwen met de roeibootjes. Ze hebben allemaal hetzelfde uniform

mooi groen landschap

 iedere toerist krijgt tijdens de rit een hoed op het hoofd, als bescherming tegen de zon

wij zijn verplicht in dit kleine bootje een reddingsvest te dragen. De bootjes kantelen gemakkelijk

Daarna varen we door naar de markt van Cai Be. Vroeger waren hier veel boten, maar veel handelaars gaan nu met hun vrachtwagen fruit en groenten bij de landbouwers ophalen en verhandelen die op het vaste land. Deze markt is het minste van de drie drijvende markten die we zagen.

er is geen bedrijvigheid

de schepen liggen soms broederlijk naast elkaar zodat de bewoners gemakkelijk bij elkaar kunnen voor een praatje

een varende fruitmarkt

er varen meerdere schepen voorbij welke niets met de markt te maken hebben, zoals dit schip dat rollen rijststro vervoert

in Cai Be zien we verschillende van deze golfplaten bewoningen

langs de kanalen worden hier en daar schepen gelost

We houden ook halt bij een honingbedrijf, maar er valt niets te bezoeken, enkel de verkoop van honing en pollen is belangrijk, naast allerlei souvenirs. We krijgen een klein kopje thee met hun honing en limoensap.

de honing wordt hier verkocht in plastic flesjes, materiaal van slechte kwaliteit

kokoswater is goed tegen de dorst

Wat later gaan we aan wal bij een bedrijf dat fruitbomen kweekt en fruit verhandelt. We krijgen weer thee en een bord met 3 fruitsoorten en enkele soorten alcohol gemaakt van fruitsoorten. De pomelo’s smaken heerlijk, de jenever van bessen evenzeer.

de fruitbomen zien er allemaal gezond uit, klaar om een ganse kwekerij te starten

de pomelo smaakt zo lekker, dat we nog een nabestellen

Als laatste stop is er en bedrijf waar allerlei zoetigheden gemaakt worden van gepofte rijst, kokos en fruit. Ook hier weer thee en een schotel zoetigheden. Gekonfijte gember en kokos smaken ons het best. De karamel van kokos, de gepofte rijst en de versuikerde zoetigheden laten we aan ons voorbij gaan.
In de tuin staan mooie orchideeën in bloei.

gepofte rijst

rijstpapier wordt hier gemaakt om de karamel te verpakken. Zo kan de plakkerige zoetigheid in de mond gestopt worden op een elegante manier

de meisjes verpakken de karamel in rijstpapier

dit mengsel wordt geroerd en gekookt, suiker en kokos, tot er een karamel ontstaat

het kindje deelt karamel rond

hier is het een drukte van belang met vooral tourgroepen. Ze komen van Saigon op daguitstap en kopen graag

thee en zoetigheden, verwennerijen op de toeristen tot kopen aan te zetten

Rond het eiland An Binh komen een aantal kleine viskwekerijen voor.  De vis die hier gekweekt wordt is Rode Tilapia.  De rode kleur is verkregen door allerlei kruisingen, maar deze vis is dezelfde soort dan andere Tilapia.  Rode Tilapia heeft een hogere verkoopwaarde, dus extra inkomen voor de viskweker.

visfilets hangen te drogen

De overnachtingen op het eiland gebeuren in homestays. Deze waar wij overnachten heeft al voldoende verdiend en bouwt kamers en bungalows bij. Niet meer echt een homestay maar wel leuk. We hadden een kamer gereserveerd met eigen badkamer, gelukkig want het gemeenschappelijk sanitair wordt zeer druk
gebruikt.

bij het avondmaal in de homestay krijgen we een typische vis uit het Mekong gebied voorgeschoteld, de Olifantsoor goerami (Osphronemus exodon).  Deze soort wordt gekweekt in de viskwekerijen buiten de rivier, in de tuinen van van de mensen.  Daar hebben ze een grote visvijver waar er minder stroming is op het water dan in de rivier, wat voor deze vis belangrijk is.
De vis wordt steeds op deze manier opgediend, omwille van de mooie presentatie en omdat op die manier het lekkere vlees gemakkelijk vrij te maken is

3. Ho Chi Minh City

Het gebied van het huidige Ho-Ch-Minh-City was al een nederzetting tijdens de Oc Eo periode, tussen de eerste en zesde eeuw nC. Oc Eo was de periode voor het Angkor tijdperk. Na deze periode kwam het gebied in handen van de Kmer. Tijdens de voor-Angkor tijd en de Angkor tijd, was het Kmer gebied immers veel uitgebreider dan het huidige Cambodia.
Toen het Kmer rijk ten onder ging en de Vietnamezen hier aankwamen (uit China) werd de nederzetting belangrijker. Het gebied dat voordien moerassig en bosrijk was, werd beetje bij beetje door boeren en soldaten, op bevel van de koningen, leefbaar gemaakt. In 1698 kwam het volledig onder Vietnamees beheer. De naam Saigon zou van deze periode dateren. Chinezen kwamen zich hier vestigen en gauw werd Saigon een belangrijk regionaal centrum. In 1790 woonden hier 50.000 mensen.
In het midden van de 19^de eeuw kwamen de Fransen de macht van de Vietnamezen in het zuiden ondermijnen, waarop tijdens een oorlog (1859-1862) grote delen van het zuiden door de Fransen bezet werden. De koning moest een verdrag ondertekenen waarbij hij de Fransen macht gaf over het veroverde gebied. De stad werd aangelegd naar Frans model met brede boulevards, prachtige koloniale huizen en Franse bakkerijen. Saigon werd de “parel van zuidoost Azië “ genoemd. In 1965 telde de stad al 2,4 miljoen inwoners.
Als de Amerikanen in het midden van de jaren 1960 in Saigon aankwamen, werden stadswijken omgezet tot gebieden met bordelen en ander vertier. Rond de stad kwamen enorme kazernes en oorlogsvluchtelingen stroomden de stad in.
Toen in 1975 Saigon viel, hebben de Amerikanen nog een grootse evacuatie op poten gezet, om hun medestanders en CIA agenten weg te brengen, terwijl de pantservoertuigen van het communistische noorden de stad in rolden.
Sinds 1975 wordt de stad Ho-Chi-Minh-city genoemd. In feite duidt de naam niet op één stad, maar op een grootstedelijk gebied met 26 districten. Het centrale district, district 1, heeft de naam Sai Gon.

Moeilijke jaren volgden voor Saigon. Maar de laatste tijd wordt de stad welvarender. Ze trekt jaarlijks honderdduizend mensen aan omdat de lonen hier veel hoger liggen dan ergens anders in het land. Er komt hoogbouw, luxe winkels en shopping centra.
Voor bezoekers is de stad een mengsel van koloniale en moderne gebouwen, naast tempels en pagodes.

Wij overnachten in district 1, het gebied waar toeristen verblijven die niet in luxe hotels overnachten. Dit gebied lijkt op eender welk gebied in de wereld waar horden westerlingen en rugzaktoeristen lopen, met westerse cafés, vertier, restaurants.
Rond dit gebied bezoeken we eerst het Museum van Schone Kunsten, dat in 3 koloniale gebouwen naast elkaar gehuisvest is. Het grootste van de gebouwen is mooi gerestaureerd. De andere gebouwen hebben mooie elementen, maar ze zijn wat onderkomen. Het is er aangenaam rondwandelen. Ook de uitzichten vanaf de talloze vensters naar buiten leggen we vast op foto’s.

een deel van de voorgevel van het eerste gebouw

een binnenplein van het gebouw met 4 mooie zijden

het centrale deel van 1 van deze 4 gevels

de (bijna) ganse gevel op het binnenplein

een werk waar geen bordje bij hangt

 een houten beeld met als titel “Ongelukkige vrouw” uit 1991 door Dinh Ru

nog een werk waar arme mensen onderwerp zijn van Do Manh Cuong met als titel “de armoede”

“mid herfst festival” van Ho Thanh Duc

heel veel werken die hier te zien zijn, dragen sporen van de oorlogen, niet fysisch, maar als onderwerp. De titel is hier “nonkel Ho, soldaat en burgers” van Mai Van Hien

ook hier een soldaat en geweren in het werk “Chau Yen volk” van Ngo Minh Cau uit 1982

werk van Thai Ha met als titel “U Minh guerillas”

“ Hoa, guerilla meisje in Cu Chi” van Huynh Phuong Dong. De roze sjaal in de harde oorlogswereld, een tegenstelling

een gang en een terras waarbij de muren helemaal mee beschilderd zijn

alle deuren en vele ramen hebben bloemversieringen

een zicht naar buiten door een van de ramen

een zicht vanuit het derde gebouw

de gevel van het tweede gebouw

de inkomhall

boven de inkomhall op de bovenverdieping is er een mooie zaal

ook hier mooie glasramen

een werk uit 1985 van Tra Minh Cao

het derde gebouw dat het meest restauratie vraagt

een binnendeur in dit gebouw

en de niet meer werkende lift

een glazen koepel boven de traphall

beeld van de Oc Eo cultuur

keramiek uit een vervlogen cultuur

keramiek uit de 20^ste eeuw

een keramieken vaas uit de 20^ste eeuw

moderne gebouwen in de buurt

In de buurt ligt de grootste markt van HCMC, Ben Thanh. Het is de drukste markt van de stad en horden toeristen zoeken er naar souvenirs. De prijzen zijn vast en aangeduid, in tegenstelling tot zo wat alle andere plaatsen in het land.

de centrale toegang tot de markt

door de Fransen werd deze markt “les Halles” genoemd

Vietnam is een koffie- en theeland. Dat kunnen we op de markt zien en ruiken, overal wordt hier (steeds dezelfde) koffie en thee verkocht

de koffiemolen staat op de grond

het fruit is van goede kwaliteit en uitgezocht. Dat is ook te merken aan de prijs, een stuk duurder dan in de Mekong delta

veel standen met stoffen en een bord dat daarvan in 24u een kostuum kan gemaakt worden

grote bloemstukken voor de vele feesten en voor offergave in de tempels

Op de terugweg komen we langs Sri Mariamman tempel, een tempel voor de Tamil minderheid in Saigon. Het is een Hindoe tempel die ook door Chinezen en Vietnamezen bezocht wordt. De tempel, die op het einde van de negentiende eeuw werd gebouwd, is gewijd aan de moeder- en vruchtbaarheidsgoding Mariamman.

geglazuurde en gekleurde keramiek voor de beelden en de decoratie

vele afbeeldingen van goden

een overzicht van een gedeelte van de tempel

Saigon centrum is aangenaam met brede boulevards en verschillende mooi aangelegde parken

een grote Ficus benjamina in een van de parken

hier kan de Boekenbeurs gehouden worden in open lucht, in een park

Zoals je in Belgische steden cafés vindt met bier, zijn er hier om de haverklap cafés waar de mensen koffie of een andere niet-alcoholische drank gebruiken. Sommige verkopen ook taartjes en andere zoetigheden, andere belegde broodjes en andere enkel drank

De Reunification Hall (Herenigings hall). Het gebouw nu is pas in 1966 afgewerkt. Voordien stond op deze plaats het Norodom Paleis, opgericht in 1871 voor de gouverneur-generaal van Indochina. Nadat in 1954 de Fransen vertrokken waren betrok Ngo het paleis en noemde hij het presidentieel paleis. De (zwakke) president werd als maar minder populair en in 1962 gooiden 2 Zuid-Vietnamese piloten 2 bommen op het paleis, waar de president en zijn familie woonden. Ze overleefden de aanval en lieten het deels verwoeste gebouw volledig afbreken. Er kwam een nieuwbouw, in opdracht van Ngo, dat pas in 1966 voltooid was. Het werd Independence Palace genoemd, Onafhankelijkheidspaleis. Bij een machtgreep in 1963 kon Ngo via een stelsel van ondergrondse gangen vluchten, maar werd de dag nadien gevonden en vermoord.
Toen Zuid-Vietnam in 1975 gevallen was en het land herenigd was onder het Noord-Vietnamese bestuur, kreeg het gebouw de naam Reunification Hall. Het einde van de Vietnam oorlog, of de Amerika oorlog, zoals die oorlog hier genoemd wordt, was het moment dat Noord-Vietnamese troepen met hun tanks het gebouw in genomen hebben en op het dak de rode vlag met de gele ster hebben gehesen.
Het gebouw kan voor het grootste deel bezichtigd worden.

het Norodom paleis

Reunificatie Hall

een zijgevel

een tank zoals deze die op 30 april 1975 het park rond dit gebouw hebben binnen gereden

vele ramen kunnen geopend worden wat zorgt voor een natuurlijke verluchting

een binnentuintje op de eerste verdieping

enkele zalen in het paleis, dit was de zaal voor staatsbanketten

het kantoor van de president

ontvangstkamer van de president, hier waren 5 gesprekken met Henry Kissinger, de veiligheidsadviseur van de toenmalige president Nixon van de VS

het gebouw is licht en ruim

kamer waar ambassadeurs hun geloofsbrieven kwamen overhandigen

de meubelen zijn typisch voor de periode einde jaren ’60 van de vorige eeuw

een helikopter zoals deze die gebruikt werd om de president te evakueren. De twee cirkels op de grond van dit dak duiden aan waar de bommen zijn ingeslagen

de keuken die in de kelderverdieping was onder gebracht

Doordat de Fransen jaren en jaren Indochina hebben gekoloniseerd, worden er overal baguettes en belegde broodjes verkocht. Daardoor hoeven we slechts een maal per dag rijst of noedels te eten

Niet veel verder bevindt zich het War Remnants Museum, of het oorlogsreliekten museum. Hier zijn tanks, helicopters en ander Amerikaans oorlogstuig in de tuin te zien. Binnen in het gebouw met zijn 3 verdiepingen zijn foto’s en teksten over de Amerikaanse gruwel terug te vinden, en over de protesten overal ter wereld tegen de Amerikaanse invasie die van 1954 tot 1975 heeft geduurd.

een tekst die de reden van vele oorlogen, in het verleden en nu, waar Amerika een rol speelt, verklaren

binnen in het museum

een helikopter zoals de Amerikanen er veel gebruikten in Zuid-Vietnam en in de strijd tegen Noord-Vietnam

een guillotine, door de Fransen begin de jaren 1900 naar Vietnam gebracht. Tijdens de Amerikaanse oorlog werd dit tuig op vele plaatsen in Zuid-Vietnam gebruikt tegen iedereen die patriottistisch was of waarvan men dacht dat die samen heulde

de “tijgerkooien” gemaakt van prikkeldraad. Kooien voor 2 tot 3 mensen hadden afmetingen 1,8m X 0,75m x 0,4m, grotere voor 5 tot 7 mensen 1,8m x 0,75m x 0,6m. Probeer je deze afmetingen even voor te stellen

hier ligt 1 persoon in een “tijgerkooi”

het Amerikaanse leger en de regering heeft zich in Vietnam schuldig gemaakt aan zeer veel misdaden tegen de Mensheid

gevangenen werden verplicht herhaalde malen koprol over dit stuk metaal met scherpe uitsteeksels te maken. De gevangenen waren naakt, dus hun hoofd en lichaam werd telkens op andere plaatsen open gereten

Tientallen andere foltermethoden worden getoond. Iedereen in Zuid-Vietnam die in de weg liep van de Amerikanen werd gefolterd en uiteindelijk gedood (methoden op de wijze van Pol Pot). Op verschillende plaatsen werden concentratiekampen geïnstalleerd. Op de benedenverdieping worden affiches en foto’s van protesten overal ter wereld tegen de Amerikaanse invasie in Vietnam voorgesteld

een foto van protest in Brussel op 1 mei 1965

en in Amsterdam november 1970

solidair met de kinderen in Vietnam, Laos en Cambodia (deze laatste 2 landen werden evenzeer aangevallen, maar die geschiedenis is in het westen onbekend

een Amerikaanse soldaat die een boer dood schiet. Iedereen die in het zuiden van Vietnam woonde en niet openlijk mee heulde met de Amerikanen was voor hen medestander met deze die een eengemaakt Vietnam wilden (onder communistisch bestuur), en die moest dus doodgeschoten worden (vele gelijkenissen lezen we hier met het Pol Pot regime

Tussen 1961 en 1971 verspreiden de Amerikanen 80 miljoen liter (!!) chemische stoffen en “agent orange” en 366 kg dioxine uit over 26.000 plaatsen in Vietnam, goed voor 25% van de oppervlakte van Zuid-Vietnam. “Orange Agent” is de codenaam die gebruikt werd voor het ontbladeringsmiddel, dat verpakt zat in dozen met een oranje band. Het mengsel bevat 2,4-D en 2,4,5-T, zeer giftige herbiciden (stoffen die planten en zelfs houtgewassen doden. Vooral Monsanto en Dow Chemical waren producenten van deze giffen. Meer dan 3 miljoen mensen werden slachtoffer van Orange Agent, vele honderdduizenden vonden de dood en tegenwoordig zijn er nog honderdduizenden die de gevolgen dragen en daardoor leven met ziektes en in armoede. De VS heeft na vele jaren herkent dit middel ingezet te hebben en Amerikaanse Vietnam-veteranen, die ook tot de slachtoffers horen, werden vergoed. Vietnamezen echter willen eenzelfde erkenning krijgen door de VS en de producerend bedrijven. Tot op heden vissen ze achter het net.
Naast deze producten werd ook napalm (benzine waar verdikkingsmiddelen werden toegevoegd zodat het product beter blijft kleven. De onderste laag brand, maar brand trager), fosforbommen (fosfor is erg brandbaar) en toxische gassen, gebruikt. Al deze stoffen zijn stuk voor stuk er op gericht hele groepen van de bevolking te doden, dus ook zeer veel onschuldigen.

de bekende foto van het meisje dat vlucht voor napalm bommen. Ze is ernstig verbrand door de napalm.

Er zijn heel wat gruwelijke foto’s te zien, ergen dan dat iemand zich kan voorstellen.

een hele reeks foto’s van oorlogsreporters die in Vietnam hebben gewerkt en waarbij de meeste er ook gestorven zijn, worden hier getoond

een Vietnamese moeder die met haar kinderen de rivier over zwemt om te ontkomen aan Amerikaanse bommen

Bij het buitenkomen van het museum (waar de zeer vele bezoekers uren en uren doorbrengen) is net de schoolbel gegaan. Zoals in België bij een lagere school horden auto’s staan om de kinderen op te halen, staan hier honderden moto’s klaar om de kinderen naar huis te voeren. De moto’s staan mooi in rij op het voetpad, waardoor iedereen maar op straat moet lopen.

In het centrum van de stad zijn er mooie gebouwen te zien, veel uit de koloniale tijd.
De Notre-Dame kathedraal is een neoromaanse kerk die tussen 1877 en 1883 werd gebouwd. Er zijn 2 torens.

de achterzijde van de kathedraal

en de facade

Aan de overzijde van de straat bevindt zich het hoofdpostkantoor, een klassiek neokoloniaal gebouw dat er nog steeds net hetzelfde uit ziet als toen het in 1880 was afgewerkt.

de gevel van het postgebouw

binnen, maar boven de hoofden gefotografeerd

er zijn verschillende telefooncabines in hout

er worden postproducten en souvenirs verkocht

Net voor de post is er een straatje waar enkel boekenwinkels te vinden zijn

er is een beeld van kinderen die een boek lezen

Kuifje is hier ook, met zijn Franse naam Tintin

Wat verder is het voormalige Stadhuis te zien, gebouwd tussen 1901 en 1908. Nu huist hier het Volkscomité. Het gebouw kan niet bezocht worden.

het voormalige stadhuis

Aan de overzijde ervan is er een park waar een beeld van Ho Chi Minh zou te zien zijn. Ht geheel is echter aan het oog onttrokken waarschijnlijk wegens werkzaamheden.

Aan een zijde van het park is er het Rex hotel. Hier bevond zich tijdens de Franse bezetting, een Renault en Peugeot garage. Het huidige gebouw met zijn neokoloniale look dateert van 1976.

In het park zijn vele zichten van moderne gebouwen.

deze toren heeft 68 verdiepingen. O de 49^ste is er een groot uitsteeksel, een helicopterlandingsplaats

Wat verder is er het Gemeentelijk Theater waar zowel muziek-, theater- en dansoptredens plaats vinden. Het gebouw is meer dan een eeuw oud.

Helemaal ingebouwd tussen hotels, de voornaamste moskee van de stad

Dan komen we nog langs de Sri Thenday Yutthapani tempel, ook ingebouwd.

op het dak is er een keramieken torentje, met allerlei godheden

Uiteindelijk maakt het Ho-Chi-Minh stadsmuseum het plaatje van mooie gebouwen compleet.
Dit gebouw werd door de Fransen opgericht als het Gia Long paleis in 1886 als een residentie voor de Franse gouverneur van Indochina.

bij het museum staat deze oldtimer van Franse makelij

de gevel van het gebouw

Toen het Reunificatie paleis in 1962 gebombardeerd was en Ngo geen paleis meer had om te bewonen, trok hij hier in. Onder dit paleis en verbonden met de Reunificatie Hall, is een stelsel van tunnels. Hier zocht Ngo onderdak omdat hij, na het bombardement, vreesde voor zijn leven. Hij trok weg uit de stad, waar hij werd gevonden en gedood, samen met zijn broer. Nu is hier het stadsmuseum gehuisvest.
Het gebouw heeft een grondige restauratie nodig. Het museum zelf is een verzameling van allerlei voorwerpen, maar weinig interessant.

in de tuin ook wat militair vertoon. Dit vliegtuig met zijn spitse snuit is gebruikt om het Reuificatiepaleis te bombarderen. De piloot deed toen dienst bij het Zuid-Vietnamese leger, onder bevel van de Amerikanen, maar ook hij behoorde tot het grootste deel van de bevolking dat voor zelfstandigheid van het Vietnamese volk was.

Er zijn nogal wat overblijfselen gevonden in en om de keizerlijke citadel van Than Long, gelegen op het grondgebied van Hanoi, de hoofdstad van Vietnam (gelegen in het noorden van het land)

een afbeelding van de keizerlijke citadel

Een zaal is gewijd aan de viering, in 2015, van 40 jaar hereniging van Vietnam. Er zijn veel foto’s te zien. Enkelen ervan gaan over de vooruitgang die Vietnam maakt

goedkope arbeidskrachten doen buitenlandse investeerders soms kiezen voor Vietnam

niet alleen in de elektronica, maar ook in de textiel worden arbeidskrachten aangetrokken

in april 2008 lanceerde Vietnam een eigen geostationaire satelliet (communicatie satelliet)

Nog wat geschiedenis in het stadsmuseum

een voorstelling van de Cu Chi tunnels, meer oostelijk bij de grens met Cambodia. De totale lengte van de tunnels is meer dan 250 km.
Oorspronkelijk was het complex gebouwd tijdens de oorlog tegen de Fransen, door de weerstand, maar ze werden ook gebruikt tijdens de Amerikaanse oorlog. De VS en de regering van Ngo vielen het gebied van de tunnel 52.845 keer aan waarbij ze een half miljoen ton bommen en giftige stoffen dropten, meer dan 20.000 ha landbouwgebied verwoesten, 11.350 stuks vee doodden. Om dit op een andere manier uit te drukken, per inwoner van het Cu Chi gebied werd 1 ton bommen, munitie, granaten ed. gebruikt!! In het Cu Chi gebied werden 40.000 mensen gedood, mensen die zich in hebben gezet om Vietnam te bevrijden …De tunnels zijn zeer smal, net breed genoeg om telkens een persoon door te laten

een foto van het Norodom paleis, het gebouw waar Ngo leefde en werkte (als vazal van de US). Nu bevindt zich op deze plaats het Reunificatie paleis

een foto van de tank waarmee het Noord-Vietnamese leger het Reunificatie paleis binnen reed. Nadien werd de vlag op het dak van het paleis gehesen, de Amerika oorlog was voorbij

Noordelijk in het stadscentrum, niet ver van de rivier, bevindt zich de Jade Emperor Pagoda, gebouwd door de Chinese (beter de Kantonese) gemeenschap bij het begin van de 20^ste eeuw.

de gevel van de tempel

de tempel is zowel voor het taoïsme als voor het boeddhisme

de meeste beelden zijn veel groter dan een menselijke gestalte

er is sterk versierd houtsnijwerk te zien

De botanische tuin –zoo is dan maar een kort eindje stappen. Dit gebied is in 1864 ontworpen en ingericht door 2 Fransen, Germain die dierenarts was, en Pierre die plantkundige was.

bij de toegang is er een grote vijver met fonteinen, tussen allerlei bomen en planten

Het gebied is 20 ha groot, een belangrijk deel is nu speeltuin en wordt pretpark. We hebben de indruk dat het gedeelte botanische tuin daardoor minder belangrijk wordt. In de reisgidsen wordt nog gesproken van een orchideeën- en cactusverzameling, maar die bestaan niet meer. De dieren zijn over het algemeen goed gehuisvest. De soortenrijkdom is niet zo groot. Et totale gebied wordt vrij goed onderhouden.

daar tussen is er een nest met een ooievaar. In dit gebied zitten nog verscheidene ooievaars

de Aziatische Zwarte Beer

een gibbon

de 2 soorten krokodillen die voorkomen in Vietnam, liggen hier met wijd open gesperde bek. Waarschijnlijk een systeem om af te koelen

de leeuw komt enkel van nature in Afrika voor. Dit dier ligt nu eens niet te slapen, maar loopt af en toe rond

er komen nog al wat ooievaarachtigen voor in Vietnam

het Maleise Stekelvarken

de Aziatische olifant

het Sika hert, met zijn witte vlekken

de Indische Muntjak

er is een collectie bonsai te zien, niet van Japanse kwaliteit

en slechts één plantje met orchideeën

Direct bij de botanische tuin/zoo ligt het Museum van de Geschiedenis. Het gebouw werd in 1929 door de Franse gemeenschap voor Zuidoost Aziatische Studies opgericht in een Chinees-Europese stijl.

de gevel van het Museum van de Geschiedenis

er is een binnentuin waar het mooie deel van het bouwwerk goed te zien is

Ho Chi Minh verwelkomt als het ware de bezoekers

een schedel met een jade oorring uit de periode 2500 vC

de Champa cultuur had beelden die hee veel gelijkenis vertonen met deze uit de Kmer cultuur
Hier zien we voorwerpen uit de prehistorie en uit enkele andere perioden in de geschiedenis van het grondgebied Vietnam. Wat ons hier vooral opvalt is dat het grondgebied van het huidige Vietnam continu onder heerschappij van andere volkeren was.

Opvallende moderne gebouwen fotograferen we

een gevel van een luxe warenhuis met al de dure wereldmerken

de Bitexco Financial Tower heeft op de 49^ste verdieping een groot landingsplatform voor helicopters. Op de 50^ste verdieping is er een bar restaurant en op de 68^ste verdieping uit uitzicht. Zowel het uitzicht als de prijzen in de bar zijn erg hoog

in volle centrum wordt een metroproject gefinancierd door Japan

uitzicht vanaf de overzijde van een kleine rivier op HCMC

nog een parkje waar de jeugd skate board, niet erg veilig voor de voetgangers

Als laatste museum in Ho-Chi-Minh city bezoeken we het museum van Ho Chi Minh. Het gebouw was oorspronkelijk bedoeld als douanekantoor, toen het in 1863 werd gebouwd. Het ligt immers bij de haven van Ho-Chi-Minh-City, een haven die een eindje van de zee ligt.

het voormalige douane kantoor

in de buurt ligt een nep-jonker waar een restaurant in gevestigd is

Op deze plaats vertrok de jonge man, Nguyen Tat Thanh (1890-1969), op wereldreis met een vrachtschip, richting Frankrijk. Tijdens de tocht was hij kokshulpje.

het vrachtschip waarmee Ho hi Minh vanuit Saigon is vertrokken

Zijn wereldreis duurde 30 jaar. Op zijn tocht wilde hij Frankrijk en andere westerse landen beter leren kennen om te zien hoe hij zijn volk, de Vietnamezen zou kunnen bevrijden van het juk van de vreemde bezettingen. Een uitspraak van hem in die periode was

“toen ik dertien jaar was, hoorde ik de Franse termen “Vrijheid, Gelijkheid en Broederlijkheid, voor het eerst … . Ik wou de Franse maatschappij leren kennen, ik wou weten wat er achter deze woorden schuil gaat”
Ho Chi Minh 1923

in een van de zalen op het gelijkvloers is er een soort tempel ingericht met een goudkleurig beeld van Ho Chi Minh. Net zoals in een tempel worden hier ook bloemen en fruit neergelegd en moeten we blootvoets binnen gaan

Verder zijn er vele foto’s en Vietnamese geschriften van de man te lezen. Enkele uitspraken van hem zijn vertaald

“De meeste Fransen zijn goede mensen. Maar de koloniale Fransen zijn brutaal, onmenselijk. Waar ze ook zijn, de kolonisten… voor hen is het leven van het gekoloniseerd volk, zwart of geel, geen cent waard”
Ho Chi Minh 1912

“Niets is te moeilijk om uit te voeren. Waar een wil is, is een weg. Zelfs een berg of het water in de oceaan kan verplaatst worden
Ho Chi Minh 1950

Op zondag namiddag bezoeken we een stukje Ho-Chi-Minh-City waar toeristen niet komen. Een bekende, die de stad vrij goed kent, wandelt met ons in enkele wijken en vertelt ons het een en het ander. Wij kunnen immers wel de woorden in het Vietnamees letter voor letter lezen omdat ze met onze letters geschreven worden, maar we verstaan ze helemaal niet en we kunnen het absoluut niet bedenken hoe we het zouden uitspreken. Zelfs al zouden we het kunnen uitspreken, dan moeten we nog de juiste toon kennen, zo niet verandert de betekenis helemaal.

wij zouden dit lezen als Camdo. Bemerkt de komma’s, accenten, op of ander andere woorden staan er punten of accenten (zoals de drie Franse accenten). Dit is hier een pandjeshuis. We zien er moto’s binnen staan en twee mannen aan een tafel. Vooral net voor het Vietnamese nieuwjaar, Tet, dat begin februari gevierd wordt, worden hier veel waren afgeleverd als pand om geld te lenen

Het eerste gebied bestaat uit straten met het ene winkeltje naast het andere, en een markt. De goederen zijn niet zo duur, de mensen hebben het absoluut niet breed

van waar het water komt en waar het naartoe gaat is hier niet bekend

een van de vele kerken van Vietnam

hier boven en hier onder, telkens een karaoke club. Het grote verschil is dat bij de foto hierboven niets extra vermeld is en bij de foto hieronder “family” staat. Bij deze laatste kunnen families met kinderen komen en zijn de prijzen normaal. Bij de karaoke hierboven zijn er dames van lichte zeden aanwezig om mannen te entertainen (mannen worden met het meisje naar keuze in een private kamer geleid. Drank, voedsel en gewoon aanwezig zijn kost hier veel geld

in het ovaal is het woordje “family”

op de markt wordt er nog eens hetzelfde verkocht als in de winkels in de buurt. De markt hier is veel eenvoudiger ingericht, niet voor toeristen, enkel koopwaar voor lokale mensen

naaisters zitten op de markt kledij te naaien

ook hier is een park, met een vijver. In de parken gelden strenge regels, zodat de parken netjes blijven en mensen niets vernielen

het ronde punt tussen de twee wijken. Nu het zondag is, valt het verkeer nogal mee. Tijdens het spitsuur op weekdagen staat het verkeer hier stil. Niet dat er zoveel auto’s rijden, wel omdat er geen verkeersregels zijn en iedereen maar rijdt naar zijn bestemming zonder rekening te houden met iemand anders, een typisch gegeven van Azië. Als voetganger moet je tijdens de weekdagen niet proberen om het kruispunt over te steken.

In het tweede gebied zijn bijna al de zaken in een zelfde straat in hetzelfde gespecialiseerd

hier een straat waar trouwers alles kunnen vinden, vooral veel bruidskledij wordt hier verkocht, maar ook ondergoed, schoenen, uitzet en plastieken bloemen

naast rode bruidsjaponnen zijn er vooral witte bruidsjurken

even naar de gebouwen boven de winkels kijken

hier zijn we beland in de straat van de drukkers, kleine zaakjes

een hier een zaal waar dure trouwfeesten georganiseerd worden, ook vandaag, zondag namiddag

een boekhandel met drie verdiepingen boeken en een vierde verdieping met een café. Hier liggen verschillende boeken waar bezoekers in mogen kijken

er wordt ook educatief speelgoed en pluches verkocht

We hebben gedurende 3,5 dagen Saigon (Ho-Chi-Minh-City) bezocht. De stad is aangenaam om er rond te wandelen en om te bezoeken. We hebben er van genoten.